POST_SCRIPTUM_5_22_19
POST SCRIPTUM - Niezależne pismo artystyczno-literackie tworzone przez polsko-brytyjski zespół entuzjastów, artystów i dziennikarzy. Zapraszamy do lektury
POST SCRIPTUM - Niezależne pismo artystyczno-literackie tworzone przez polsko-brytyjski zespół entuzjastów, artystów i dziennikarzy. Zapraszamy do lektury
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
2Grzebiąc w zakamarkach pamięci,<br />
też już nadgryziony poważnie zębem<br />
czasu, przypominam sobie, że biblijny<br />
Matuzalem żył dziewięćset sześćdziesiąt<br />
dziewięć lat. Noe, co to zmajstrował<br />
arkę, na którą nieopatrznie<br />
zabrał też ludzi – dziewięćset pięćdziesiąt<br />
wiosen. Adam – ten z raju,<br />
lekkomyślny i łatwowierny, któremu<br />
Ewa zawróciła owocem w głowie –<br />
dziewięćset trzydzieści. Abraham –<br />
sto siedemdziesiąt pięć. Mojżesz –<br />
sto dwadzieścia. A mój dziadek Teofil<br />
tylko osiemdziesiąt osiem – choć się<br />
odgrażał, że do setki dociągnie – ale<br />
nie dociągnął, bo się ociągał.<br />
Przed wieloma laty, w jedynym wówczas<br />
periodyku drukowanym na grubym<br />
kredowym kolorowym papierze<br />
pt. „Kraj Rad”, czytałem (i oglądałem<br />
zdjęcie) o stu sześćdziesięciodziewięcioletnim<br />
dziarskim staruszku zarośniętym<br />
siwymi wąsami i brodą (jak<br />
ja teraz) i wyglądającym zadziwiająco<br />
młodo. Trudno jednak uznać to za<br />
wiarygodne, jak zresztą większość<br />
informacji w wymienionym miesięczniku.<br />
Pewnie w czasie wojennej<br />
zawieruchy dopisali delikwentowi<br />
przez pomyłkę tych głupich sto lat.<br />
Czasopismo informowało wyłącznie<br />
o sukcesach naszych wschodnich<br />
sąsiadów. Dobrze, że przynajmniej<br />
dziewczyny mogły z kolorowych kartek<br />
zrobić korale. Jak się to robiło?<br />
Chętnie zademonstruję zainteresowanym<br />
paniom!<br />
Tak czy owak – czas, jaki jest nam<br />
dany na przeżycie, interesuje każdego,<br />
i raczej każdy, pomijając samobójców<br />
oraz dziwaków, chce pożyć na tym<br />
świecie jak najdłużej. Choćby nawet<br />
to życie było biedne, głodne, chorowite,<br />
beznadziejne czy nieszczęśliwie<br />
zakochane i nie do życia… Wprawdzie<br />
niektórzy, a może nawet liczni, wierzą<br />
święcie w niebo, w którym jest tak<br />
cudnie, że nie sposób opisać, ponieważ<br />
– jak skądinąd wiadomo – tego<br />
ani ucho nie widziało, ani oko nie słyszało!<br />
Jednak jakoś dziwnie nikomu<br />
się do tego nieba nie spieszy, z wyjątkiem<br />
niektórych świętych, i każdy<br />
żyje tak długo, jak mu się tylko uda.<br />
Przywoływany już z imienia mój śp.<br />
dziadek Teofil też się nie spieszył na<br />
tamten świat. Choć cytował nachalnie<br />
wyrwany z kontekstu fragment<br />
Modlitwy Pańskiej: „jako w niebie,<br />
tak i na ziemi”, wolał być na pewnej<br />
ziemi niż w niepewnym niebie. Długi<br />
wiek to duma dla żyjącego, rodziny,<br />
a nawet władz lokalnych, i nie tylko,<br />
które z okazji kolejnych rocznic urodzin<br />
składają długowiecznej istocie<br />
kwiaty oraz gratulacje, a także robią<br />
pamiątkowe fotografie, na których<br />
najmniej widoczny jest główny bohater.<br />
Zresztą zazwyczaj ta wzniosła<br />
sytuacja niewiele go już obchodzi.<br />
Poza tym, czy to jego zasługa, że tyle<br />
lat dożył?<br />
Opowiadał mi kiedyś Krzysiu Daukszewicz,<br />
jak to dociekliwy i wścibski<br />
redaktorek pytał natarczywie stulatki:<br />
„Jaka jest pani recepta na długowieczność?<br />
Co pani robiła, że dożyła<br />
tak pięknego wieku?”. Na co leciwa<br />
matrona odpowiedział krótko, rzeczowo<br />
i godnością osobistą: „Nic.<br />
Czekałam…”.<br />
Podsłuchiwałem kiedyś chłopców licytujących<br />
się, dziadek którego z nich<br />
żył najdłużej. Pierwszy mówił: „Mój<br />
dziadek żył osiemdziesiąt pięć lat!”.<br />
Drugi się chwalił: „A mój dziewięćdziesiąt<br />
osiem lat!”. Trzeci zaś stwierdził<br />
dumny jak paw: „A mój żył tak<br />
długo, że musieliśmy go zastrzelić!”.<br />
Ale żarty na bok. Problem jest poważny<br />
i dotyczy każdego z nas. Każdy<br />
się zastanawia, co robić albo czego<br />
nie robić, żeby żyć jak najdłużej.<br />
Oczywiście: zdrowo się odżywiać<br />
i żyć bezstresowo – najlepiej w udanym<br />
związku małżeńskim, a nie jakimś<br />
partnerskim na psią, kocią czy<br />
diablą łapę! Nie pić alkoholu, być<br />
pogodnym i zawsze uśmiechniętym,<br />
długo się wysypiać, unikać stresu, badać<br />
się okresowo i kompleksowo, itd.<br />
Niestety, w tym momencie zawsze<br />
rodzi się dręczące pytanie – co to za<br />
życie?! Zapomniałem jeszcze – nie<br />
palić papierosów! Choć to wszystko<br />
też nie daje pewności...<br />
Przed kilkoma laty byłem w Warszawie,<br />
gdzie przewodniczka wiodła nas<br />
do Wilanowa, a drogę przez park<br />
urozmaicała sobie paleniem papierosa.<br />
Była atrakcyjną dziewczyną,<br />
więc się zaraz koło niej zakręciłem<br />
i odezwałem tymi słowy: „Dziwię<br />
się, że taka piękna kobieta kopci. Nie<br />
chciałbym widzieć pani piersi, bo<br />
gdy sobie wyobrażam, jak wyglądają<br />
pani płuca, to przechodzi mi ochota…<br />
I cera szybciej się starzeje i marszczy,<br />
nie mówiąc już o wszystkich narządach<br />
wewnętrznych i zewnętrznych,<br />
które naraża pani przez to świństwo<br />
na różne choróbska! Poza tym skraca<br />
17<br />
<strong>POST</strong> <strong>SCRIPTUM</strong>
Change language