ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

ανθρώπινο “ον” συνιστά μια ασύστατη πολλαπλότητα που
συστήνεται-ταυτοποιείται στην ενικότητά του, τοπικά και
συγκυριακά. Η σύσταση και η ταυτοποίηση του “όντος”
ρυθμίζεται από τις διαφορικές σχέσεις με τους άλλους που
πολλαπλασιάζουν τις δυνατότητές του. Έτσι, το “ον”, ως οργανωμένος
κόσμος, συνιστά χωρο-χρονικό δίκτυο σχέσεων που
μεταμορφώνεται, αενάως στις επικοινωνιακές συσχετίσεις, Η
ταυτότητα=το Ίδιο και η Ετερότητα=Άλλο συνιστούν το Αυτό
(που τα περιλαμβάνει σε μια μη ταυτολογική ταυτότητα) και τα
ανοίγει στο μονο-τρισδιάστατο του χρόνου και στις χωρικές
εκφάνσεις του. Το Αυτό, ως ριζικό φαντασιακό της ύπαρξης, και το
κοσμικό Αυτό, ως ριζική απροσδιοριστία από τη οποία αναδύεται
το ριζικό φαντασιακό, το οποίο ανανεώνει τη ριζική
απροσδιοριστία του κοσμικού Αυτό, συνιστά ένα κατηγόρημα που
δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί με τον “εαυτό του” και ως εκ
τούτου δεν αποτελεί ένα ορίσιμο σύνολο, δεν σχηματίζει μια
ολότητα. Αντίθετα, το Αυτό “είναι” το σύνολο όλων των συνόλων,
ανοικτό στην απεριόριστη σπείρα του Χρόνου.
...
83