ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

από τη συμπεριφορά του σε συνδυασμό με την κατανόηση από τη
μεριά μου των κανόνων χρήσης της λέξης “πόνος”.
Οι εννοιολογικές συνάφειες του όρου “μορφή ζωής” με
τη νεώτερη φιλοσοφική και κοινωνική σκέψη
Η “μορφή ζωής” του Wittgenstein συγκλίνει (παρά τις εννοιολογικές
και ορολογικές διαφοροποιήσεις) με κάποιες μείζονες
παραδόσεις της φιλοσοφικής κοινωνικής θεωρίας και αξίζει να τις
αναφέρουμε συνοπτικά για να κατανοήσουμε τι είναι “αντικειμενικότητα”
για μια συγκεκριμένη φιλοσοφική και κοινωνιολογική
οπτική. Ο Dilthey, στο αντικειμενικό πνεύμα του,
αναφέρεται σε μια κοινή σφαίρα εμπειριών. “Με τον όρο
αντικειμενικό πνεύμα, εννοώ τις ποικίλες μορφές υπό τις οποίες
αντικειμενικοποιήθηκαν στον κόσμο των αισθήσεων τα κοινά
σημεία που υπάρχουν ανάμεσα στα άτομα. Η περιοχή που
εκτείνεται από το στυλ ζωής και τις μορφές επικοινωνίας ως το
πλαίσιο των σκοπών που διαμόρφωσε η κοινωνία για τον εαυτό
της, τα έθιμα, το δίκαιο, το κράτος, τη θρησκεία, την τέχνη, τις
επιστήμες και τη φιλοσοφία, αντιπροσωπεύει ένα κοινό πεδίο
ιδεών, τη συναισθηματική ζωή, το ιδανικό σε μια περιοχή και σε
ένα περιβάλλον. Από αυτό τον κόσμο του αντικειμενικού
πνεύματος, δέχεται ο εαυτός μας την τροφή του ήδη από τα
παιδικά του χρόνια. Αυτός αποτελεί και το μέσον όπου
συντελείται η κατανόηση άλλων προσώπων και των εκφάνσεων
της ζωής τους, διότι κάθε τι στο οποίο έχει αντικειμενικοποιηθεί
το πνεύμα εμπεριέχει κάτι κοινό ανάμεσα στο εγώ και στο εσύ”.
Επίσης για τη σχολή της θεωρίας των συμβολικών διαντιδράσεων,
“αντικειμενικό” είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται και ορίζουν
τα δρώντα άτομα τις καταστάσεις μέσα στις οποίες δραστηριοποιούνται.
Αλλά και ο Schutz με την φαινομενολογική του
θεωρία, θεωρεί ότι τα άτομα βρίσκονται εντός ενός “κόσμου
ζωής” (βιόκοσμου). Αυτός ο “κόσμος ζωής” αποτελεί το κοινωνικό
σύμπαν νοημάτων, το οποίο “συντάσσεται” από τα ενεργώς
δρώντα άτομα στις επικοινωνιακές τους σχέσεις.
72