ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

στον φυσικό κόσμο. Και με αυτή την έννοια, η πραγματιστική
φιλοσοφία του Peirce, έχει γνωσιο-θεωρητικές επιρροές τόσο από
την εμπειριστική όσο και την ιδεαλιστική σκέψη, επίσης έχει
σχέση παραλληλίας με τον λογικό θετικισμό. Θα μπορούσαμε να
χαρακτηρίσουμε τη φιλοσοφία του αντικειμενικό ιδεαλισμό.
Στη συνέχεια θα αναλύσουμε την τριμερή κατηγοριοποίηση των
σημείων.
Α) Εικονικά Σημεία
“Μια Εικόνα είναι ένα Σημείο το οποίο αναφέρεται σε ένα
Αντικείμενο, καθαρά, λόγω δικών του χαρακτηριστικών, τα οποία
κατέχει, ανεξαρτήτως, εάν ένα τέτοιο Αντικείμενο υπάρχει στην
«πραγματικότητα».” Ο Peirce αναφέρει ως παραδείγματα
εικονικών σημείων, τις εικόνες, τα διαγράμματα, τις μεταφορές
(metaphor), τους χάρτες, τα ιδεογράμματα, τα ιερογλυφικά κτλ.
Ως εικόνες θεωρούνται τα σημεία τα οποία αντιπροσωπεύουν τα
αντικείμενά τους μέσω ομοιότητας, ανεξαρτήτως, οποιασδήποτε
χωρο-χρονικής φυσικής συσχέτισης που μπορεί να έχει το
Σημείο με ένα υφιστάμενο Αντικείμενο.
Αν η καθοριστική σχέση του Σημείου από το Αντικείμενο είναι
μια σχέση αναλογίας, δηλαδή αν το Σ είναι ένα σημείο του Α
λόγω μιας συγκεκριμένης ποιότητας που εμφανίζεται και στα
δύο στοιχεία της σημείωσης, τότε το Σ είναι ένα εικονίδιο του Α.
Αν το Σ είναι ένα εικονίδιο, τότε το Σ επικοινωνεί το Ε ως μια
ποιότητα του Α.
Β) Δεικτικά Σημεία
«Ένας Δείκτης είναι ένα σημείο, το οποίο αναφέρεται στο
αντικείμενο το οποίο υποδεικνύει λόγω του πραγματικού
του επηρεασμού από το συγκεκριμένο Αντικείμενο».
Σε αντίθεση με τα εικονικά σημεία, αν το Σ είναι ένα σημείο του
Α λόγω μιας ‘άμεσης φυσικής σύνδεσης’ μεταξύ τους, τότε το Σ
θεωρείται ως ένας δείκτης (index) του Α. Σε αυτή την
περίπτωση, το Σ πράγματι καθορίζεται από το Α, και επομένως,
5