ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

χρήστης για να μπορεί να κατανοήσει και να ερμηνεύσει τη
γλωσσική συμπεριφορά, σε κάθε χωρο-χρονική περίσταση
επικοινωνίας.
Για να κατανοήσουμε τη γλωσσική συμπεριφορά σε κάθε
περίσταση επικοινωνίας απαιτείται η ενεργοποίηση ενός πλήθους
πληροφοριών και γνώσεων που έχουμε αποκτήσει σε όλη τη
διάρκεια της ζωής μας, οι οποίες έχουν αναπαρασταθεί
εννοιολογικά σε αφαιρετική και συμβολική μορφή και έχουν την
υλιστική θεμελίωσή τους στη βιολογία των νευρωνικών δικτύων.
Το ανθρώπινο σώμα εμπλέκεται ενεργητικά σ΄αυτή τη διαδικασία,
τόσο οι εννοιολογικές-συμβολικές αναπαραστάσεις που αποθηκεύονται
ταξινομημένα και συγκροτούν τη μνήμη, όσο και οι
συνειρμοί που ενεργοποιούνται για την ανάκληση των
πληροφοριών που απαιτούνται σε κάθε επικοινωνιακή περίσταση,
έχουν τις εγγραφές τους στο σώμα. Νοητές-συμβολικές και
υλικές-νερωνικές δομές συνιστούν μια μη ταυτολογική ταυτότητα,
συναπαρτίζουν το αμφίπλευρο και διφορούμενο της ανθρώπινης
συνείδησης. Όλο αυτό το σύμπαν των πληροφοριών και των
γνώσεων που χρειαζόμαστε για να κατανοήσουμε τη γλωσσική
συμπεριφορά πλάθεται στη συμβολική, επικοινωνιακή και
διαλογική αλληλόδραση των κοινωνικών όντων στα πλαίσια της
γλωσσικής κοινότητας, η οποία λειτουργεί ως νοητός ιστός που
νοηματοδοτεί τις ανθρώπινες υπάρξεις και επανανοηματοδοτείται
από τις δράσεις τους.
Η Τεχνητή νοημοσύνη και το 1ο θεώρημα της μη
πληρότητας του Güdel
Ένα συμπέρασμα που νομίζουμε ότι απορρέει άμεσα από το πρώτο
θεώρημα της μη πληρότητας του Güdel είναι ότι ο ανθρώπινος
νους δεν μπορεί να είναι ηλεκτρονικός υπολογιστής, αφού η
μαθηματική μας γνώση δεν μπορεί να αποθηκευθεί σε κανένα
τυπικό σύστημα. Οι υπολογιστικές δυνατότητες των “σκεπτόμενων
μηχανών” δομούνται σε τυπικά συστήματα, τα οποία
επιτρέπουν την εκτέλεση υπολογισμών, χωρίς προσφυγή σε
νοήματα. Αφού, λοιπόν, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λειτουργούν
βάσει αλγορίθμων, πράγμα που εμείς φαίνεται πως δεν κάνουμε,
146