ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

να κάνει με το “σκοπό”, πρόκειται για τεχνικό όρο που περιγράφει
τη μοναδικότητα των διανοητικών μας ενεργημάτων –υποκειμενικότητα
- τα οποία εκτείνονται πέρα από τον εαυτό τους προς
κάτι έτερο. Ακόμα και ο “εαυτός” για την προθετικότητα της
συνείδησης αντιμετωπίζεται ως κάτι έτερο.
Να συνοψίσουμε: Για τη φαινομενολογία, όσον αφορά στη
συνείδηση, η προθετικότητα “προστίθεται” στην ικανότητα
αναστοχασμού (κάθε συνείδηση είναι συνείδηση του εαυτού της,
την ίδια στιγμή που είναι συνείδηση και κάποιου άλλου
πράγματος) και στην υποκειμενικότητα (την οπτική γωνία κάθε
συνείδησης προς τον κόσμο που είναι μοναδική και μόνο αυτή
μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτή την οπτική γωνία).
Γλώσσα και τεχνητή νοημοσύνη
Το ζήτημα της προθετικότητας της συνείδησης και της συνείδησης
της συνείδησης (συναίσθησης) ενέσκυψε εκ νέου τα τελευταία
χρόνια, με τη ραγδαία εξάπλωση των υπολογιστικών τεχνολογιών
και της τεχνητής νοημοσύνης που προωθείται. Τα ερωτήματα που
τίθενται είναι αν οι υπολογιστές διαθέτουν νοημοσύνη και
συναίσθηση ή αν μπορούν στο μέλλον να αποκτήσουν.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι οι ηλεκτρονικές υπολογιστικές
τεχνολογίες διαθέτουν την ικανότητα να προσομοιώνουν την
ανθρώπινη γλωσσική συμπεριφορά; Αν όχι, τί είναι αυτό που
εμποδίζει την πραγματοποίησή της; Η έλλειψη συνείδησης,
λογικής σκέψης, νοημοσύνης, προθετικότητας, αυτοσυνείδησης
(συναίσθησης); Οι σύγχρονες υπολογιστικές μηχανές διαθέτουν
ολοένα και πιο εξελιγμένα συστήματα κατασκευής παραστάσεων
του περιβάλλοντος κόσμου. Αποθηκεύουν αυτές τις παραστάσεις
και μπορούν να τις ανακαλούν όταν απαιτείται, χωρίς να τις
βιώνουν. Επίσης, έχουν τη δυνατότητα να επεξεργάζονται ορθά
γραμματικοσυντακτικά προϊόντα. Ακόμα, μπορούν να αναλύουν
με λογικο-μαθηματικό τρόπο, πολύπλοκα προβλήματα και να
διερευνούν με υψηλές ταχύτητες τις πιθανότητες λύσης τους.
Μπορούν, επίσης, να προβλέπουν ενδεχόμενες μεταβολές της
συμπεριφοράς του περιβάλλοντος κόσμου και να προσαρμόζονται
141