ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

τότε η επικοινωνία τους είναι πλήρης, ακόμα και αν η γλώσσα που
χρησιμοποιούν είναι ελλειπτική ή περιληπτική.
Για να συνοψίσουμε τον κεντρικό πυρήνα της θεωρίας του
Vygotsky που αναφέρεται στη σχέση σκέψης-γλώσσας, θα
χρησιμοποιήσουμε τα ίδια του τα λόγια: “1. Στην οντογενετική
εξέλιξη της νόησης και της γλώσσας βρίσκουμε επίσης
διαφορετικές ρίζες. 2. Στην εξέλιξη της γλώσσας του παιδιού
μπορούμε αναμφισβήτητα να διαπιστώσουμε ένα προνοητικό
στάδιο, όπως ένα προ-γλωσσικό στάδιο στη νοητική εξέλιξη. 3.
Μέχρι ενός ορισμένου χρονικού σημείου αναπτύσσονται οι δύο
εξελίξεις αυτόνομα από διαφορετικούς δρόμους. 4. Σε ένα
ορισμένο σημείο συναντιούνται οι δύο γραμμές, γλωσσικοποιείται
η νόηση και νοητικοποιείται η γλώσσα (Levy Vytgotsky, “Σκέψη
και Γλώσσα”).
Η υπόθεση Sapir-Whorf
Μια άλλη θεωρία, που έχει απασχολήσει την κοινότητα των
επιστημόνων που ασχολούνται με τη γλώσσα και τη σχέση της με
τη σκέψη, είναι η θεωρία της γλωσσικής σχετικότητας που
εισηγήθηκαν οι Sapir και Whorf το 1951. Σύμφωνα με την άποψή
τους αμφισβητείται ότι η ανθρώπινη λογική διέπεται από μια
κοινή δομή, όπως επίσης αμφισβητείται και η συνεπαγόμενη
εκτίμηση ότι οι άνθρωποι σκέφτονται με παρόμοιο τρόπο.
Οι Sapir και Whorf υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι δεν
αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο και ως εκ τούτου
δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Θεωρούν ότι ο τρόπος που οι
άνθρωποι αντιλαμβάνονται και άρα σκέφτονται τον περιβάλλοντα
κόσμο διαθλάται μέσα από τις γραμματικο-λεξιλογικές
κατηγορίες που διαθέτει κάθε γλώσσα. Η δομή της γλώσσας είναι
αυτή που ρυθμίζει το ερμηνευτικό πλαίσιο του κόσμου που
αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι μιας συγκεκριμένης κοινωνίας.
Πράγμα που σημαίνει ότι τα άτομα που μιλούν μια διαφορετική
γλώσσα, αναπτύσσουν και διαφορετικούς τρόπους αντίληψης,
ερμηνείας και σκέψης για τον περιβάλλοντα κόσμο.
124