ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

Πολιτισμικό περιβάλλον (εμπειριοκρατική - κατασκευασιοκρατική
θέωρηση);
Στα ερωτήματα αυτά μπορούμε να απαντήσουμε, ερωτηματικά: Το
γλωσσικό “είναι, ως προς ποιόν και ως προς τί είναι; Η
περισσότερο εύλογη απάντηση σ΄αυτό το ερώτημα (γεγονός που
υποστηρίζεται από τη σύγχρονη φυσική) είναι ότι υπάρχει ως
προς τη συνείδηση του παρατηρητή που τη συλλαμβάνει. Το
παρατηρησιακό ενέργημα είναι πλαισιακά εξαρτημένο από τα
επιστημολογικά, μεθοδολογικά, ιδεολογικά, κοινωνικοπολιτικά
και άλλα, ενδιαφέροντα και συμφέροντα. Αυτό σημαίνει ότι το
γλωσσικό “είναι” είναι, πάντα, πλαισιακά εξαρτημένο. Δηλαδή, οι
διάφορες φιλοσοφικο-γλωσσολογικές θεωρίες είναι μεταβλητές
του γλωσσικού “Είναι”. Το γλωσσικό “Είναι” θα μείνει
απροσπέλαστο και απρόσβλητο από το γνωρίζον υποκείμενο, το
οποίο για να το προσεγγίσει θα χρησιμοποιήσει ένα εξηγηματικό
πλαίσιο, δομημένο σε συμβολική μορφή, κάνοντας όμως αυτό,
διαχωρίζει το γλωσσικό “Είναι” σε τμήματα. Τα τμήματα, όμως,
αυτά, όταν συσχετισθούν μεταξύ τους, είναι αδύνατο να μας
δώσουν τη πλήρη γνώση του όλου που ερευνούμε, και αυτό γιατί
η συσχέτιση των τμημάτων του όλου θα γίνει εντός ενός
καινούριου εξηγηματικού πλαισίου, το οποίο, εκ νέου, θα συνιστά
τομή στο όλον. Από τα παραπάνω δεν συνάγεται ότι οι διάφορες
φιλοσοφικο-γλωσσολογικές θεωρίες δεν αποδίδουν ιδιότητες του
γλωσσικού “Είναι”, το αντίθετο, οι θεωρίες, τα υποκείμενα, τα
εξηγηματικά πλαίσια, οι πειραματικές συνθήκες, διενεργούνται
“εντός” του κβαντικού κόσμου και με αυτή την έννοια είναι
κβαντικά αντικείμενα, οπότε οι ιδιότητες που αποδίδουν οι
θεωρίες στο γλωσσικό “Είναι” είναι ιδιότητες του κβαντικού
κόσμου, δεν είναι, όμως, ο Κόσμος, όπως τον αντιλαμβάνεται η
κβαντική φιλοσοφία-κοσμολογία.
Στο ερώτημα, αν η γλώσσα είναι ιδέα-σύμβολο ή ύλη, αν
προηγείται του ανθρώπου και επιβάλλεται με τις δομές της στην
ανθρώπινη νόηση ή αν η γλώσσα αναδύεται στη διάδραση του
φυσικού σώματος με τις πολιτισμικές διαδικασίες, θα αποπειραθούμε
να τα διερευνήσουμε, διατυπώνοντας, την εξής
114