ΟΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΡΠΟΥΖΟΣ

προβολής του Υπερ-αισθητού - Πραγματικού, το οποίο δεν γίνεται
εμπειρικά αντιληπτό από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Θα λέγαμε,
ότι οι γλωσσικές φαινομενικότητες είναι η “σκιά” του
Πραγματικού Γλωσσικού Όντος. Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε
διαφορετικά την παραπάνω θέση: οι γλωσσικές
φαινομενικότητες αποτελούν εκφάνσεις μιας ενιαίας γλωσσικής
πραγματικότητας.
Από την πρωταρχική, μεταφυσική δυιστική αντίθεση πραγματικότητας
και φαινομενικότητας “εκβάλλεται” η μεταφυσική
δυαδική αντίθεση, όπως, ορθολογικού νου και σωματοαισθητηριακής
εμπειρίας, και πολλές άλλες διακρίσεις, οι οποίες
παραδειγματικά συνδηλώνονται. Από τα παραπάνω, κατανοούμε
ότι η Καρτεσιανή ορθολογιστική παράδοση, ανανεωμένη στο
σύγχρονο φιλοσοφικο-γλωσσολογικό στοχασμό, τόσο στη
δομιστική, όσο στη λογικο-μαθηματική, όσο και στη γενετική
διάστασή της, αποδέχεται, με τις επιμέρους διαφοροποιήσεις της,
ότι το γλωσσικό “είναι” είναι ανεξάρτητο από τα “πράγματα” -
“αντικείμενα” του φυσικού κόσμου, αποδεσμευμένο από τις
ιστορικο-πολιτισμικές μεταβολές, ανεπηρέαστο από την αισθητηριακή
εμπειρία και τα ψυχικά περιεχόμενα, τα οποία δομούνται
σε αφαιρετικές-συμβολικές παραστάσεις στον εγκέφαλο-νου. Η
Αγγλοσαξωνική, εμπειριστική, φιλοσοφική παράδοση των
συνειρμικών μοντέλων μάθησης και γνώσης, ανανεώνεται στο
σύγχρονο φιλοσοφικό και επιστημολογικό στοχασμό με το
κονστρουκτιβιστικό μοντέλο και τη συνδετική προσέγγιση
(connectionism) των νευρωνικών δικτύων, όπως αναπτύσσεται
από τη γνωστική ψυχολογία και τις νευροεπιστήμες. Η εμπειριστική
φιλοσοφική και επιστημολογική προοπτική αποδέχεται
μια Οντολογία και μια Μεταφυσική θέση, κυρίως, μονιστική. Αυτή
η προοπτική ανάγει την Ιδέα στο Υλικό, το οποίο συνιστά το
Πραγματικό. Πραγματικό “είναι” η σωματοαισθητηριακή εμπειρία
και η Υλική της Ύπαρξη, από την οποία παράγεται συνειρμικά η
Ιδέα και τα “αντικείμενα” του Νου (έννοιες και νοητικές εικόνες).
Αυτή η φιλοσοφική διαμάχη, που εντελώς σχηματικά περιγράφουμε,
μπορεί να κωδικοποιηθεί στην μεθοδολογική
αντιπαράθεση a priori και a posteriori προσέγγισης. Σ΄αυτό το
σημείωμα υποστηρίζουμε ότι η Ιδέα “είναι” Ύλη και η Ύλη “είναι”
109