ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΔΥΜΑΣΙΩΝ "ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΑΡΕΛΙΑ" ΚΑΛΑΜΑΤΑ
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ΣυλλογήΕλληνικώνΕνδυμασιών«ΒικτωρίαΓ.Καρέλια»<br />
ΛΥΚΕΙΟΕΛΛΗΝΙΔΩΝ-<strong>ΚΑΛΑΜΑΤΑ</strong><br />
ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΒΙΚΥΚΑΡΕΛΙΑ:ΑΝΔΕΝΕΧΕΙΣΜΕΡΑΚΙΚΑΙ<br />
ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ, ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΜΗΝ<br />
ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΣΜΕΑΥΤΟ<br />
ΣυνέντευξηΤζένηςΦραγκούλη<br />
ΗΒικτωρία–ΜαργαρίταήΒίκυΚαρέλια,πρόεδρος<br />
της Kαπνοβιομηχανίας Kαρέλια, ιδρυτικό μέλος και<br />
επίτιμη πρόεδρος σήμερα του Λυκείου Ελληνίδων<br />
Καλαμάτας, είναι η συλλέκτρια και η ψυχή ενός<br />
μουσείου-κόσμημα στην Καλαμάτα, το οποίο<br />
φιλοξενεί την Συλλογή Ελληνικών Ενδυμασιών<br />
«Βικτωρία Γ. Καρέλια», με πάνω από 80 πλήρεις<br />
φορεσιές,ενδυματολογικάκομμάτιακαικοσμήματα,<br />
από τα μέσα του 19ου αιώνα ως το 1930. Δυναμική,<br />
ευαίσθητη,μεπάθος,υπέρμαχοςτηςδιατήρησηςκαι<br />
διάδοσης της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και<br />
κληρονομιάς, μας μιλά για το έργο της και το<br />
μοναδικόγιαταελληνικάδεδομέναμουσείο.<br />
Ηπροσφοράσαςστηνδιάδοσητηςελληνικήςλαϊκής<br />
παράδοσηςκαιπολιτισμού,μεγάληκαιβραβευμένη.<br />
Η αναγνώριση του έργου αποτελεί κίνητρο και<br />
εφαλτήριο δημιουργίας; Ή είναι μια καλοδεχούμενη<br />
ικανοποίηση,επιπρόσθετητηςχαράςπουπροσφέρει<br />
τοέργοαυτόκαθαυτό;<br />
Κοιτάξτε, θα έλεγα ότι η αναγνώριση θα πρέπει σε<br />
κάθε περίπτωση να αποτελεί επιστέγασμα του έργου<br />
του ανθρώπου και όχι κίνητρο και εφαλτήριο<br />
δημιουργίας.Όταντακίνητραδενέχουνσχέσημετον<br />
ίδιοτονάνθρωπο,αλλάείναιεξωτερικάκαιεπίκτητα,<br />
τότε υπάρχει ο κίνδυνος της σπατάλης του εαυτού,<br />
αλλάκαιτηςαπογοήτευσης.Οκαθέναςθαπρέπειστο<br />
μέτροτωνδυνατοτήτωντουνακαταπιάνεταιμ’εκείνα<br />
πουτονσυγκινούνκαισταοποίαμπορείνααποδώσει<br />
χάρη στο ειλικρινές του ενδιαφέρον. Μόνο έτσι το<br />
έργο καθενός δικαιώνεται στα μάτια του, ανεξάρτητα<br />
από την αντιμετώπιση της οποίας θα τύχει. Όταν<br />
βέβαια φτάνει κανείς στην ολοκλήρωση των<br />
προσωπικών του στόχων, έχοντας ταυτόχρονα<br />
επηρεάσει θετικά και τους άλλους γύρω του, τότε<br />
πρόκειταιγιατονπιοευτυχήσυνδυασμό.<br />
Η δημιουργία ταυτίζεται με το όραμα κάθε<br />
επιτυχημένης επιχειρηματικής δραστηριότητας.<br />
Ποια στοιχεία του χαρακτήρα συμβάλλουν και είναι<br />
καθοριστικά;<br />
Πιστεύω ότι το όραμα της δημιουργίας είναι σε κάθε<br />
περίπτωση κινητήρια δύναμη του ανθρώπου. Είτε<br />
πρόκειται για τον τομέα των επιχειρήσεων, είτε για<br />
οποιονδήποτε άλλο τομέα. Η δημιουργικότητα, το<br />
πνεύμα της καινοτομίας, η ικανότητα να σκέπτεται<br />
κανείς “έξω απ’το κουτί” που λένε, είναι καθοριστικά<br />
συστατικά στοιχεία του χαρακτήρα, τα οποία<br />
διαθέτουν άλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε<br />
μικρότερο βαθμό. Το σημαντικό ωστόσο είναι ότι<br />
πρόκειται για χαρακτηριστικά τα οποία μπορούν και<br />
οφείλουν να καλλιεργούνται στα παιδιά και στους<br />
νέους. Κανένα επάγγελμα και καμία απασχόληση<br />
ακόμα και όταν μιλάμε για τον κόσμο των<br />
επιχειρήσεων, δεν προσφέρει ικανοποίηση όταν δεν<br />
περιλαμβάνει, ένα ελάχιστο έστω ποσοστό<br />
δημιουργικής εργασίας. Για την οικογένεια μου, η<br />
επιχειρηματικότητα υπήρξε πάντοτε συνδεδεμένη με<br />
την δημιουργικότητα και για τον λόγο αυτό η<br />
εταιρείαμαςέχειυπάρξειεπανειλημμέναπρωτοπόρα.<br />
Αν δεν έχεις μεράκι για ένα πράγμα, ποτέ σου μην<br />
ασχοληθείςμεαυτό.Μεράκικαιπάθος.<br />
Ποιοςορόλοςτηςτύχηςγενικότεραστηνπορείαμας<br />
στην ζωή. Την δημιουργούμε καθολικά ή συν Αθηνά<br />
και χείρα κίνει; Ποια η δική σας εμπειρία; Θεωρείτε<br />
τονεαυτόσαςτυχερό;<br />
Τώρα το αν θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό… Θα<br />
προτιμούσα να το πουν άλλοι όταν δεν θα υπάρχω.<br />
Είναι παρακινδυνευμένο από τώρα να πω. Φαίνεται<br />
όμως ότι είμαι λίγο τυχερή. Θα ήταν κοντόφθαλμο<br />
καιάδικοναπούμεότιητύχηδενπαίζεικανέναρόλο<br />
στηνπορείατουκαθενός.Βλέπουμεαυτήτηνστιγμή<br />
μια γενιά παιδιών να στερείται την δια ζώσης<br />
εκπαίδευση, η οποία δεν αντικαθίσταται με τίποτα.<br />
Εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος, για το οποίο δεν<br />
φέρουν καμία ευθύνη. Έχοντας όμως πει το<br />
παραπάνω,εξυπακούεταιότιοάνθρωποςέχειμεγάλο<br />
μέρος της τύχης του, στα χέρια του. Προσωπικά δεν<br />
επαναπαύτηκα στα κεκτημένα, αλλά επέλεξα να<br />
εργαστώ σε όλη μου την ζωή εθελοντικά.<br />
Προσπάθησα να βρω τον εαυτό μου, να αντλήσω<br />
δύναμηαπόταπραγματικάμουενδιαφέροντακαινα<br />
δημιουργήσω, σε όλους τους τομείς με τους οποίους<br />
καταπιάστηκα. Το αποτέλεσμα με δικαιώνει, κάθε<br />
φορά που συζητώ με τους ανθρώπους μου, είτε<br />
πρόκειταιγιαεργαζομένουςτηςεπιχείρησης,είτεγια<br />
επισκέπτες του εκθεσιακού χώρου, είτε για την<br />
οικογένεια μου που είναι ο πιο σημαντικός και<br />
αυστηρός θα έλεγα κριτής. Τώρα αν υπήρξα τυχερή,<br />
ναι σίγουρα υπήρξα, καθώς σε όλη την πορεία μου,<br />
είχα δίπλα μου αξιόλογους ανθρώπους, που με<br />
στήριξανμεπολλούςτρόπους,ηθικά,ψυχολογικάκαι<br />
οικονομικά.<br />
Αυτό που κάνει την διαφορά σε ανθρώπινη αξία,<br />
είναιτιεπιστρέφειςμετοέργοσουστηνκοινωνία.Η<br />
οικογενειακή επιχείρηση και εσείς η ίδια προσωπικά<br />
είστεκοινωνοίαυτήςτηςαρχής.Τιπροσφέρεισ’εσάς<br />
την ίδια σε επίπεδο εξέλιξης και θα μπορούσε<br />
πιστεύετε να υιοθετηθεί ως στάση από τον<br />
οποιοδήποτε σε αναλογία έργου και προσφοράς,<br />
ώστεναπάμεμπροστάωςέθνος;<br />
Πιστεύω ότι η προσφορά είναι στο DNA των<br />
Ελλήνων. Πέρα από το γεγονός ότι η χώρα μας<br />
γέννησε μεγάλους ευεργέτες και σε δύσκολους<br />
καιρούς, ο Έλληνας, τα παλαιότερα τουλάχιστον<br />
χρόνια ανεξάρτητα από την οικονομική του<br />
κατάσταση, μοιραζόταν ότι είχε με τους<br />
ασθενέστερους της κοινότητάς του. Έτσι θεωρώ την<br />
κοινωνική προσφορά, όχι κάτι το επιβεβλημένο στα<br />
πλαίσιατηςεταιρικήςυπευθυνότηταςήτουπολιτικώς<br />
ορθού,αλλάκάτιτοανθρώπινοκαιτοφυσικόγιατην<br />
δοτική ελληνική ιδιοσυγκρασία. Ο Έλληνας θέλει να<br />
δίνει. Προσωπικά, εκτός του ότι μου δίνει μεγάλη<br />
ικανοποίηση και ανακούφιση η χαρά του ότι μπορώ<br />
να προσφέρω, δεν παύω να παίρνω μαθήματα ζωής<br />
από την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση των<br />
ανθρώπων.Σεεθνικόεπίπεδοδενομίζωότιπάσχουμε<br />
σε διάθεση κοινωνικής προσφοράς. Περισσότερο θα<br />
έλεγα ότι θα έπρεπε να επικεντρωθούμε στην<br />
βελτίωση των σχέσεων μας με το κράτος και στην<br />
ανάπτυξη της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ<br />
κράτουςκαιπολιτών.<br />
Αξιομνημόνευτο έργο και παρακαταθήκη για τις<br />
επόμενες γενιές το μουσείο. Πως ξεκίνησε η αγάπη<br />
για τηνλαϊκήπαράδοσηκαιτιςλαϊκέςφορεσιέςκαι<br />
πωςεξελίχθηκεσεσυλλογή;<br />
Όντας σε νεαρή ηλικία, έπεσε στα χέρια μου ένα<br />
χρυσοκέντητο κοντογούνι, οικογενειακό μας<br />
κειμήλιο.Ηεντύπωσηπουμουπροκάλεσεχαράχτηκε<br />
βαθιά μέσα μου και αποτέλεσε την αρχή του<br />
ενδιαφέροντός μου για την ελληνική φορεσιά.<br />
Αργότερα ως ιδρυτικό μέλος για 53 χρόνια, και ως<br />
μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Λυκείου και<br />
επί 33 χρόνια πρόεδρος, ασχολήθηκα πιο<br />
συστηματικά με το αντικείμενο. Με εντυπωσίαζε το<br />
κόψιμο και η εφαρμογή αυτών των ρούχων επάνω<br />
στον γυναικείο κορμό και το πως στις αρχές του<br />
περασμένου αιώνα, οι άνθρωποι μπορούσαν να<br />
συνδυάζουν τα σχέδια και τα χρώματα με αυτό τον<br />
μοναδικό τρόπο. Άρχισα να διαβάζω σχετικά βιβλία,<br />
να επισκέπτομαι μουσεία, και παράλληλα να συζητώ<br />
μετουςειδικούς.
Γνώρισα τότε την αείμνηστη την Πόπη Ζώρα, του<br />
λαογραφικού μουσείου, τον Γιάννη Τσαρούχη ο<br />
οποίοςείχεασχοληθείπολύμετηνενδυματολογίακαι<br />
με την φορεσιά και κυρίως την κυρία Ιωάννα<br />
Παπαντωνίου, η οποία έγινε ο μέντοράς μου. Χωρίς<br />
να το καταλάβω, μπήκε μέσα μου το μικρόβιο του<br />
συλλέκτη.Στηναρχήέψαχναναβρωφορεσιέςγιατο<br />
Λύκειο Ελληνίδων και έμαθα ότι οι παλιές φορεσιές<br />
δεν φοριούνται, μόνο αντίγραφα αυτών. Για την<br />
χρήση στο Λύκειο λοιπόν αγόραζα τις φορεσιές από<br />
γνωστούς αντικέρ, στους οποίους είχα εμπιστοσύνη.<br />
Σιγά σιγά έγινε γνωστή η συλλεκτική μου<br />
δραστηριότητα και αρκετοί μου έστελναν από τις<br />
περιοχέςτουςφορεσιές,γιανατιςδωπροκειμένουνα<br />
τις αγοράσω. Γνώριζα επίσης πάρα πολλούς<br />
ανθρώπους, που ήξεραν από αυτά, γιατί τότε ήμουν<br />
ακόμα αδαής εγώ. Είχα εμπιστοσύνη όμως σε αυτούς<br />
τους προμηθευτές. Δεν πήγαινα από χωριό σε χωριό<br />
καιαπότόποσετόπο,διότικαταρχήνδενεπαρκούσα,<br />
αλλά γιατί όπως έχω δηλώσει πολλές φορές στο<br />
παρελθόν, δεν είμαι ούτε λαογράφος ούτε<br />
ενδυματολόγος.<br />
Ακόμα και σήμερα αυτό που με συγκινεί και<br />
κινητοποιείτοενδιαφέρονμου,είναιηαισθητικήτης<br />
φορεσιάς, ο συνδυασμός των χρωμάτων και των<br />
υλικών, το κόψιμο του υφάσματος, η εφαρμογή…<br />
Πάνταμεαφήνεικατάπληκτη.<br />
Οφείλω να πω ότι έχω εντυπωσιαστεί βαθύτατα με<br />
το μουσείο, ως χώρος που παντρεύει άριστα το<br />
σύγχρονο με το θεατρικό και το αντικείμενο της<br />
συλλογής. Υποβλητικά μαγικό το αποτέλεσμα στο<br />
οποίο συμβάλλει και η σύγχρονη τεχνολογία που<br />
χρησιμοποιείται στην ανάδειξη των εκθεμάτων.<br />
Ποιοςοστόχοςκαιπωςτακαταφέρατε;<br />
Καταρχήν να πούμε ότι η συλλογή αυτή έχει<br />
παραχωρηθεί στο Λύκειο Ελληνίδων Καλαμάτας.<br />
Από την αρχή αντιμετωπίσαμε το δίλημμα αν ο<br />
σχεδιασμός του χώρου θα έπρεπε να εξυπηρετεί μια<br />
παρουσίαση ως επί τω πλείστον προς την<br />
ερμηνευτικήκαιγνωστικήανάλυσητωνεκθεμάτωνή<br />
μια παρουσίαση προσανατολισμένη προς την<br />
αισθητηριακή εμπειρία. Προσωπικά επέλεξα το<br />
δεύτερο. Την δημιουργία δηλαδή ενός χώρου με<br />
έντονησυγκινησιακήεπίδραση,ικανούναπαρασύρει<br />
τον επισκέπτη σε μια βιωματική θεώρηση των<br />
εκθεμάτων. Να τον τραβήξει, γιατί πολλές φορές<br />
ξέρετε, έρχονται και απλώς αντιμετωπίζουν την<br />
φορεσιάσανέναρούχοπαλιό.Εγώήθελακάτιακόμα,<br />
να παρασύρει τον επισκέπτη, ώστε να αντιληφθεί<br />
πλήρωςτηναισθητικήτουρούχουαυτού.<br />
Τοπετύχατεκαιμετοπαραπάνω.<br />
Το τελικό αποτέλεσμα οφείλεται καταρχήν στην<br />
εμπνευσμένη παρέμβαση του αρχιτέκτονα κυρίου<br />
Αθανασίου Κυρατσού, τον οποίον γνώριζα και ήξερα<br />
τις ικανότητες του και ο οποίος κατάφερε να πετύχει<br />
μια ουσιώδη διεύρυνση στην σχέση ανάμεσα στον<br />
χώρο και στο έκθεμα, που πλέον λειτουργεί<br />
διαδραστικά και όχι μόνο ως αναγκαίος πρακτικός<br />
συνδυασμός. Λειτουργεί ως αυτόνομη αισθητική και<br />
μυθοπλαστικήπρόταση.<br />
Οφείλεται επίσης στην θεατρικότητα των φωτισμών<br />
της κυρίας Ελευθερίας Ντεκώ, αλλά και στην<br />
υποβλητική ηχητική εγκατάσταση του συνθέτη<br />
Δημητρίου Μπάκα. H χρήση της τεχνολογίας αφής<br />
καιτηςψηφιακήςεικόνας,χρησιμοποιήθηκανγιατην<br />
επίτευξη ενός διακριτικού τρόπου σήμανσης των<br />
προθηκών των εκθεμάτων, της προβολής των<br />
αόρατων λεπτομερειών των φορεσιών και γενικά της<br />
ενίσχυσης της εντύπωσης έναντι της πληροφορίας, η<br />
οποίαδυναστεύειτονσύγχρονοάνθρωποσεόλεςτου<br />
τις δραστηριότητες άρα και ως μουσειακού<br />
επισκέπτη.<br />
Ξεναγήστε μας στην συλλογή. Πως εκτίθεται στο<br />
μουσείο;<br />
Η έκθεση έχει ως στόχο την ανάδειξη της<br />
πολυμορφίας των Ελληνικών τοπικών ενδυμασιών,<br />
από τα μέσα του 18ου αιώνα έως το πρώτο μισό του<br />
20ου αιώνα. Την σχέση με τον άνθρωπο και τους<br />
τρόπους ζωής του. Τις αντιλήψεις του, τα αισθητικά<br />
του πρότυπα αλλά βεβαίως και τις τεχνικές<br />
παραγωγής. Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο, στην<br />
παρουσίαση των ενδυμασιών, ακολουθήθηκε και η<br />
τυπολογική διάκριση της λαογράφου Αγγελικής<br />
Χατζημιχάλη,ηοποίασυνδέειμεεξαιρετικότρόποτις<br />
ενδυμασίες και τις κατά τόπους παραλλαγές, με την<br />
ταυτότητα των κοινωνικών ομάδων που τις<br />
κατασκεύασαν και τις φόρεσαν. Η παραπάνω<br />
διάκριση βασίζεται στο κύριο ενδυματολογικό<br />
κομμάτιπουχαρακτηρίζειτιςφορεσιέςτηςστεριανής<br />
και της νησιωτικής Ελλάδος και περιλαμβάνει τρεις<br />
βασικούς τύπους φορεσιών. Τις φορεσιές με το<br />
Σιγκούνι,τιςφορεσιέςμετοΚαβάδι,καιτιςφορεσιές<br />
με το φουστάνι. Οι τρεις αυτοί τύποι φορεσιάς<br />
παρουσιάζονται στους τρεις ορόφους της έκθεσης<br />
αντίστοιχα, ξεκινώντας από το ισόγειο και<br />
προχωρώντας προς τα επάνω. Τους τρεις ορόφους<br />
συνδέει μια κοινή τριώροφη προθήκη με κινούμενα<br />
εκθέματα, που συμβολίζουν την αδιάκοπη<br />
επικοινωνίακαιτιςπολιτιστικέςανταλλαγέςανάμεσα<br />
στις πληθυσμιακές ομάδες που ανέπτυξαν και<br />
φόρεσαντουςπαραπάνωτύπουςφορεσιών.<br />
Ποιόκομμάτιτηςσυλλογήςτουμουσείουξεχωρίζετε<br />
καιγιατί;<br />
Την εποχή που πρωτοξεκίνησα να συλλέγω<br />
ενδυματολογικά κομμάτια, με εντυπωσίαζαν τα<br />
χρυσοκέντητα αλλά και τα πολυτελή αστικά<br />
ενδύματα των αρχών του 20ου αιώνα. Όμως με τον<br />
χρόνο και με την μελέτη, με κέρδισε η αισθητική του<br />
υφαντού και του μάλλινου. Ίσως επειδή με<br />
συγκινούσανοιάνθρωποιπουταέφτιαχνανμόνοικαι<br />
τα φορούσαν. Δεν είχαν τις δικές μας γνώσεις ή τα<br />
δικά μας μέσα, είχαν όμως μια ενστικτώδη αίσθηση<br />
της κομψότητας και των χρωματικών συνδυασμών<br />
που απηχούσε την πρωτόγονη ομορφιά του<br />
εσωτερικούτουςκόσμου.<br />
Ηέμφυτηαρμονία…<br />
Έτσι ακριβώς. Αρμονία. Θα σας έλεγα λοιπόν ότι<br />
ξεχωρίζωπρώτααπ’όλατηνπροθήκημετιςφορεσιές<br />
των νομαδικών και ημινομαδικών πληθυσμών, όπως<br />
είναι οι Σαρακατσάνοι και οι Βλάχοι. Λέγοντας όμως<br />
αυτά, νιώθω ήδη τύψεις που δεν αναφέρω τις<br />
χαρούμενες πολύχρωμες φορεσιές της Θράκης, τις<br />
κομψέςπολυτελείςφορεσιέςτωννησιών…<br />
ΌπωςτηςΛευκάδας.<br />
Ναι, όπως της Λευκάδας. Και βλέπουμε μετά την<br />
Ενετοκρατίαπόσοείχανεπηρεαστείαρκετάμέρητης<br />
Ελλάδος από αυτή. Τώρα μάλιστα βρέθηκε μετά από<br />
πολύμεγάληπροσπάθεια,γιατίείναιπολύσπάνια,και<br />
ηφορεσιάτηςΣίφνου.<br />
Πρέπει να αναφέρω όμως και τις μεγαλοπρεπείς<br />
φορεσιές της Αττικής ή της Πελοποννήσου. Η κάθε<br />
φορεσιάβλέπετε,έχεικάτιπουτηνκάνειμοναδική.Κι<br />
είναι εκπληκτικό το πως μια τόσο μικρή χώρα όπως<br />
είναι η Ελλάδα, έχει ένα τόσο μεγάλο αριθμό και<br />
τέτοιαποικιλομορφίασεότιαφοράστιςφορεσιές.<br />
Σας θεωρούν ευεργέτιδα της πόλης της Καλαμάτας.<br />
Φόρος τιμής θα έλεγα από μια πόλη που έχετε<br />
αγαπήσειχωρίςναείναιηγενέτειρασας.Τισημαίνει<br />
γιαεσάςηζωήσαςστηνΜεσσηνία;<br />
Ήρθα στην Καλαμάτα μετά τον γάμο μου. Στην αρχή<br />
ήταν δύσκολα, πραγματικά, καθώς είχα χάσει την<br />
οικογένειαμουκαιτουςφίλουςμου.Είχαωστόσοτην<br />
συμπαράσταση του συζύγου μου, που με παρότρυνε<br />
να βρω μια δημιουργική απασχόληση διότι εκείνος<br />
πράγματι, είχε πολλές τέτοιες. Άλλωστε κι εκείνος<br />
Αθηναίοςήταν.Είχαλοιπόντηντύχηνασυμπορευτώ<br />
με το νεοσύστατο τότε Λύκειο Ελληνίδων και να<br />
ξεκινήσω το γοητευτικό ταξίδι μου στον κόσμο της<br />
παράδοσης. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Μέσα από εκεί<br />
πέρασαν και οι ωραίες αλλά και οι κακές στιγμές και<br />
ήτανπραγματικάέναακόμαστήριγμαγιαμένα.<br />
Μεγάλη παρηγοριά και η φυσική ομορφιά αυτού του<br />
τόπου, που συνδύαζε με τρόπο μοναδικό το βουνό με<br />
τηνθάλασσα.Ακόμακαισήμερατοφυσικότοπίοτης<br />
Καλαμάτας δεν παύει να με συγκινεί. Απόδειξη ότι<br />
πριν από τρία χρόνια περίπου, πρότεινα τον<br />
σχεδιασμό μεταξωτών μαντιλιών για το πωλητήριο<br />
του μουσείου, με ζωγραφικά θέματα παρμένα από το<br />
Μεσσηνιακό τοπίο. Βότσαλα, μούρα, ιβίσκοι, αυτά<br />
που είχα δει και με είχαν εντυπωσιάσει όταν είχα<br />
πρωτοέρθει. Και κοσμούν αυτά τα μαντίλια, που<br />
αφιερώνονται με σεβασμό στο πολυτραγουδισμένο<br />
καλαματιανόμαντήλι.<br />
Ένα ακόμα από τα πράγματα που με μάγεψαν στην<br />
Καλαμάτατότε,ήτανεκείνοτομεθυστικόάρωμαστα<br />
περιβόλια, από τις λεμονιές, τις πορτοκαλιές, τις<br />
μανταρινιές. Αλλά και οι άνθρωποι στην Καλαμάτα<br />
είχανπάνταανοιχτόμυαλό.Τοείχαπαρατηρήσει από<br />
την αρχή. Αυτό οφείλετο στο ότι η πόλη στο
παρελθόν υπήρξε μεγάλο αστικό κέντρο λόγω της<br />
άνθισης του εμπορίου των τοπικών προϊόντων και<br />
της δραστηριότητας του λιμανιού. Το εξαγωγικό<br />
εμπόριο τότε, έφερνε πολύ κόσμο και έτσι οι ντόπιοι<br />
εδώ είχαν εξελιχθεί. Σε αυτό το περιβάλλον δεν θα<br />
πρέπει να παραλείψουμε να προσθέσουμε την<br />
σημαντική ιστορική κληρονομιά του τόπου, όπως<br />
παρουσιάζεται μέσα από τ’αρχαία, τα βυζαντινά, τα<br />
μεσαιωνικά και τα νεότερα μνημεία, καθώς και ένα<br />
ψηλό πολιτιστικό επίπεδο με θεσμούς όπως είναι το<br />
ΔιεθνέςΦεστιβάλΧορούκλπ.<br />
ΚαιτοσημαντικόΔιεθνέςΦεστιβάλΝτοκιμαντέρ.<br />
Ναι, ναι φυσικά. Αφού παλιά που κυκλοφορούσαμε,<br />
λέγαμεεδώστηνΚαλαμάτα,παίρνειςτηντσάντασου<br />
καιπας.Κάτιθαυπάρχεικάθεμέραναπαςναδεις.<br />
Βαθιά φιλότεχνος και ένθερμος υποστηρικτής της<br />
επιμορφωτικής και οικονομικής αναβάθμισης του<br />
τόπου και ο αείμνηστος Γιώργος Καρέλιας. Πόσο<br />
επηρέασετηνδικήσαςπορεία;<br />
Ο άντρας μου εκτός από επιχειρηματίας υπήρξε<br />
άνθρωπος βαθιά δημιουργικός και πολυτάλαντος.<br />
Ζωγράφος ο ίδιος, αγαπούσε την τέχνη σε όλες της<br />
τις μορφές και εκτιμούσε την ομορφιά και την<br />
ποιότητα στο κάθε τι. Το όραμα του έγινε πράξη για<br />
την ίδρυση του Ιδρύματος Γεωργίου και Bικτωρίας<br />
Kαρέλια, που έθεσε σαν στόχο την προσφορά στους<br />
τομείς της εκπαίδευσης, της οικονομίας, του<br />
πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών. Η<br />
επίδραση της προσωπικότητάς του ήταν καταλυτική<br />
για μένα, καθώς τον γνώριζα από παιδί και είχα<br />
παρακολουθήσει από κοντά όλη την προσωπική και<br />
επαγγελματική του πορεία. Ακόμα και σήμερα, έχω<br />
την αίσθηση ότι βαδίζω σ’ένα δρόμο που χαράχτηκε<br />
σεμεγάλοβαθμόαπόεκείνον.<br />
Επίτιμος πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων<br />
Καλαμάτας και η αγάπη για την λαϊκή παράδοση -<br />
χοροί και μουσική – ολοκληρώνεται. Πολιτιστική<br />
κληρονομιάπουεπικοινωνείταιμεάλλοτρόπο.Πόσο<br />
ανοίγει το πνεύμα και μας ζωντανεύει; Και πως<br />
ανταποκρίνονταιοινέοι;<br />
Το Λύκειο Ελληνίδων είναι ένας ολόκληρος κόσμος,<br />
όπου οι νέοι μαθαίνουν να βιώνουν, στο μέτρο που<br />
κάτι τέτοιο είναι σήμερα δυνατό, τη ζωή με τρόπο<br />
παραδοσιακό, δηλαδή γήινο. Ο κύκλος της ζωής, οι<br />
εποχές, οι γιορτές και τα έθιμά τους, το τραγούδι, ο<br />
χορός, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Καθετί από αυτά,<br />
αντικατοπτρίζει τις διαθέσεις που συντονίζονται με<br />
τον ρυθμό του κόσμου, σεβόμενες τους νόμους της<br />
φύσης και τις συμβίωσης. Μέσα από την εξοικείωση<br />
με την παράδοση, οι νέοι αποκτούν συναίσθηση του<br />
τόπου, του χρόνου και της ιστορίας. Συναίσθηση της<br />
προέλευσης και του προορισμού τους. Και τελικά<br />
συναίσθηση της μίας και μοναδικής ύπαρξης τους. Ο<br />
πρωταρχικός αυτός αυτοσεβασμός πιστεύω ότι τους<br />
καθιστά ικανούς να αντιμετωπίσουν κάθε είδους<br />
προσωπική και κοινωνική δυσκολία. Πρόκειται για<br />
μια διαδικασία με δυναμικό χαρακτήρα, τα<br />
αποτελέσματα της οποία ξεπερνούν το άτομο,<br />
προσλαμβάνονταςκοινωνικέςδιαστάσεις.<br />
Είναι μεγάλο πλήγμα ότι ένα χρόνο τώρα, λόγω της<br />
κατάστασης, έχουν “διαλυθεί” όλα τα τμήματα των<br />
παιδιώνστοΛύκειοΕλληνίδων…<br />
Ποιατασχέδιαγιατομέλλονγιαεσάςπροσωπικά,τι<br />
εύχεστε;Τιοραματίζεστεγιατομουσείοκαιτιγιατο<br />
ΛύκειοΕλληνίδων;<br />
Εύχομαιοχώροςτηςσυλλογήςναμηνπεριοριστείσε<br />
ένα στείρο μουσειακό ρόλο, αλλά να αποτελέσει<br />
διαχρονικά ένα ευρύτερο πυρήνα πολιτισμού. Αυτό<br />
συμβαίνει ήδη σε ένα βαθμό αφού στον χώρο της<br />
συλλογής υλοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα<br />
για όλες τις σχολικές βαθμίδες, πραγματοποιείται<br />
κύκλος μουσικών εκδηλώσεων, διοργανώνονται<br />
εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, αλλά και<br />
βιβλιοπαρουσιάσεις και άλλα πολιτιστικά δρώμενα<br />
που έχουν δημιουργήσει το δικό τους πιστό κοινό.<br />
Επίσης η συλλογή συνεργάζεται με την<br />
πανεπιστημιακή κοινότητα για την εκπόνηση<br />
εργασιών με θέμα την ελληνική φορεσιά. Για το<br />
μέλλον, εκτός του να διατηρηθεί η υψηλή<br />
επισκεψιμότητα, την οποία ειλικρινά δεν<br />
φανταζόμουν, θα ήθελα να αναπτυχθεί περισσότερο<br />
το δίκτυο των σχέσεων της συλλογής με αντίστοιχα<br />
μουσείατουεξωτερικού,ναπροβληθούνοιελληνικές<br />
ενδυμασίες διεθνώς, να γίνουν μέσω των δράσεων<br />
της συλλογής, γνωστότερες στο ευρύ κοινό οι<br />
τοπικέςενδυμασίεςκαιπαραδόσειςτωνάλλωνλαών,<br />
αλλά και ν’αναδειχθεί η τοπική ενδυμασία ως πηγή<br />
δημιουργικήςέμπνευσηςγιατηνσύγχρονητέχνητου<br />
ενδύματος. Ήδη πάρα πολλοί σχεδιαστές έχουν<br />
επισκεφτεί το μουσείο, ούτως ώστε να εμπνευστούν<br />
απόαυτάγιατηνσύγχρονημόδα.<br />
Για το Λύκειο Ελληνίδων, εύχομαι να διατηρήσει την<br />
αυθεντικότητα του, να μην ενδώσει στον ευτελισμό<br />
της παράδοσης, στον φολκλορισμό και να κρατήσει<br />
ζωντανή την ουσία του λαϊκού πολιτισμού, που είναι<br />
κοινή για όλους τους λαούς και δεν είναι άλλη από<br />
την επικοινωνία του ανθρώπου με το υποσυνείδητό<br />
του, που κρύβει παναθρώπινες αλήθειες οι οποίες<br />
έχουν σχέση με τον τρόπο που ο άνθρωπος<br />
αντιλαμβάνεταιτονκόσμοκαιγίνεταιέναμεαυτόν.<br />
Θα ήθελα τέλος να ξεπεράσουμε με επιτυχία τον<br />
ψηφιακό μετασχηματισμό, να αποδώσουμε στην<br />
τεχνολογία αυτό που της ανήκει, αλλά και να<br />
επανεκτιμήσουμε την αξία της φυσικής παρουσίας<br />
στον χώρο των μουσείων και των συλλογών, η οποία<br />
δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντικατασταθεί από<br />
τίποτε.<br />
Γιαμέναπροσωπικάεύχομαι,ναέχωτηντύχηναδω,<br />
κάποια έστω από τα παραπάνω να γίνονται<br />
πραγματικότητα. Αυτόθαείναιαρκετόγιαμένα.<br />
Σας το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου και σας<br />
ευχαριστώ θερμά για όλα όσα μοιραστήκατε μαζί<br />
μας.<br />
Ναείστεκαλά!<br />
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΒ.ΚΑΡΕΛΙΑΣΤΗΝ<br />
ΤΖΕΝΗΦΡΑΓΚΟΥΛΗ19.2.21<br />
https://urbanguru.gr/synentefkseis/viky-karelia-an-den-echeismeraki-kai-pathos-gia-ena-pragma-pote-soy-min-ascholitheis-meayto/?fbclid=IwAR0j0L1NTaDAAisgly_-<br />
Cbp07XuO4fE6m28lSAAUEBiFM6peodERmGLr59k
ΣυλλογήΕλληνικώνΕνδυμασιών«ΒικτωρίαΓ.Καρέλια»<br />
ΛΥΚΕΙΟΕΛΛΗΝΙΔΩΝ-<strong>ΚΑΛΑΜΑΤΑ</strong><br />
ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ
Change language