POST SCRIPTUM 2_2022_16_Wydanie specjalne_Ukraina
POST SCRIPTUM – Niezależne pismo artystyczno-literackie tworzone przez polsko-brytyjski zespół entuzjastów, artystów i dziennikarzy. Prezentujemy Państwu wydanie specjalne poświęcone w całości tematom, które pojawiły się wskutek okoliczności wojennych. Zapraszamy do lektury.
POST SCRIPTUM – Niezależne pismo artystyczno-literackie tworzone przez polsko-brytyjski zespół entuzjastów, artystów i dziennikarzy. Prezentujemy Państwu wydanie specjalne poświęcone w całości tematom, które pojawiły się wskutek okoliczności wojennych. Zapraszamy do lektury.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
PRZECHODNIE<br />
Zgiełk ulicy. Samochody mijają się, rozjeżdżają, ludzie w pośpiechu przemykają<br />
i nikną gdzieś w zaułkach. Zwykle się nie znają. Nie wiemy, skąd przyszli i dokąd<br />
zmierzają. Niosą pakunki i własne problemy. Czasami radości. To my, LUDZIE.<br />
Człowiek jest ponoć najlepiej<br />
rozwiniętym organizmem na<br />
ziemi i w hierarchii istot ziemskich<br />
znajduje się na czubku piramidy<br />
ewolucyjnej. W archetypowym obrazie<br />
gatunku, oprócz oczywistych tendencji<br />
stadnych, człowiek ma cechy<br />
umożliwiające rozwój intelektualny<br />
gatunku. Często jest niepokorny, ciekawski<br />
i uparty. To warunek i powód<br />
przekraczania kolejnych granic, zarówno<br />
rzeczywistych, jak i ponadwymiarowych.<br />
Od niepamiętnych<br />
czasów człowiek dokonuje wielkich<br />
trudów, aby odkryć nieznane, pokonać<br />
niepokonywalne, zrozumieć niezrozumiałe.<br />
Ta linia cały czas się przesuwa.<br />
Ciągle odkrywamy coś nowego,<br />
choć wydawałoby się, że te nieodkryte<br />
obszary są coraz mniejsze. No bo<br />
ileż jeszcze można napisać piosenek<br />
z tych samych dźwięków, jak daleko<br />
w kosmos możemy się przemieścić<br />
i jak, o ilu jeszcze drobnych cząstkach<br />
nie wiemy albo czym jeszcze film<br />
może zaskoczyć widza? A jednak wyobraźnia<br />
człowieka jest niesamowita.<br />
W parze z coraz doskonalszą technologią<br />
pozwala rozwikłać wiele zagadek<br />
ludzkości, stworzyć nowe narzędzia,<br />
urządzenia i udogodnienia, pomaga<br />
pokonywać choroby, czyli generalnie<br />
przyczynia się do wydłużenia i poprawy<br />
komfortu życia. Też tak myślicie?<br />
No jasne. Oczywista oczywistość, o ile<br />
nie będziemy wnikać w ciemną stronę<br />
działalności człowieka, która też<br />
jest napędzana wyobraźnią i również<br />
wykorzystuje rozwój technologiczny<br />
np. w opracowywaniu nowej, cichej<br />
broni biologicznej, sonicznej czy chemicznej<br />
albo jeszcze innej, cholera<br />
wie jakiej.<br />
Jednak skupiając się chwilowo na dobrym<br />
wizerunku człowieka i jego dobrych<br />
intencjach, można stwierdzić,<br />
że jesteśmy poszukiwaczami i odkrywcami<br />
w imię wspólnego dobra.<br />
Każdy na miarę swoich możliwości<br />
i zainteresowań. Jedni chcą się wspiąć<br />
jak najwyżej, inni nurkować jak najgłębiej,<br />
inni znów chcą odkryć nowy gatunek<br />
fauny czy flory lub też wymyślić<br />
najlepszą metodę na katar. Teoretycznie<br />
wszystko w imię naszego wspólnego<br />
dobra. Pytanie tylko, czy potrafimy<br />
te dążenia docenić i uszanować.<br />
W naszym gatunku jest ogromna<br />
różnorodność osobników. Niby jesteśmy<br />
stadni, rodzinni, mamy wzajemne<br />
relacje, wpływamy na siebie, ale<br />
w dalszym ciągu jesteśmy samostanowiącymi<br />
jednostkami. Jeśli jednostki<br />
nie będą miały poczucia wspólnoty<br />
i współodpowiedzialności, to nici<br />
z integracji w walce o przetrwanie gatunku.<br />
Będziemy powoli degradować<br />
siebie i swoje środowisko. Już to robimy.<br />
Są pewne istotne aspekty życia,<br />
o które powinniśmy dbać niezależnie<br />
od przynależności narodowych, społecznych<br />
czy politycznych. Niestety ta<br />
świadomość jest dość niska. Żyjemy<br />
wedle zasady «po mnie choćby potop»,<br />
a w dodatku «cóż ja jeden mogę<br />
dobrego uczynić». Dobrego, bo złego<br />
dużo łatwiej. Niektórzy oligarchowie<br />
tego świata to wiedzą.<br />
Dopóki nic się nie zmieni, nadal będziemy<br />
się truć jedzeniem, piciem,<br />
powietrzem, zasypywać plastikiem,<br />
wyrzynać nawzajem. Wiadomo, że<br />
nikt nie chce być tym wyrżniętym, za<br />
to są tacy, którzy z chciwości lub chęci<br />
władzy chcą wyrzynać innych. Tylko<br />
czekają na okazję”.<br />
Tę konstatację napisałam parę lat<br />
temu. Czy coś się zmieniło? Wydawałoby<br />
się, że doświadczenie, wiedza<br />
i coraz lepsze metody komunikacji<br />
spowodują, że wszyscy docenią np.<br />
życie w pokoju. No i co? Jeden człowiek<br />
sam globalnego zła nie uczyni,<br />
ale jakoś tak się dzieje, że zwykle<br />
potrafi pociągnąć za sobą bandę<br />
złoczyńców.<br />
Nie lubimy pouczania. Zresztą żaden<br />
to apel o bycie lepszym. Nie czuję<br />
się misjonarką. Po prostu obserwuję<br />
i wyciągam wnioski. Chyba każdy instynktownie<br />
odpycha od siebie myśl,<br />
że w określonych okolicznościach<br />
ludzie nadal są barbarzyńcami, ale<br />
czyż nie jest tak? Nie jestem ani naukowcem,<br />
ani socjologiem, ani filozofem.<br />
Jestem, ot po prostu, zwykłym<br />
PRZECHODNIEM przez życie, tak jak<br />
my wszyscy, i zwyczajnie dzielę się<br />
z Wami swoją refleksją i obawą.<br />
Otóż... nie wierzę w integrację naszego<br />
gatunku i uważam, że mało kto<br />
w to wierzy, tylko tego nie wypo-<br />
108 <strong>POST</strong> <strong>SCRIPTUM</strong>
Change language