Bliżej Źródła nr 56, luty 2021
10M S Z A Ś W I Ę T A K R O K P O K R O K UDialogPo złożeniu darów na ołtarzu i odmówieniuw imieniu zgromadzonego ludu modlitwy kapłanzwraca się do wiernych. Po raz trzeci w tej samejEucharystii kieruje to proste, ale jakże bardzo wymownesłowa: „Pan z wami”, na które ludodpowiada „I z duchem Twoim”. Przypomnijmy,że przez tę wymianę słów uświadamiamy sobie,że Chrystus jest obecny wśród nas w osobie księdzasprawującego liturgię oraz w zgromadzonychwiernych, którzy wspólnie modlą się tworzącwspólnotę Kościoła. Zwróćmy uwagę, że topozdrowienie do tej pory padało w znaczącychmomentach: na początku Mszy św. oraz przedEwangelią. Już samo pojawienie się tego dialogusugeruje, że rozpoczynamy coś ważnego, istotnego,więc trzeba na nowo uświadomić sobie kimjesteśmy i Kto jest teraz z nami. Pozdrowienie topojawia się ponownie dlatego, że mamy terazzacząć się modlić z jeszcze większą żarliwościąi jeśli mamy temu podołać, potrzebujemy Bożejpomocy, o którą jednocześnie prosimy.W kolejnym dialogu kapłan wzywa wiernych:„W górę serca!”. Brzmi to niczym apel a nawet rozkaz.Wznośmy nasze serca, kierujmy naszą modlitwędo nieba, ponieważ to tam odbywa sięautentyczna Boska liturgia. Kapłan wzywa dojeszcze bardziej wzmożonego wysiłku, dowznoszenia się w górę, gdzie przebywa Chrystuspo prawicy Ojca. Wierni odpowiadają z zapewnieniem„Wznosimy je do Pana”. Nawet jeśli nie sąone w 100% prawdą to wyrażają w największymstopniu pragnienie ludu.Ostatni dialog przygotowuje już bezpośrednio dotego, co ma się za chwilę wydarzyć. Ksiądz zachęca:„Dzięki składajmy Panu, Bogu naszemu”. Toco człowiek może zrobić dla Pana Boga to wielbienieJego dobroci, dziękczynienie za wielkie rzeczy,których dokonał dla nas. Dlatego odpowiedź ludujest tak prosta: „Godne to i sprawiedliwe”. Słusznąsprawą jest dziękować Bogu za Jego dobrodziejstwa,za Jego łaski udzielone człowiekowi.DziękczynieniePo wstępnym dialogu przechodzimy teraz do kluczowegow tym momencie Mszy św. elementu:dziękczynienia. Rozpoczyna się ono od niemalżeod stałego zwrotu „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe,słuszne i zbawienne, abyśmy Tobie, OjczeŚwięty, zawsze i wszędzie składali dziękczynienieprzez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa”.Nieznacznie różni się on w różnych prefacjach.Można by nazwać go roboczo wstępem dowłaściwego dziękczynienia.Przechodząc do zasadniczej treści prefacji należyuświadomić sobie, że Msza św. wywodzi się z żydowskiegorytuału uczty paschalnej. Zawiera więcróżne zwroty oraz specyficzny dla danego językasposób wyrażania pewnych treści. Przykłademtego jest właśnie dziękczynienie. W biblijnymi hebrajskim sensie „dziękczynienie” to uwielbianie,sławienie, podziwianie i opowiadanieo dziełach Bożych. Dziękować Bogu to przedewszystkim opowiadać i wielbić go za wielkierzeczy, które uczynił dla nas. Stąd w prefacjinajczęściej dziękujemy Bogu opowiadając o tymczego dokonał dla zbawienia ludzi. W różnychwięc prefacjach opowiadamy o różnych i konkretnychdziełach Bożych. W Okresie BożegoNarodzenia nasze dziękczynienie skupia się naopowiadaniu o narodzeniu Syna Bożego, któryprzyjął naszą ludzką naturę. W Wielkim Pościetematem prefacji jest Boże miłosierdzie, przezktóre odpuszcza się nam grzechy. W świętamaryjne dziękujemy Bogu za dar Maryi, którawydała na świat Zbawiciela, we wspomnienia zaśświętych - dziękujemy za przykład ich życia, któremożemy naśladować.Ostatnim zdaniem prefacji jest zawsze odwołaniesię do świętych i aniołów, którzy łączą się w naszymuwielbieniu Boga. Jest to niejako zapowiedźtego co, za chwilę nastąpi: śpiewu „Święty, święty,święty”.SanctusPrefację kończy śpiew anielski „Święty, święty,święty” (z łac. sanctus). Jest to oczywiście nawiązaniedo biblijnych wizji nieba i chwały Bożej.Znajdujemy tę aklamację zarówno w KsiędzeIzajasza jak i w Apokalipsie św. Jana jako śpiewaniołów w niebie. Dlaczego więc śpiewamy tesłowa w liturgii ziemskiej? Tutaj właśnie możemysobie wyjaśnić ponadczasowość naszej Mszy św.Za każdym razem, kiedy sprawujemy liturgięEucharystii włączamy się w jedyną, ciągłą liturgię,która dokonuje się nieustannie w niebie. W czasiekażdej Mszy św. jesteśmy obecni nie tylko my, siedzącyw ławkach, stojący na ziemi, ale uczestniczyw niej cały Kościół tak ten na ziemi jak i Kościółświętych i aniołów. Stąd w śpiewie „Święty,święty, święty” łączymy nasze wspólne głosyz ziemi i z nieba, aby wielbić naszego Stwórcęi Pana.W ten sposób dziękując Bogu za Jego dziełauczynione dla nas ludzi, wielbiąc Go naszymśpiewem przygotowujemy się do najistotniejszegomomentu każdej Mszy św.: modlitwyeucharystycznej. O niej w rozważać będziemyw następnym kroku.ks. Tomasz Zięba
R E K O L E K C J E I N T E R N E T O W E O N L I N ERekolekcje Wielkopostne ONLINE dla dzieci i młodzieżyPRZYJACIEL JEZUSA – MĄDRY I ODWAŻNY Mojżesz, Dawid, Jan Ewangelista23 – 25 marca 2020 (poniedziałek, wtorek, środa)Rekolekcjonista: ks. Jacek Jezierski SAC10.00 Nauka dla dzieci10.30 Msza Święta11.00 Nauka dla młodzieżyhttps://www.youtube.com/watch?v=f91iLgT_-d4&feature=emb_imp_woytProfeto.pl przygotowało rekolekcje wielkopostne zatytułowane „Ojcowskieserce”. 8-odcinkowy cykl to rozważania modlitwy „Ojcze nasz” z perspektywy św.Józefa. Wideo-rozważania prowadzi bp Artur Ważny, biskup pomocniczy diecezjitarnowskiej.https://www.youtube.com/watch?v=-wf5s85HiyANajważniejszym punktem dnia jest modlitwa. „Pierwszy krok” – i dosłownie, i jakotytuł części – w codziennym przeżywaniu Wielkiego Postu to cytat z Pisma Świętego,przewodnia myśl całego dnia.Do tego cytatu będzie nawiązywać rozważanie w czasie czuwania na żywo, którepoprowadzi ks. Kacper Nawrot z archidiecezji krakowskiej. Wprowadzeniem doczuwań będzie natomiast „Uczta dla ducha” – wielkopostne pieśni wykonaneprzez znakomitych artystów – Kasię Bogusz i Joachima Mencla.W piątki jako propozycja modlitewna ukażą się na stronie także rozważania Drogi Krzyżowej, a w niedzielę– Gorzkie Żale.Codzienny temat przewodni podejmą teksty, publikowane od poniedziałku do czwartku na w części„Na głęboką wodę”.„Chcę zaproponować ci drogę przez mękę i zmartwychwstanie Pana Jezusa orazprzeżycie przygody z (nie)wiarygodną Miłością. Po to, aby później doświadczyćpełni radości z Jego zmartwychwstania” - mówi Jacek Olczyk SJ, którypoprowadzi rekolekcje.https://www.youtube.com/watch?v=7J9ekK7IF&feature=emb_title„Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” (Mt 9,13) – to wezwanie Jezusa, którewielokrotnie będzie powracać do nas w czasie Wielkiego Postu, dlatego u jegoprogu pragniemy zgłębiać je razem ze św. Siostrą Faustyną na pogłębionejmodlitwie i refleksji.Wielkopostne Rekolekcje poprowadzi biblista i członek naszego Sto-warzyszenia„Faustinum” – ks. dr Sławomir Czajka.Z A P O W I E D Z I N A C Z A S W I E L K I E G O P O S T UW okresie Wielkiego Postu:W piątki o 17:30 nabożeństwo Drogi KrzyżowejW niedziele o godz. 17:00 nabożeństwo GorzkichŻaliW niedzielę 28 lutego - Dzień modlitwy i solidarnościz misjonarzami - ogólnopolska zbiórkapieniężna do puszek na rzecz dzieła pomocymisjonarzom Ad Gentes.Od 21 do 24marca - Rekolekcje Wielkopostne,które poprowadzi o. Dariusz Laskowski, OSPPE.Plan rekolekcji rozłożony będzie w kościelei umieszczony na stronie internetowej parafii.W Niedzielę Palmową 28 marca odbędzie sięKoncert Wielkopostny.11
- Page 1 and 2: NR 56, luty 2021r.PISMO PARAFII WNI
- Page 3 and 4: Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C ABeaty
- Page 5 and 6: Ś W I Ę T U J E M Y W L U T Y MCz
- Page 7 and 8: A R E K P R Z E G L Ą D Amuzycznym
- Page 9: F E L I E T O Nwłaśnie. Co takieg
10
M S Z A Ś W I Ę T A K R O K P O K R O K U
Dialog
Po złożeniu darów na ołtarzu i odmówieniu
w imieniu zgromadzonego ludu modlitwy kapłan
zwraca się do wiernych. Po raz trzeci w tej samej
Eucharystii kieruje to proste, ale jakże bardzo wymowne
słowa: „Pan z wami”, na które lud
odpowiada „I z duchem Twoim”. Przypomnijmy,
że przez tę wymianę słów uświadamiamy sobie,
że Chrystus jest obecny wśród nas w osobie księdza
sprawującego liturgię oraz w zgromadzonych
wiernych, którzy wspólnie modlą się tworząc
wspólnotę Kościoła. Zwróćmy uwagę, że to
pozdrowienie do tej pory padało w znaczących
momentach: na początku Mszy św. oraz przed
Ewangelią. Już samo pojawienie się tego dialogu
sugeruje, że rozpoczynamy coś ważnego, istotnego,
więc trzeba na nowo uświadomić sobie kim
jesteśmy i Kto jest teraz z nami. Pozdrowienie to
pojawia się ponownie dlatego, że mamy teraz
zacząć się modlić z jeszcze większą żarliwością
i jeśli mamy temu podołać, potrzebujemy Bożej
pomocy, o którą jednocześnie prosimy.
W kolejnym dialogu kapłan wzywa wiernych:
„W górę serca!”. Brzmi to niczym apel a nawet rozkaz.
Wznośmy nasze serca, kierujmy naszą modlitwę
do nieba, ponieważ to tam odbywa się
autentyczna Boska liturgia. Kapłan wzywa do
jeszcze bardziej wzmożonego wysiłku, do
wznoszenia się w górę, gdzie przebywa Chrystus
po prawicy Ojca. Wierni odpowiadają z zapewnieniem
„Wznosimy je do Pana”. Nawet jeśli nie są
one w 100% prawdą to wyrażają w największym
stopniu pragnienie ludu.
Ostatni dialog przygotowuje już bezpośrednio do
tego, co ma się za chwilę wydarzyć. Ksiądz zachęca:
„Dzięki składajmy Panu, Bogu naszemu”. To
co człowiek może zrobić dla Pana Boga to wielbienie
Jego dobroci, dziękczynienie za wielkie rzeczy,
których dokonał dla nas. Dlatego odpowiedź ludu
jest tak prosta: „Godne to i sprawiedliwe”. Słuszną
sprawą jest dziękować Bogu za Jego dobrodziejstwa,
za Jego łaski udzielone człowiekowi.
Dziękczynienie
Po wstępnym dialogu przechodzimy teraz do kluczowego
w tym momencie Mszy św. elementu:
dziękczynienia. Rozpoczyna się ono od niemalże
od stałego zwrotu „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe,
słuszne i zbawienne, abyśmy Tobie, Ojcze
Święty, zawsze i wszędzie składali dziękczynienie
przez umiłowanego Syna Twojego, Jezusa Chrystusa”.
Nieznacznie różni się on w różnych prefacjach.
Można by nazwać go roboczo wstępem do
właściwego dziękczynienia.
Przechodząc do zasadniczej treści prefacji należy
uświadomić sobie, że Msza św. wywodzi się z żydowskiego
rytuału uczty paschalnej. Zawiera więc
różne zwroty oraz specyficzny dla danego języka
sposób wyrażania pewnych treści. Przykładem
tego jest właśnie dziękczynienie. W biblijnym
i hebrajskim sensie „dziękczynienie” to uwielbianie,
sławienie, podziwianie i opowiadanie
o dziełach Bożych. Dziękować Bogu to przede
wszystkim opowiadać i wielbić go za wielkie
rzeczy, które uczynił dla nas. Stąd w prefacji
najczęściej dziękujemy Bogu opowiadając o tym
czego dokonał dla zbawienia ludzi. W różnych
więc prefacjach opowiadamy o różnych i konkretnych
dziełach Bożych. W Okresie Bożego
Narodzenia nasze dziękczynienie skupia się na
opowiadaniu o narodzeniu Syna Bożego, który
przyjął naszą ludzką naturę. W Wielkim Poście
tematem prefacji jest Boże miłosierdzie, przez
które odpuszcza się nam grzechy. W święta
maryjne dziękujemy Bogu za dar Maryi, która
wydała na świat Zbawiciela, we wspomnienia zaś
świętych - dziękujemy za przykład ich życia, które
możemy naśladować.
Ostatnim zdaniem prefacji jest zawsze odwołanie
się do świętych i aniołów, którzy łączą się w naszym
uwielbieniu Boga. Jest to niejako zapowiedź
tego co, za chwilę nastąpi: śpiewu „Święty, święty,
święty”.
Sanctus
Prefację kończy śpiew anielski „Święty, święty,
święty” (z łac. sanctus). Jest to oczywiście nawiązanie
do biblijnych wizji nieba i chwały Bożej.
Znajdujemy tę aklamację zarówno w Księdze
Izajasza jak i w Apokalipsie św. Jana jako śpiew
aniołów w niebie. Dlaczego więc śpiewamy te
słowa w liturgii ziemskiej? Tutaj właśnie możemy
sobie wyjaśnić ponadczasowość naszej Mszy św.
Za każdym razem, kiedy sprawujemy liturgię
Eucharystii włączamy się w jedyną, ciągłą liturgię,
która dokonuje się nieustannie w niebie. W czasie
każdej Mszy św. jesteśmy obecni nie tylko my, siedzący
w ławkach, stojący na ziemi, ale uczestniczy
w niej cały Kościół tak ten na ziemi jak i Kościół
świętych i aniołów. Stąd w śpiewie „Święty,
święty, święty” łączymy nasze wspólne głosy
z ziemi i z nieba, aby wielbić naszego Stwórcę
i Pana.
W ten sposób dziękując Bogu za Jego dzieła
uczynione dla nas ludzi, wielbiąc Go naszym
śpiewem przygotowujemy się do najistotniejszego
momentu każdej Mszy św.: modlitwy
eucharystycznej. O niej w rozważać będziemy
w następnym kroku.
ks. Tomasz Zięba
Change language