19.02.2021 Views

E82092_Fizyka ZR LO kl.3

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

16. Naładowana cząstka w polu magnetycznym<br />

2. Z rozumowania przeprowadzonego w części 1 oraz z rysunku 16.7 wynika, że proton, aby<br />

przejść po linii prostej przez te same pola, musiałby mieć taką samą prędkość.<br />

B<br />

F m<br />

F el<br />

E<br />

Rys. 16.7<br />

Oczywiście jego energia kinetyczna musiałaby być około 1836 razy większa, ponieważ masa<br />

protonu jest około 1836 razy większa od masy elektronu. Ze wzoru (16.5) wynika, że gdyby<br />

proton miał taką samą energię (10 keV ), to wartość wektora indukcji musiałaby być<br />

√<br />

1836 ≈ 43 razy większa niż w przypadku elektronu.<br />

Oddziaływanie pola magnetycznego z poruszającymi się naładowanymi cząstkami ma<br />

bardzo duże znaczenie dla życia na Ziemi. Nasza najbliższa gwiazda – Słońce – emituje<br />

w przestrzeń kosmiczną ogromną liczbę naładowanych cząstek, tworzących tzw. wiatr<br />

słoneczny, składający się głównie ze swobodnych elektronów, protonów i cząstek α. Na<br />

cząstki wiatru słonecznego działa w ziemskim polu magnetycznym siła Lorentza, która<br />

powoduje ich odchylenie od pierwotnego kierunku ruchu. Dzięki temu Ziemia jest<br />

„osłonięta” przed wiatrem słonecznym przez pole magnetyczne. Część przestrzeni wokół<br />

ciała niebieskiego, w której dominujący wpływ na ruch cząstek naładowanych elektrycznie<br />

ma pole magnetyczne tego ciała, nazywamy magnetosferą. Na rysunku 16.8<br />

przedstawiono schematycznie kształt magnetosfery Ziemi.<br />

Sięga ona w kierunku Słońca na odległość około 60–80 tysięcy km, a w kierunku przeciwnym<br />

do 6–7 mln km – przybiera tam postać tzw. ogona.<br />

Rys. 16.8 Ilustracja magnetosfery ziemskiej<br />

101

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!