Piotr Pietrzak, "Postscriptum"
Po rozstaniu z Agnieszką Warszawa staje się dla Piotra obcym miejscem. Zbyt wiele wspomnień zaczyna być ogromnym ciężarem, którego nie potrafi udźwignąć. Dlatego ucieczka wydaje się jedynym wyjściem z sytuacji. Wybór pada na Gdynię – młode, dynamiczne miasto, bardzo podobne do niego samego. To tam miesiąc po miesiącu, krok po kroku Piotr stara się skleić swoje roztrzaskane życie, jednak przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć... Miłość do Agnieszki nie zniknęła, została jedynie uśpiona. Odzyskanie utraconego uczucia okaże się jednak trudne, tym bardziej że w życiu Agnieszki ponownie pojawia się jej dawny chłopak, Michał. Zdruzgotany Piotr postanawia uśmierzyć ból ciągłymi romansami. Podrywa, uwodzi bez opamiętania. Wszystko, aby tylko zapomnieć. W tym szale pomocną dłoń wyciąga do niego Jerzy, który ponownie bierze go pod swoje skrzydła. Piotr zostaje jego prawą ręką na Pomorzu, a sukcesy w pracy przywracają go na właściwe tory. Mija rok, później następny. Rzeczywistość Piotra wydaje się harmonijna i przyjemnie poukładana. W takich okolicznościach poznaje Monikę, cudowną gdańszczankę, która od pierwszych chwil zawładnie jego zmysłami. Nowa miłość wprowadza dodatkowy spokój, którego tak poszukiwał i pragnął od dawna. Los jednak bywa przewrotny. Nieoczekiwane zdarzenia spowodują, że związek Moniki i Piotra zacznie się chwiać, a Agnieszka ponownie pojawi się na horyzoncie.
Po rozstaniu z Agnieszką Warszawa staje się dla Piotra obcym miejscem. Zbyt wiele wspomnień zaczyna być ogromnym ciężarem, którego nie potrafi udźwignąć. Dlatego ucieczka wydaje się jedynym wyjściem z sytuacji. Wybór pada na Gdynię – młode, dynamiczne miasto, bardzo podobne do niego samego. To tam miesiąc po miesiącu, krok po kroku Piotr stara się skleić swoje roztrzaskane życie, jednak przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć...
Miłość do Agnieszki nie zniknęła, została jedynie uśpiona. Odzyskanie utraconego uczucia okaże się jednak trudne, tym bardziej że w życiu Agnieszki ponownie pojawia się jej dawny chłopak, Michał. Zdruzgotany Piotr postanawia uśmierzyć ból ciągłymi romansami. Podrywa, uwodzi bez opamiętania. Wszystko, aby tylko zapomnieć. W tym szale pomocną dłoń wyciąga do niego Jerzy, który ponownie bierze go pod swoje skrzydła. Piotr zostaje jego prawą ręką na Pomorzu, a sukcesy w pracy przywracają go na właściwe tory.
Mija rok, później następny. Rzeczywistość Piotra wydaje się harmonijna i przyjemnie poukładana. W takich okolicznościach poznaje Monikę, cudowną gdańszczankę, która od pierwszych chwil zawładnie jego zmysłami. Nowa miłość wprowadza dodatkowy spokój, którego tak poszukiwał i pragnął od dawna. Los jednak bywa przewrotny. Nieoczekiwane zdarzenia spowodują, że związek Moniki i Piotra zacznie się chwiać, a Agnieszka ponownie pojawi się na horyzoncie.
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Piotruś był jak zaczarowany. Ten młody mężczyzna
momentalnie został jego idolem, jego herosem.
Skok był niezwykły i stał się celem, który czym prędzej
należało zrealizować.
Oczywiście nie obyło się bez ponownego sprzeciwu
mamy. Tym razem była bardziej stanowcza i negocjacje
przedłużały się w nieskończoność. Tata również
nie był przekonany, ale nie protestował. W końcu
mama ustąpiła, więc przyszły skoczek pewnym krokiem
ruszył w kierunku wieży. Po betonowych schodach
niemal wbiegł na środkowy poziom. Był absolutnie
przepełniony radością na myśl o wielkim skoku.
Jednak wszystko zmieniło się w jednej chwili.
Z dołu poziom pięciu metrów nie wydawał się zbyt
wysoki. Jednak stojąc tuż na progu platformy, Piotruś
uznał, że woda w basenie sprawia wrażenie odległej
otchłani. Cofnął się więc instynktownie i mocno
chwycił barierki. Wychylił się i ponownie spojrzał
w czeluść. Pływający ludzie wyglądali jak małe
ryby. Zakręciło mu się w głowie. Chyba pierwszy raz
poczuł prawdziwy lęk wysokości. Choć zjeżdżalnia
była znacznie wyższa, to było tam sporo ludzi i rynna
dawała jakieś poczucie komfortu. Tu było inaczej.
Powoli na trzęsących się nogach ponownie zbliżył
się do krawędzi. Gdy spojrzał jeszcze raz w dół, wiedział,
że to ponad jego siły. Malutkie ciało, a tym bardziej
dziecięcy umysł, nie pozwalały na takie szaleństwo.
Z wyraźną ulgą zbiegł na niższy poziom, który
był bardziej bezpieczny i z wielką frajdą wykonał
skok do wody. Po wyjściu z basenu pognał w kierunku
rodziców. Mama pocałowała go czule, ale na twarzy
taty zobaczył dziwny uśmieszek.
– I jak? – zapytał tata.
− 23 −
Change language