Fachowy Dekarz & Cieśla 2020/5

drewno klejone
Rys. 3. Łączenie paneli w technologii tradycyjnej.
Rys. 4. Przekrój panela ściennego.
Precz z oczepami!
Obecnie standardową konstrukcją drewnianego
obiektu jest szkielet wykonany
z belek. Panele z drewna klejonego stawiane
są pionowo obok siebie, a następnie
łączone ze sobą za pomocą wkrętów,
oczepów i podwalin. To właśnie oczepy
i podwaliny spinające panele stanowią
najsłabszy punkt w całej konstrukcji, co
powoduje, że pod wpływem obciążeń
z zewnątrz może się ona przechylać, a jej
stabilność – słabnąć.
Ideą nowej technologii, służącej konstrukcji
obiektów z drewna klejonego warstwowo,
jest wykorzystanie standardowo produkowanych
elementów jako surowiec do produkcji
całych elementów konstrukcyjnych,
takich jak ściany, stropy i stropodachy.
Elementy o wymiarach przekroju 6-10 na
36-56 cm wykonane z drewna o klasie wytrzymałościowej
GL24h-GL30h wykorzystuje
się do produkcji paneli, przy czym jeden
z boków panelu frezowany jest w taki sposób,
aby powstało gniazdo, natomiast przeciwległy
tak, aby powstał wpust.
Ponieważ wykonana w ramach badań wspomnianych
powyżej analiza statyczno-wytrzymałościowa
wykazała brak współpracy
pomiędzy panelami łączonymi w sposób
tradycyjny, w celu rozwiązania tego problemu
nowa technologia zakłada łączenie
paneli nie tylko na pióro-wpust, ale także
za pomocą wkrętów wklejanych, to
jest dodatkowych łączników inżynierskich
wprowadzanych w poszczególne połączenia
na etapie produkcyjnym. Są to stalowe
pręty gwintowane lub pręty zbrojeniowe
żebrowane, zgodne odpowiednio z normą
DIN 976-1 lub DIN 488-1.
Po upewnieniu się, że pręty są odtłuszczone,
czyste i nienoszące śladów korozji, są
one wklejane pomiędzy panelami w odstępach
wynoszących maksymalnie 2,5 m. Zapewnia
to sztywność połączenia pomiędzy
poszczególnymi panelami, zwiększając tym
samym jego wytrzymałość na siły osiowe
i umożliwiając rezygnację ze stosowania
klasycznych podwalin i oczepów. Styki pomiędzy
panelami są dodatkowo uszczelniane
ognioodporną wełną mineralną w celu
zapewnienia szczelności ściany w warunkach
pożarowych.
Podobnie, jak miało to miejsce powyżej,
również w tym przypadku panele stawiane
są pionowo obok siebie i łączone za pomocą
wkrętów, jednak zamiast standardowo
stosowanych oczepów i podwalin, między
panelami montowane są trzpienie, czyli
łączniki opisane powyżej.
Innowacyjność opisanej tu nowej technologii
polega na wykorzystaniu standardowo
produkowanych elementów
z drewna klejonego do produkcji ścian,
Rys. 5. Przykładowa ściana wzmocniona prętami.
stropów i stropodachów tworzących tarcze
konstrukcyjne, których wytrzymałość
jest 10-krotnie wyższa niż ściany, w której
zastosowano standardowe oczepy
i podwaliny. Rozwiązanie to pozwala na
uzyskanie ponadprzeciętnej sztywności
oraz, co się z tym wiąże, wytrzymałości
i statyczności konstrukcji bez konieczności
stosowania dodatkowych usztywnień
czy stężeń w budynkach, a w konsekwencji
– rozwój nowych rodzajów budowli,
w tym obiektów wielokondygnacyjnych,
przy zachowaniu daleko idącej smukłości
ścian.
Technologia przyszłości
Nowa technologia łączenia paneli pozwoli
na wprowadzenie na rynek konstrukcji
z drewna klejonego, cechujących się niespotykaną
dotąd sztywnością, statycznością
i wytrzymałością. Umożliwi to nie
tylko wznoszenie pewnych, bezpiecznych
i komfortowych w użytkowaniu budynków
w pełni dostosowanych do potrzeb i preferencji
odbiorcy, ale również rozwój obiektów
wielokondygnacyjnych, dochodzących
nawet do pięciu pięter.
Ponieważ ani w Polsce, ani na świecie nie
istnieją obecnie alternatywne rozwiązania
wykorzystujące wzdłużną wytrzymałość
drewna na ściskanie, tworząc zarazem
ustroje tarczowe w budynkach, jest
to bez wątpienia innowacja, która może
wprowadzić całkowicie nową jakość na
międzynarodowym rynku budownictwa
drewnianego.
•
mgr inż. Michał Ziętara
Dyrektor Działu Projektowego
www.konsbud.com
60
FDC-05-2020.indb 60 28.10.2020 12:19:40