E-LAI_11_2020_promo

More documents

Recommendations

Info

Na tropach postępu Na kadrach z filmu rocznicowego 929. GLIC po raz pierwszy zobaczyliśmy pocisk „powietrze-powietrze” średniego zasięgu R-77M, który jest podstawowym uzbrojeniem Su-57 w zadaniach wywalczania przewagi w powietrzu. Piotr Butowski 929. GLIC MO RF obchodzi stulecie i pokazuje próby Gosudarstwiennyj Liotno-Ispytatielnyj Centr Ministerstwa Oborony Rossijskoj Fiedieracii (GLIC MO RF) to instytucja, która prowadzi próby państwowe samolotów i śmigłowców wojskowych oraz ich uzbrojenia, oceniając zgodność ich charakterystyk z wymaganiami, co stanowi podstawę do przyjęcia ich do uzbrojenia. Nieczęsto widziane zdjęcia z prowadzonych w Achtubinsku prób samolotu myśliwskiego Su-57; na zdjęciu widzimy egzemplarz T-50-8, ze zdjętą osłoną kabiny pilota. Centrum powstało 21 września 1920 r. jako Opytnyj Aerodrom (Lotnisko Doświadczalne) na lotnisku Chodynka w Moskwie; w 1922 r. zostało przemianowane w Nauczno-Opytnyj Aerodrom (Lotnisko Naukowo-Doświadczalne), a w październiku 1926 r. – w Nauczno-Ispytatielnyj Institut Wojenno-Wozdusznich Sił (Instytut Naukowo-Doświadczalny Sił Powietrznych) ZSRR, NII WWS. W latach 1932-1935 NII WWS stopniowo przeniósł się z Moskwy na nowe duże lotnisko Czkałowskij (Szczołkowo) pod Moskwą. W 1947 r. we wsi Władimirowka (w 1959 r. przekształconej w miasto Achtubinsk) w ujściu Wołgi, 1000 km na południe od Moskwy, zaczęto budowę nowej bazy dla pokrewnego instytutu zajmującego się próbami uzbrojenia lotniczego. W 1960 r. do Achtubinska przeniósł się także GNIKI WWS, wchłaniając przy tym inne ośrodki. W 1944 r. NII WWS dostał w nazwie jeszcze tytuły Gosudarstwiennyj Krasnoznamionnyj (Państwowy, odznaczony orderem Czerwonego Sztandaru) i stał się GK NII WWS. W 1965 r. instytut dostał numer 8 i nieco zmienioną kolejność słów w nazwie – 8. GNIKI WWS, a w 1967 roku nadano mu imię pilota doświadczalnego Walerija Czkałowa. W 1989 r. instytut otrzymał swoją dzisiejszą nazwę – 929. GLIC MO RF im. Czkałowa. Szefem 929. GLIC niezmiennie od 2009 r. jest generał major Radik Barijew. Dzisiaj dowództwo 929. GLIC i większość wydziałów naukowo-badawczych (Nauczno-Issledowatielskoje Uprawlenije, NIU) znajduje się w Achtubinsku, na przykład wydziały zajmujące się samolotami taktycznymi i lotnictwem dalekiego zasięgu. Tutaj także znajduje się utworzony 29 października 1971 r. Ośrodek Przygotowania Pilotów Doświadczalnych (Centr Podgotowki Liotczikow-Ispytatielej). Lotnisko w Achtubinsku to właściwie dwa połączone lotniska, z tym, że to starsze i mniejsze nie jest używane i służy tylko jako płaszczyzna postojowa. Główny pas startowy używanego lotniska ma 4000 m długości i 60 m szerokości; równoległy do niego pas zapasowy ma 2500 x 50 m. Centrum ma serię poligonów rozciągających się na terenie Obwodu Astrachańskiego i dalej kilkaset kilometrów w głąb sąsiedniego państwa, Kazachstanu, a także poligony nad Morzem Czarnym (Fieodosja) i w Kabardo-Bałkarii (Nalczik). 929. GLIC utrzymuje także komendantury w Znamiensku (Kapustin Jar), 50 km na północny zachód od Achtubinska, i na lotnisku Kluczi na Kamczatce, 6900 km od Achtubinska. Kilka filii specjalistycznych, nazywających się Ośrodkami Doświadczalnymi (Ispytatielnyj Centr, IC) znajduje się w innych miejscowościach. Ośrodek Doświadczalny na lotnisku Czkałowskij koło Moskwy (jego szefem jest obecnie płk Siergiej Demjanienko) ma wydziały prowadzące próby samolotów transportowych, śmigłowców, spadochronów, środków desantowania i inne. Oddzielnie od ośrodka doświadczalnego w Czkałowskim funkcjonuje 4. Wydział Naukowo-Badawczy Doświadczalny (4. NIIU) prowadzący próby silników lotniczych; jego szefem jest płk Władysław Bruskow. Morski Ośrodek Doświadczalny prowadzący próby samolotów i śmigłowców oraz uzbrojenia morskiego znajduje się w Feodosji na Krymie; jego szefem jest płk Wiktor Sokolenko. W latach 1992-2014 ośrodek w Feodosji należał do Sił Powietrznych Ukrainy, ale sporadycznie wykonywał także zlecenia rosyjskie. Po zajęciu Krymu przez Federację Rosyjską, w grudniu 2014 r. wszedł w skład 929. GLIC. Górski Ośrodek Badawczo-Doświadczalny technologii lotniczych i uzbrojenia, gdzie samoloty i uzbrojenie są testowane w warunkach wysokogórskich, znajduje się w Nalcziku, u podnóża Kaukazu. Ośrodek ma własny poligon oraz eskadrę lotniczą na pobliskim lotnisku. Ośrodek Doświadczalny Aerostatów (Wozduchoplawatielnyj Ispytatielnyj Centr, WIC) w Wolsku koło Saratowa zajmuje się testowaniem aerostatów i sterowców; szefem 32 Lotnictwo Aviation International LISTOPAD 2020
Siły powietrzne Leszek A. Wieliczko Boeing F-15EX Nowy samolot myśliwski USAF Wizja artystyczna F-15EX. W Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych F-15EX będą następcami myśliwców F-15C oraz uzupełnieniem samolotów 5 generacji F-22A i F-35A. Amerykańskie myśliwce przewagi powietrznej F-15C Eagle są eksploatowane od niemal 40 lat, a samoloty myśliwsko- -bombowe F-15E Strike Eagle od ponad trzydziestu. Dzięki modernizacjom nadal utrzymują się w światowej czołówce odrzutowych samolotów bojowych, a najnowsza, dwumiejscowa wielozadaniowa wersja Advanced F-15 generacji 4+ znajduje nowych nabywców. Ostatnio także Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych zdecydowały się na zakup F-15EX w celu zastąpienia myśliwców F-15C oraz uzupełnienia samolotów 5 generacji F-22A i F-35A. Samolot myśliwski 4 generacji McDonnell Douglas (obecnie Boeing) F-15 Eagle został zaprojektowany w drugiej połowie lat 60. XX wieku w ramach programu F-X (Fighter Experimental), w oparciu o doświadczenia z walk powietrznych toczonych nad Wietnamem. Charakteryzował się znakomitą manewrowością oraz nowoczesną awioniką, zespołem napędowym i uzbrojeniem. Pierwszy egzemplarz F-15A oblatano 27 lipca 1972 r., a pierwszy egzemplarz ulepszonej wersji F-15C – 26 lutego 1979 r. Dostawy F-15A/B rozpoczęto w listopadzie 1974 r., a F-15C/D – w 1979 r. Do 1997 r. w zakładach w St. Louis w Missouri wyprodukowano 384 egz. F-15A, 61 egz. F-15B, 483 egz. F-15C i 92 egz. F-15D (łącznie 1020 egz.). Myśliwce F-15A/B i C/D służyły zarówno w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych (United States Air Force, USAF), jak i w Lotniczej Gwardii Narodowej (Air National Guard, ANG). Myśliwce F-15A/B zostały wycofane ze służby w październiku 2009 r. Oprócz jednomiejscowych wersji myśliwskich F-15A/C i dwumiejscowych szkolno-bojowych F-15B/D zaprojektowano także dwumiejscowy wariant myśliwsko-bombowy F-15E Strike Eagle. Jego demonstrator, przebudowany z F-15B, oblatano 8 lipca 1980 r., a pierwszy egzemplarz seryjny – 11 grudnia 1986 r. Dostawy rozpoczęto w kwietniu 1988 r. Do 2003 r. na potrzeby USAF wyprodukowano 236 egz. F-15E. Samoloty F-15E Strike Eagle zostały zoptymalizowane do zwalczania obiektów naziemnych w każdych warunkach atmosferycznych, w dzień i w nocy, ale dzięki zachowanym możliwo- F-15 udowodnił swoją skuteczność w wielu konfliktach zbrojnych. Do dziś piloci latający na tym typie myśliwca zestrzelili ponad 100 samolotów i śmigłowców wroga. 36 Lotnictwo Aviation International LISTOPAD 2020
Page 2 and 3: Vol. VI, nr 11 (63) LISTOPAD 2020 N
Page 4 and 5: SALONY I WYSTAWY Samolot patrolowy
Page 6 and 7: PRZEMYSŁ LOTNICZY Wojskowe Zakład
Page 10 and 11: Siły powietrzne Najnowsze chiński
Page 12 and 13: pRZEWOZY LOTNICZE Jerzy Liwiński L
Page 14: HISTORIA Tomasz Szlagor Royal Aircr

E-LAI_11_2020_promo

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?