fysiologia

βαρύτητος είναι το σύνδρομον εις νεογνά νοσηλευόμενα λόγω συνδρόμου
αναπνευστικής δυσχερείας (πλην των προαναφερθέντων δυνατή η
δημιουργία και του λεγομένου συνδρόμου της «οπισθοφακικής
ινοπλασίας», το οποίον δυνατόν να οδηγήσει επί επιζώντων νεογνών εις
τύφλωσιν). Εάν το οξυγόνον χορηγηθεί υπό συνθήκας ευνοούσας την
δημιουργίαν εις τα κυψελίδας πάρα πολύ υψηλών πιέσεων (αυτόν
επιτυγχάνεται μόνον κατόπιν χορηγήσεως του προς εισπνοήν μίγματος
υπό πίεσιν άνω της μιας ατμοσφαίρας, π.χ. κατά τας διαφόρους
καταδύσεις) δημιουργούνται, πλην των ανωτέρω αναφερθεισών, σοβαραί
δυσλειτουργίαι της διασπάσεως της γλυκόζης (κύκλος του Krebs κ.λπ.) με
αποτέλεσμα βαρείας βλάβας του ΚΝΣ, ενίοτε μοιραίας.
Ελευθέρα κατάδυσις (άνευ σκαφάνδρου ή συσκευής λήψεως
ατμοσφαιρικού αέρος ή άλλου αερίου μίγματος υπό ηυξημένην πίεσιν)
Ως γνωστόν, εις το εσωτερικόν (βάθος) της θαλάσσας επικρατούν
συνθήκαι ηυξημένων πιέσεων εν συγκρίσει προς την επιφάνειαν της
θαλάσσης. Συγκεκριμένως, ανά 10-δέκα μέτρα θαλασσίου βάθους η
περιβαλλοντική πίεσις αυξάνεται κατά μιαν ατμοσφαίραν. Επομένως επί
ατόμου ευρισκομένου εις βάθος 10-δέκα μέτρων ασκείται πίεσις 2-δύο
ατμοσφαιρών (ατμοσφαιρική συν την πίεσιν λόγω του βάθους), επί
ευρισκομένου εις βάθος 20-είκοσιν μέτρων ασκείται πίεσις 3-τριών
ατμοσφαιρών κ.ο.κ. Δύτης καταδυόμενος εις τα συνήθη βάθη, ήτοι 20-40
μέτρων (βεβαίως αναφέρονται επιτεύγματα-ρεκόρ καταδύσεων αυτού του
τύπου άνω των 100-110 μέτρων, πλην όμως αποτελούν εξαιρέσεις) άνευ
σκαφάνδρου ή λοιπών συναφών συσκευών, εν πρώτοις δυνατόν να έχει
προβλήματα οφειλόμενα εις τα υψηλάς περιβαλλοντικάς πιέσεις. Εντός
της θαλάσσης, λόγω της υψηλής πιέσεως επικρατούν υψηλαί πιέσεις και
εντός των διαφόρων χώρων του οργανισμού (πνεύμονες, στόμαχος,
έντερον, έσω ους κ.λ.π.) με αποτέλεσμα οι αντίστοιχοι όγκοι να είναι
μικρότεροι απ’ ό,τι εις την επιφάνειαν της θαλάσσης. Κατά την ανάδυσιν,
λόγω της βαθμιαίας πτώσεως των πιέσεων, ο όγκος των προμνησθέντων
χώρων αυξάνεται μέχρις ότου τελικώς αποκτήσει την αρχικήν του τιμήν
εις την επιφάνειαν της θαλάσσης. Ο δύτης, κατά την διάρκειαν της
αναδύσεως, δεν πρέπει να συγκρατεί την εκπνοήν του, αλλά να εκπνέει
ελευθέρως και σιγά-σιγά τον αέρα του, διότι άλλως επί ταχείας ιδίως
αναδύσεως υπάρχει ο κίνδυνος της ρήξεως των κυψελίδων. Έτερος
κίνδυνος εκ της καταδύσεως αυτού του τύπου προέρχεται εκ της
71