fysiologia

ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
Υπό την ευρείαν έννοιαν, αναπνευστική ανεπάρκεια είναι η ανικανότης
του αναπνευστικού συστήματος εν τω συνόλω του να επιτελέσει την
φυσιολογικήν του λειτουργίαν. Πλέον σαφής όμως και πρακτικός ορισμός
είναι ο ακόλουθος: Αναπνευστική ανεπάρκεια καλείται η κατάστασις κατά
την οποίαν, εις το επίπεδον της θαλάσσης, εν ηρεμία και υπό εισπνοήν
ατμοσφαιρκού αέρος, υπάρχει υποξυγοναιμία (PaO 2 μικροτέρα των 60
mmHg) μετά (PaCO 2 μεγαλυτέρα των 50 mm Hg ή άνευ υπερκαπνίας).
Από πλευράς τρόπου εκδηλώσεως, διακρίνεται εις οξείαν και χρονίαν (η
οποία δυνατόν να παροξύνεται), ενώ από πλευράς τιμών μερικών τάσεων
των αναπνευστικών αερίων διακρίνεται εις τύπου Ι (μόνον υποξυγοναιμία,
δηλαδήPaO 2 κάτω των 60 mmHg) και εις τύπου ΙΙ (υποξυγοναιμία και
υπερκαπνία, δηλαδή PaCO 2 άνω των 50 mmHg).
Aπό αιτιολογικής πλευράς, δια την αναπνευστικήν ανεπάρκειαν δυνατόν
κατά σειράν να ευθύνονται: α) Παθήσεις του ΚΝΣ (εγκεφάλου και Ν.Μ.)
β) Παθήσεις των περιφερικών νεύρων (όριον ΚΝΣ και ΠΝΣ τα πρόσθια
κέρατα του Ν.Μ.). Εννοείται ότι υπάρχουν παθήσεις αφορώσαι
ταυτοχρόνως το ΚΝΣ και ΠΝΣ προκαλούσαι αναπνευστικήν ανεπάρκειαν.
γ)Παθήσεις των νευρομυικών συνάψεων (μυασθένεια). δ) Παθήσεις των
αναπνευστικών μυών. ε) Παθήσεις του θωρακικού τοιχώματος. στ)
Παθήσεις των πνευμόνων.
Αναπνευστική ανεπάρκεια υπό την ευρείαν έννοιαν δημιουργείται επίσης
επί: α) Αδυναμίας του αίματος να μεταφέρειτο οξυγόνον εις τους ιστούς,
π.χ. λόγω δηλητηριάσεως δια CO (σχηματισμός ανθρακυλαιμοσφαιρίνης).
β) Επί δηλητηριάσεως των ιστικών αναπνευστικών ενζύμων δια διαφόρων
ουσιών, π.χ. κυανιούχων αλάτων.
Επί φυσιολογικών ατόμων δυνατόν να δημιουργηθεί αναπνευστική
ανεπάρκεια: α) Κατά την έντονον κόπωσιν-άσκησιν. β) Κατά την
απότομον άνοδον εις μέγα υψόμετρον.
Από πλευράς παθοφυσιολογικών μηχανισμών, η αναπνευστική ανεπάρκεια
δημιουργείται είτε λόγω αμιγούς (ή ολικού) κυψελιδικού υποαερισμού
είτε λόγω βαρείας διαταραχής της σχέσεως V̇ /Q είτε λόγω διαταραχής της
διαχυτικής ικανότητος είτε λόγω συνδυασμού των ανωτέρω.
65