fysiologia

Δ) Έχει επικρατήσει και η άποψις ότι η μεταβολή της ελαστικότητος των
πνευμόνων κατά το γήρας, οφείλεται και εις την αναδιάταξιν των
ελαστικών ινών εις τον χώρον, λόγω των ανατομικών αλλαγών που
παρατηρούνται εις το παρέγχυμα (είδος remodeling). Κατά το γήρας,
επομένως παρατηρείται αύξησις της πνευμονικής διατασιμότητος, αν
και μερικοί υποστηρίζουν ότι αυτή η αύξησις οφείλεται εις την
αύξησιν της FRC και επομένως εις την μέτρησιν της διατασιμότητος
εις υψηλότερον σημείον της σιγμοειδούς καμπύλης.
Ε) Η διατασιμότης του θωρακικού τοιχώματος του παιδός είναι
μεγαλυτέρα εκείνης του ενηλίκου, και του ενηλίκου μεγαλυτέρα
εκείνης του ηλικιωμένου ατόμου.
ΣΤ) Από της ενηλικιώσεως μέχρι της γηράνσεως παρατηρούνται,
ελάττωσις της VC, αύξησις του RV και μικροτέρα αύξησις της FRC
και πολύ μικρά μεταβολή της TLC (σχεδόν σταθερά εάν γίνει
αναγωγή προς το ανάστημα, το οποίον ελαττούται λόγω της
αποπλατύνσεως των μεσοσπονδυλίων δίσκων).
Ζ) Από της ενηλικιώσεως μέχρι της γηράνσεως παρατηρούνται σχεδόν
γραμμικαί ελαττώσεις των FVC και FEV 1 . Επίσης ελαττούνται όλαι
αι μέγισται εκπνευστικαί ροαί, ιδίως εις τους χαμηλούς πνευμονικούς
όγκους.
Η) Κατά την γήρανσιν παρατηρούνται διαταραχαί της κατανομής του
αερισμού (παθολογικόν αζωτογράφημα, δηλαδή αύξησις της closing
capacity).
Θ) Άλλαι μεταβολαί που συνοδεύουν το γήρας είναι η μη γραμμική
ελάττωσις των DLCO, DLO 2 , PaO 2 .
Ι) Από της ηλικίας των 50 ετών και άνω υπάρχει τάσις μικράς αυξήσεως
της διαστολικής πνευμονικής αγγειακής πιέσεως, μεγαλυτέρα της
συστολικής τοιαύτης, ακόμη δε μεγαλυτέρα και των δύο μετά από
κόπωσιν. Παρατηρείται επίσης μικρά αύξησις των πνευμονικών
αγγειακών αντιστάσεων, ιδίως μετά από κόπωσιν.
ΙΒ) Φαίνεται ότι από της ηλικίας των 60 ετών και άνω παρατηρείται
μείωσις της ικανότητος του αναπνευστικού συστήματος να αντιδρά
εις ερεθίσματα, όπως η υποξυγοναιμία και η υπερκαπνία (μειωμένη
δραστηριότης των περιφερικών και κεντρικών υποδοχέων).
47