fysiologia

αναπτύσσεται όταν το εξεταζόμενον άτομον εισπεύσει μέσα από
ειδικόν εισπνευστικόν κύκλωμα το οποίον εν αγνοία του δια
βραχύτατον διάστημα παραμένει κλειστόν). 3) Δια της μελέτης –
αναλύσεως του διαγράμματος –καμπύλης της μεταβολής του
αναπνεομένου όγκου (εισπνεομένου-εκπνεομένου) συναρτήσει του
χρόνου. (Εάν V̇ =V T xf,ευκόλως τροποποιούμεν την σχέσιν ως
ακολούθως V̇ =V T /Τ in xT in /Τ TOT όπου V T /T in παριστά την
εισπνευστικήν παροχήν-ροήν. Το κλάσμαV T /T in θα ηδύνατο μετά
μεγάλης προσεγγίσεως να θεωρηθεί ότι εκφράζει την εισπευστικήν
δραστηριότητα των κέντρων και ότι συμβολίζει την εκφόρτησιν των
εισπευστικών νευρώνων, ενώ η σχέσις T in /T TOT , θα ηδύνατο να
θεωρηθεί διακόπτης της εισπνευστικής δραστηριότητος των κέντρων).
(Βλέπε σχήμα 1)
β) Να εφαρμόσωμεν ένα κατάλληλον ερέθισμα εις την είσοδον του
συστήματος και να μελετήσωμεν την απάντησιν-πληροφορίαν εις τας
διαφόρους εξόδους αυτού. Εις την πράξιν μελετάται η επίδρασις
υπερκαπνικών και υποξικών ερεθισμάτων επί του αερισμού και
κατασκευάζονται καμπύλαι. Η αύξησις της μερικής τάσεως του CO 2
και η ελάττωσις της μερικής τάσεως του Ο 2 εις τον εισπεόμενον αέρα
προκαλούν αύξησιν του αερισμού. Οπωσδήποτε, πριν προβώμεν εις
την πραγματοποίησιν όλων των ανωτέρω δοκιμασιών, θα πρέπει να
έχωμεν αποκλείσει οιανδήποτε άλλην αιτίαν υπερκαπνίας
(ουσιαστικώς η διαταραχή του ελέγχου της αναπνευστικής
λειτουργίας είναι συνυφασμένη με την υπερκαπνίαν του αρτηριακού
αίματος). Βλάβην του συστήματος ελέγχου υποπτευόμεθα όταν
υπάρχει υπερκαπνία η οποία δεν δικαιολογείται από την κατάστασιν
του μηχανικού συστήματος της αναπνοής, ιδιαιτέρως δε όταν αυτή
διορθούται δια μετρίου εκουσίου υπεραερισμού. Μίαν άλλην ένδειξιν
πιθανής διαταραχής της λειτουργίας του συστήματος ελέγχου της
αναπνοής αποτελεί η παράτασις του χρόνου της εκουσίας απνοίας.
(Βλέπε σχήμα 2)
112