The Path to Bhakti Rasa - In Filipino

Marso 21, 2020
Ang Landas patungo sa
Bhakti-Rasa
Turong-aral ng Kanyang Banal na Pagpapala Om Vishnupad
Srila Bhakti Nirmal Acharya Maharaj
Tanong: Gurudev, maaari po bang magkwento naman po kayo ng tungkol sa
Kanyang Banal na Pagpapala kay Srila Govinda Maharaj?
Marami. Maraming dapat ikwento… alam ninyo, siya‟y transedental. Sa totoo
lang, wala talaga akong katangian, walang kakayahan, para magkwento ng tungkol
sa aking Guru…
Labis siyang mahabagin. Palagi na lang niya akong kinakaawaan, at
pinagpapasensyahan. Ayoko talagang tikman ang bhakti-rasa, ayaw ko sanang
gawin ang Hari-bhajan, kaya lamang, sapilitan niya akong inilagay sa kanyang
lotus na paanan, sa lotus na paanan nang Panginoong Krsna. Ganito siya, ganito
ang kanyang lakas at kapangyarihan. Ito ang mga mahahalagang bagay tungkol sa
kanya. Alam ninyo, tanging ang Guru lamang ang talagang nakakagawa nito, buti
Ang Landas Patungo sa Bhakti-Rasa 1

na lang, ganito ang Gurudev natin. Ang totoo, labis-labis talaga siyang mahabagin,
malambot ang puso, at kahit batid niya ang lahat ng bagay, ganun pa man, ako‟y
kanyang kinupkop parin, ginamit upang makapaglingkod parin sa Panginoon…
Walang-alinlangan, ang turo niya sa ating lahat, maging sa akin ay maging
mapagkumbaba, maging matimpiin, at handang magbigay-galang sa lahat. Kaya
lamang, dahil sa ating ego, sa pagiging hambog at mayabang, animo tayo ay mga
bubuyog na nakapaligid sa labas ng bote ng pulut-pukyutan. Hindi natin
matikman-tikman ang nasa loob ng bote, ang masarap na pulut-pukyutan, dahil
mahigpit ang pagkakasara ng takip, subalit dahil kay Gurudev, ito‟y sapilitan
niyang isinubo sa akin, ang bhakti-rasa upang aking matikman, ganito siya kabait.
Na labis-labis talagang napakabait.
Napakaraming istorya tungkol sa kanya, mga kasaysayang magsisilbing aral sa
atin. Napakarami kung ang lahat ng ito‟y ating babalikan. Alam ninyo, sa totoo
lang, dito sa kamulatan para sa kamalayan kay Krsna, marami ang hahadlang sa
atin, iba‟t-ibang balakid at harang, habang nagsasanay tayo. Halimbawa, marami
ang pupuna sa atin, marami ang magsasabi nang masama tungkol sa atin, pero
palagi nating tatandaan, ang sabi ni Gurudev, kapag may pumuna sa atin, sa totoo
lang, ito‟y magdudulot sa atin ng kabutihan! Kaya kapag dumarating sa akin ang
mga ganitong bagay, agad kong naaalala ang isang istoryang naikwento niya.
Noo‟y may dalawang debotong aso ang naglakbay papuntang Nabadwip mula
sa Kolkata. Sila‟y naglakad lamang. Nagtanong sila kung ilang araw papuntang
Nabadwip. Ang sabi, kulang-kulang sa pitong araw. Kaya, madaling-araw pa
lamang ay umalis na sila.
At nang sumapit ang gabi, namahinga muna sila sa isang lugar, “Magpahinga
muna tayo dito, pagud na pagod na tayo sa kalalakad,” sabi ng isang aso.
Naghanap-hanap muna sila ng kanilang mapagpapahingahan. At nang sila‟y
matutulog na, ilang aso sa lugar na iyon ang agad na sumugod sa kanila, at silang
dalawa ay pinagkakahulan, “Hoy, bakit kayo nandito, taga-saan kayo? Umalis
kayo dito. Sa amin ang lugar na ito!” Ganun nga ang kanilang ginawa at muli
silang naglakad matapos maitaboy.
At naglakad sila nang naglakad noong gabing iyon. At noong mag-aalas onse na
nang gabi, ang sabi ng isang asong deboto, “Naku malapit nang maghating-gabi,
malamang lahat ng tagarito‟y mahimbing na sa pagkakatulog, at malamang ang
mga aso dito‟y tulog narin. Hay, salamat naman at wala nang mang-iistorbo sa
atin.” Muli silang naghanap nang matutulugan sa isa sa mga nadaanan nilang
bayan. At nung sila‟y nakahanap na nang mapagpapahingahan, muli silang
Ang Landas Patungo sa Bhakti-Rasa 2

sinalakay nang mga aso. “Hoy, umalis kayo dito! Bakit kayo nandito, taga-saan ba
kayo?” “Halikana,” sabi ng isang debotong aso. “Maglakad na lang tayo..Halikana
at palagi na lang tayong iniistorbo nang mga aso dito. Para maaga din tayong
makarating sa Nabadwip.”
At buong magdamag nga silang naglakad. At nang mag-umaga na, napansin
nilang nakarating na pala sila sa Nabadwip! “Naku, nakabuti pa pala ang nangyari
sa atin kagabi. Biro mo, maaga tayong nakarating dito sa Nabadwip. Kung hindi
dahil sa istorbo at kahol nang mga nakakasalubong nating aso, malamang, sana,
hanggang ngayon malayo parin tayo dito. Biruin mo, nagawa nating isang araw
lang ang byahe natin! Agad nating narating ang ating patutunguhan. At di-hamak
na masmabilis pa!”
Kaya, ibig sabihin, ang mga „asong‟ ito, na sumalubong sa kanila, ay mga
Vaishnava aparadhi, mga mahilig mamuna sa atin, dahil sa kanila, mas-napapabilis
pa ang lakad natin sa linya ng kamulatan para sa kamalayan kay Krsna.
May gusto pa bang magtanong sa inyo?
Tanong: Ano po ba ang dapat naming gawin upang sa tuwi-tuwina ay palagi
naming naaalala si Gurudeva?
Ito‟y sa pamamagitan ng paglilingkod. Ang gawin kung anoman ang ipinaguutos
ni Gurudeva sa atin. Alam ba ninyo kung ano ang kanyang gusto? Ang
pangalagaan ang kanyang misyon, ang kanyang samahan, ang ipangaral kung ano
ang Chaitanya Saraswat Math. Ang maipalaganap ang mga turong-aral ni Gurudev.
Kung sino siya. Ibig sabihin, kapag mangangaral tayo, dapat ang sinasabi ninyo‟y
hindi puro tungkol sa inyo, hindi puro tungkol sa buhay ninyo, kundi dapat pawang
tungkol sa inyong Guru, kung sino siya. Sa pamamaraang ito, tiyak na araw-araw
ninyo siyang maaalala. At ang bagay na ito‟y hindi mahirap gawin. Tulad lamang
ngayon. Hindi ba‟t ang narinig ninyong istorya ay tungkol sa aking Gurudev, ibig
sabihin, hangga‟t ikinukwento ko ang kanyang kasaysayan, palagi ko siyang
naaalala. Gayahin ninyo ang halimbawang ito.
Ang Landas Patungo sa Bhakti-Rasa 3