hæmus - Libraria pentru toti

MEDALION
KRENAR ZEJNO: 13 kapituj për 13 pikë llotarie
pyetjesh
Legjenda M, Një satirë e dhimbshme
Bisedë me Krenar Zejnon
Krenar Zejno, pas poemave dhe vëllimeve të tij me poezi, më së fundmi
ka ardhur para lexuesit me librin e tij në prozë “Legjenda M”. Zejno
tregon se çfarë sjell ndryshe në Letërsinë shqipe “Legjenda M”, ku është
frymëzuar dhe çfarë presim më tej.
Ka pak muaj që qarkullon “Legjenda m”, libri juaj i fundit, ndërsa pritet
edhe vëllimi i dytë. Së pari, a ka një masë përmes së cilës maten kategori si
“e keqja” apo “e shëmtuara” në lëndën e një romani?
Krenar Zejno: Një Zot e di! Pikësëpari është vetë Ai, që me veprën e tij
kompozoi realitetin e dhënë, realen bashkë me të pështirën e vet, që e
mbartim me vete tok me gjërat që brënda gjithësecilit ngjizen edhe me të
shëmtuarën e të Keqen. Për pjesën e artit i janë përgjigjur kësaj pyetje të
mëdhenjtë shkrimtarë, qysh herët e deri te piktorët Duschamps, Dubuffet e
më tej.
Kjo lloj satire e dhimbshme, sipas jush, është atribut i romanit modern?
Krenar Zejno: I romanit pa mbiemër, së pari i vetë romanit, klasik apo
modern, qysh prej lindjes së tij, nga Rabelais te Cervantes deri te Swift e
Joyce mandej Beckett, Kundera e Kadare, Mc. Ivan e të tjerë... apo dhe filmat
që rrjedhin prej tyre nga Pasolini te Kubrick.
“Satira, tha Swift, është një pasqyrë paksa speciale: kush shihet në të, njeh
jashtëqitjet e gjithë të tjerëve”.
Rabelais, gjeniu prej të cilit nisi gjinia e romanit - na e kujton gjithëherë
Kundera - tregon se Gargamella, që ishte me barrë, hëngri gjithatë plëndës, sa
që u detyruan t’i jepnin ilaç për ta bërë kaps, kështu fetusi i të paudhit
Gargantua u vërvit në damar të aortës dhe duke u ngjitur sipër përfundoi të
dalë nga veshi i majtë.
83