hæmus - Libraria pentru toti

Mbase është rasti të kujtojmë se një numër i konsiderueshëm shkrimtarësh të
mëdhenj, në romanet e tyre, janë marrë me Oborret. Kjo ka qenë e lidhur me
përdorimin e një gjuhe të rafinuar brenda një mjedisi konvencional, ku të
duket se jeta shndërrohet në dukje të jetës. Ndërsa tregimi ngjan më tepër i
prirur ndaj personazheve margjinalë, simbolika e të cilëve, gjithë duke i lënë
në anë të shoqërisë, të krijon iluzionin se i vendos ata në qendër të saj dhe, në
fakt, i vendos, përderisa në realitetin “artistik” veprojnë ligjësi të tjera, të
ndryshme nga ato që i njihen, ose që besohet se i njihen, atij që rëndom e
quajmë realitet.
Dhe, për ta mbyllur këtë shënim të shkurtër përurues, do të thosha se një nga
meritat e mëdha të autorit të kësaj përmbledhjeje është se ka ditur, me
mençuri, të përdorë mjete shprehjeje që tregimet e tij i lidhin pa asnjë
mëdyshje me traditën më të mirë kombëtare dhe botërore të prozës së
shkurtër. Leximi i tregimeve të Çollakut, që kryhet me një frymë, me
sintaksën e përpunuar imtësisht, me humorin e pranishëm në masë të
këndshme në krejt librin, me shkurtësinë dhe dendurinë e lëndës narrative,
me kombinimin e ngjarjeve me gjuhën për arritjen e efektit të dëshiruar, të
jep një kënaqësi estetike të pandërprerë, çka duhet të jetë, ma merr mendja,
qëllimi final i çdo arti.
Paris, 2009.
82