hæmus - Libraria pentru toti

... edhe kur mërgon larg, Noli e merr me vete ëndrrën e tij. Nolsamsoni beson
në forcën e shpresës dhe mban në të njëjtën kohë me kurajo vet’veten.
Sipërimi i kohës kërkon kurbane që mjergullnaja të davritet e kësisoj të plasë
edhe syri i keq. Epoka e sukseshme e qeverimit nolian, ndjen pendim. Edhe
pse nuk vlen ky optimizëm, vlen së gjithash mësimi që buron e s’shterr kurrë
prej pësimit. Kthimi pas asnjëherë s’vlen në jetë. Zbeh dhe turbullon
shikimin.
Kthimi pas në kohë asnjëherë s’ka diell. Befshëm vdes çasti e bashkë me të
edhe fiziku yt. Njeriu dështon, por ka edhe sukses në misionin e tij. Kjo
ndërvarësi motivon bashkëpunimin klanor, për të shpalosur një devizë a
mision. Të gjithë mund të japin më të mirën për atdheun e tyre në çfarëdo roli
që kryejnë.
Realiteti gërvisht mes dhimbjesh, plagë të mbyllura që kërkojnë shpesh e më
shpesh drejtësi. Përballë dhimbjes së përgjithshme, individualja fashitet nga
melhemi patriotik.
Dilema e përjetshme “Shqipëria u bë me shtet, vallë a do të bëhen shtetas
shqiptarët...” e gjen shpjegimin nën përtypjen e arsyetimit të mësipërm.
Dilema e ngelur udhkryqesh qysh atëherë, ka evoluar nëpër kohëra për më
tepër agim të bardhë ndërgjegjësimi.
Meditimi ngel mes dy përfytyrimesh, Nolin vital në qershor të ’24-ës dhe
Nolin predikues në ditët tona. Brenda këtyre kohërave vdes dhe ringjallet
atdheu si në ditën e tretë të dit’vdekjes për të lartësuar pavdeksinë.
Leximi biblik i “Israelitë e filistinë”, mbetet një lexim i paajsbergtë deri në
fund, por që sjell në dritë pamore dit’netët specifikisht të vështira të politikës
së sotme kombëtare. Mes ëndrrash apokaliptike shteti vizatohet i
paqëndrueshëm dhe shtetasit e tij si pjesa më e pazotë. Ky imazh përvijohet
nga viti në vit qysh atëherë kur atdheu vështrohej me sytë e emigrantit
plangprishës.
Sfidë në jetë mbetet fati i mëtejshëm i njeriut. Leximi i dorës, filxhanit, falli i
letrave... mund dhe ndonjëherë të të shtyjnë drejt shtigjesh shpesh edhe të
rrezikshme... Sfida e tejmbushur me shpresë mbetet faltorja më e mirë e
njeriut të dyzuar. Gjithëherë njeriu bën sikur e ka kuptuar dhe shpesh hiqet si
i pakuptueshëm. Brenda këtij fati endet filli i Arjanës mitologjike..., në
labirinthe të vazhdueshme vitesh...
Parashikimi në rrugën e fatit mbetet pjesë e imazhit të kujtdo. Të bindesh a ta
kërkosh atë është sërish njëlloj, sepse brenda imazhit vizion gëlon fati i
mëtejshëm njerëzor..., për investimin e më të mirës.
Gjithkush gjen hakun e vetvetes brenda fuqisë mikluese të vendit tënd.
Atdheu mbetet fole ndër shumësi folesh dashurie. Forma e më të mirit,
rrezaton nivele modeli brenda gjeografisë së ndershmërisë adhetare. Në emër
të fatit të mirë betohet edhe më i ligu i kohës së zezë...
67