hæmus - Libraria pentru toti

Të luftosh me të gjitha format, pa pasur një strategji të qartë, është ndërkaq
parrulla më e kotë.
Trupi i drobitur i Shqipërisë ndihej butësisht i papërgatitur për të rimarë
sërish atë pushtet, që muaj më parë ia rrëmbyen duarsh pa rezistencë ose
shkrepur një armë të vetme.
Eshtë pak e çuditshme, por shtetas shqiptarë që ëndërrojnë begati në shtetin e
tyre, mbesin jashtë mirazhit udhëheqës. Ndërvarësia e fateve të shoqëron në
gjithë leximin e kësaj skeletdrame.
Dështim apo sukses?!
Në të dy momentet, të gjithë shfaqim rolin tonë lider! Brenda këtij kuadri
ekzistenca e drejtuesit, merr lojë komandimi. Kështu të gjithë mësojmë që në
një realitet me dhe pa lustër lideri kërkon të bëjë a përçojë më të mirën e
mundshme.
Edhe kur dështon, apo edhe kur ke sukses, pranëvënia e ndërvarësisë së
fateve, në realizimin e objektivave të tua të shoqëron. Mjafton të jesh në
kohën e duhur, në faqen e duhur të misionit të jetës tënde. Në vendin e duhur
edhe ëndrra s’mbetet më ëndërr, ideali del jashtë kornizës korracë të
servilizmit dhe hipokrizisë.
Fati mbetet pjesë fati, për mirë a për keq, për gaz a për mort. Fati të përkëdhel
fatalisht ndonjëherë ose gëzueshëm... Brenda këtij rrethi vicioz gjithkush ka
rolin e vet. Ndërvarësia e fateve, vesh ngjyrat e viteve ’24-’30. Kalvari fillon
e bëhet më i mprehtë, teksa vështron nënshtrim a fitore.
Endërrueshëm apo jo, tiktaku i orës ndjek pas më të mirin. Drit’hija e tokës
në më të shumtën e rasteve fokuson eklips marramendës me ngjyra shprese
triumfale. Jeta mbetet ndër pjesët më të shtrenjta të kurrikulumit
përfaqësonjës individual.
“Të bësh më të mirën për mëmëdheun tënd, e jo të presësh nga atdheu”, nën
këtë slogan amerikan “shpirtdruri” , kupton që e ardhmja e tij mbetet prapë
më e dashur në dheun e të parëve...
Nëse beson në një ëndërr, mos hidh hapa prapa. Brenda kësaj nostalgjie për të
tejçuar imazh shprese, figura e Nolit kapërcen të zakonshmen. Hyjnizimi
apokaliptik fillon e plotësohet me grimasën e fatit që e braktis udhëve të
revolucionit të vet demokratik.
Ai është i vendosur...
Fan Noli beson te e vërteta dhe mbetet naiv, aspak mjeran, që do të
mbështjellë kryet me duar kur raca e vet do e tradhëtonin sikur Krishtin...
Nën këtë fatalizëm emergjent sigurisht që duhet katarsis për vet’rrëfim.
Endrra për t’i mbetur jetës e për të marrë ngjyra a tis nanuritës, në faqet e
kësaj skeletdrame, merr krahë e fluturon visesh e njerëzish që kurrë s’e
anatemojnë vendin e tyre, por shohin begati me hapa shprese.
66