hæmus - Libraria pentru toti

Jam dhe do të jem i zoti i madhështisë sime, në këtë moment. Ama, vetëm
për momentin se më vonë asnjëherë s’i dihet çfarë ndodh. Mund të kem
flamur lavdie a mund të mos ta kem, një të tillë.
Ngërçi dinakërisë shtruar këmbëkryq, udhëkryqesh njerëzore mbetet menuja
më e sigurt që duam apo s’duam prezanton një fytyrë të shëndetshme.
Dashuria në emër të së vërtetës, mund dhe duhet ndonjëherë të përshfaqet me
maskë triumfi, ndoshta për të zgjuar te vartësit e tu, atë që s’duhet të bëhet
publike, por që në themel të saj ka cinizmin e një ndërgjegje të gjymtuar.
Më i forti, sigurisht që nuk nxjerr kurrë në shesh dredhinë apo mashtrimin,
ndërsa edhe në pasqyrën e më të dobëtit, shpesh të mundur, nuk shfaqet kurrë
pika më e dobët e dështimit. Zëri jetës të thërret drejt honesh të thepisur edhe
kur miklimi i krenarisë të merr në qafë, duke të thyer hundët e ekzistencës
jopërfundimisht.
Përballë botës, si gënjeshtër hiperbolike në çdo rast përshfaqet shpesh e më
shpesh e vërteta, që ndoshta të bën keq në zemër. Ky rrit tradicional zbutet
me tone të një dëshpërimi të vakur që pret një ditë të zgjohet plotësisht
joformal. Hije dyshimi që brejnë rrënjët e së vërtetës dashur pa dashur shfaq
edhe prezantimi me madhështi i fitores. Përcaktimi “si e Pirros”, të dërmon
dhe rruga e drejtgjykimit tënd pëson disfatë të ndjeshme mendore. Koshienca
dhe subkoshienca, ëndrra dhe zhgjëndrra, mbështillen me një patologjizëm
inkurajues.
Optika e humbësit dhe fitonjësit e çon dëshirën e fitores drejt shtigjesh
mjerane shpesh dhe pa vizion rrugëzgjidhjesh. Ndërkaq, për të dalë nga llojlloj
amulli të tillash, shumë syresh e drejtojnë drejtpeshimin e vetvetes dhe të
orbitës që mbartin me ngjyra pushteti, drejt interesit personal duke
përgjysmuar peshoren popullore me militantë ose asnjëanës të verbër, të cilët
s’u shmangen detyrave të paracaktura, që eprorët në momente të caktuara ua
vënë përballë. Në këtë përballje të mundurit dhe fitonjësit dinakë, kërkojnë
me klithma të dëshpëruara atdheun e tyre, që shpesh e kanë fyer, përbuzur
dhe shitur në do rastesh historike. Dinakëria dhe dinakët aspak fanatikë për
fatin e atdheut që rënkon, kërkojnë të vendosin baraspeshën e mbijetesës së
tyre me çfarëdo çmimi që interesat meskine u kërkojnë. Një e vërtetë e tillë
s’mund të mohoet nga askush!
Njerëzimi, përballë fatesh të tilla mjerane e jomjerane ka nxjerrë mësime që i
harron enkas kur ja lyp nevoja e fajësisë individuale.
Refrene te tilla të dëshpërojnë, por kurrë s’të vdesin. Përkundër golgota e
zemrës së gjithkujt bëhet edhe më e fortë për të përmirësuar imazhin e
përdukjes. Elementët e shpresës të vërtiten ëndërrueshëm a jo dhe të bëhen
melhem plagësh që koha ka dashur t’i lëmojë me harrimin e saj. Përkundër
këtij niveli, e vërteta dinake shton ditët e saj dhe pse çmimi mund të jetë
63