hæmus - Libraria pentru toti

Harresa e vazhdueshme e vdekjes për Ago Jakupin, apo dëbimi prej dyerve të
saj shndërrohet kështu në një ftesë të mbretërisë qiellore, ndërkohë që dëshira
e parreshtur për mikëpritje nga “ajo botë”, do të bënte që ai të shembej pa e
gjetur dot rrugën e Zotit, duke ia kthyer të ardhmen veç në një “fund”.
Mbas dhënies së Zulesës, përjetësia hyn vazhdimisht në kohën e qenies, duke
e orientuar drejt atyre shtigjeve, nëpër të cilat ajo duhet të kalojë, për t’u
ndriçuar më pas prej dritës së saj.
I pari shteg që ajo duhet të njohë në mënyrë të përkryer është ai që mban në
kalimet e tij frikën ndaj Zotit, e cila në fjalët e ëngjëllit nënkuptohet
nëpërmjet ndëshkimit hyjnor, në rast se qenia do të guxojë ende të mos
ndjekë vetëm rrugën e Tij.
Frika ndaj Zotit shndërrohet kështu në frikë prej ndëshkimit dhe përmbys
pikësëpari në vetëdijen e protagonistit tonë konceptin e vdekjes.
Le të vëmë përballë dy këndvështrime të përkundërta të këtij koncepti, në
kohën kur humbet të birin dhe pas Zbulesës.
Nuk kish frikë Agai nga vdekja, por nga jeta që zgjatej kaq fort. 23
Hej, shyqyr, o Zot, hej shyqyr që më fale e një ditë! 24
Në rastin e parë, pikëllimi e ka kapluar aq thellësisht qenien, sa që ajo ka
humbur çdo interes për botën e jashtme, e cila është bërë në sytë e saj tejet e
varfër dhe zbrazët 25 , dhe i vetmi mendim që i gëlon në brendësi është të qenit
në vendin e të birit. Mirëpo nëse kjo vdekje do të ndodhte pas Zbulesës,
pikëllimi i tij do të ishte më i zbutur, pasi ai do të besonte në ekzistencën e
një tjetër jete, dhe ç’është më thelbësorja, Ago Jakupi do të reflektonte
patjetër rreth shpëtimit apo ndëshkimit të krijesës së tij.
Në rastin e dytë protagonisti e çmon jetën si një dhuratë hyjnore, madje ai ka
kuptuar se të gëzosh tjetrin është si të gëzosh veten, ngaqë në thellësi të tij ka
nisur tashmë transformimi i subjektit materialist në subjekt shpirtëror, gjë që
e shohim në fjalët që ëngjëlli i drejton në vegimin e fundit.
“Fluturo, Aga, fluturo se ti mund!” 26
Konfirmohen në këtë “urdhëresë” dy ide thelbësore të krejt rrëfimit.
Kur qenia është në mëkat Zoti e mban atë të lidhur fort pas jetës tokësore,
pasi ai është ende “i rëndë” për të fluturuar drejt qiejve parajsorë, ndërsa me
pastrimin e tij prej këtyre mëkateve ai mund ta kryejë fluturimin.
23 Po aty, f.103
24 Po aty, f.114
25 Sigsmund Frojd: Metampsikologjia,Shtëpia botuese”Fan Noli”, Tiranë 2005, f.116
26 Mitrush Kuteli: Si e gjeti Ago Jakupi rrugën e Zotit në Prozë dhe vargje të
zgjedhura 1, Shtëpia botuese ”Mitrush Kuteli”, Tiranë, 2001, fq.114
59