hæmus - Libraria pentru toti

VICTOR EFTIMIU
(1899-1972)
Shqiponja
Në pellgun plot me ujra të pajetë,
Nën sytë e tu ca rosa shkunden, ngrohen,
Këlyshët veç vrapojnë ndërngacmohen,
Shkujdesur lehin fort, ndihen të qetë.
Veç ti, shqiponjë, ndodhesh në fole,
Rrethuar prej hijenash e çakallësh,
Në gjendje je, gjahtarët paq t’i tallësh,
Krenare, hijerëndë çan mbi re.
Të nginjur ke përherë trupin tënd,
Lavdinë asnjëherë s’e sjell ndërmënd,
Dhe qielli shpesh të ngjaka fort i ngushtë.
Lëvizjet tek i bën me ato flatra,
Pa zor i kap sakaq majat e kaltra,
E toka ty të duket sa një grusht.
556
Shqipëroi Kopi Kyçyku