hæmus - Libraria pentru toti

Të mundur, por s'kemi rënë aspak,
të cfilitur, por s'kemi humbur beteja ndonjëherë,
askund s'jemi përgjakur në baltra si të tjerë,
dhe jemi vetëm plagë prusheflak...
Me vela të ndukura jemi tërhequr ngapak
në gjirin e plagëve të brendshme,
megjithatë, ç'parfume të këndshme,
ende na paskan mbetur në gjak!
Madje dhe tani në mendje më gjumiten
luftra të hershme apo udhëtime,
më të ëmbla në hije dhe në shajnime
se sa ato që kam përjetuar e më veniten.
Në gjoks me spektrat e tyre të thatë,
-Suez, Azore, Mozambik, Haliç-
vdesim me këtë sublimin hiç
bri sobës sonë të ftohtë, të ngratë...
Atij që më sajoi trishtimin
Atij që më sajoi këtë trishtim e maraz
mos i jep, o Zot, litarin katil.
Atij që ma nguli shtizën nga pas,
bëji një shtrat të freskët, në tërfil.
Ai që më dha me kova vrer,
le të rrojë si një mbret.
Kush më dha burg, cfilitje, qeder,
qoftë, o Zot, i bekuar përjet'.
Por atij që mbolli tek unë neveri
dhe ndoht e për gjithçka përçmim,
mos iu ndafshin krimbat mizëri
e nepërka në fis i bëftë folé n'amëshim.
518
Shqipëroi Kopi Kyçyku