hæmus - Libraria pentru toti

shesin ujin që pijmë, lekët në xhepat e tyre përfundojnë, sigurisht, shesin
portet, shesin doganat, shesin llozhrat, shesin edhe nënën e babanë, boll të
ndjehen bosa, dhe e di ti se çfarë pësojnë ata nga të gjitha këto, asgjë, vetëm
lavdi dhe monumente që i ngrenë vetes dhe kërkojnë të hyjnë në histori jo nga
dera, si gjithë të tjerët, po nga dritarja, se e bëjnë vetë ata historinë, vetëm të
hyjmë, thonë, se e dimë vetë ne se ç’i punojmë asaj”.
E po kjo është t’ia heqësh vetes, më thoshte, duke pirë atë gjysmëkiloshen e
tij të rakisë, që e kishte racion çdo mbrëmje piktor Rakipi.
- Po, jepni trefishin, thatë, për syrin e djathtë, (aktori fërkon sërish duart me
entuziazëm dhe thotë me vete: ku je o Muhamet, o gjeniu im”), atëherë edhe
syri u shit te ai zotëria ulur në anën e majtë të ndenjësve, si thatë “kur do e
merrni syrin?, po, pas nja një jave ejani dhe do e keni gati.
(Aktori shkruan diçka në fletën e madhe dhe e ngre zërin) Kalojmë te lëkura,
kush do lëkurë të bardhë, të lëmuar, pa asnjë nga ato nishanet e vogla, apo
blanat e murrme, ja, shikoni edhe vetë (aktori ngre duart, pastaj përvesh
mëngët, nxjerr krahët, heq këmishën, tregon shpatullat), shikoni ç’bardhësi, a
nuk ju qorron gjithë kjo e bardhë?! Me këtë lëkurë të re e të shëndetshme
mund të mbuloni lëkurën tuaj të fishkur e të rrudhosur, të fyer e të poshtëruar
nga ai më lart jush, se, sado që të jeni me pozitë, gjithnjë do të gjendet dikush
që të jetë një shkallë më sipër e t’jua ketë bërë lëkurën rrogoz me të shara, me
të bërtitura, në me fyerje e poshtërime, bile ka raste edhe të skajshme kur ta
bëjnë kokën xhunga-xhunga, apo fytyrën ta gjakosin me ndonjë karrige
kokës, ja, mund të them se edhe presidenti a kryeministri kanë mbi kokë një
që i urdhëron a i shan çdo ditë, si, qeshni me mua, (aktori bën sikur nxehet,
fillon të bëj ecejake nëpër skenë, duke ngritur shumë zërin dhe duke bërë me
njërën dorë lart e poshtë e tjetrën në xhep), po mirë, vazhdoni të më
përqeshni, s’ka gjë, por unë po ju them se çdo karrige e ka dhe kamzhikun e
vet, po, zonjushë e vogël, mos u habitni, në treg, kolltukët, poltronat, karriget
shiten bashkë me nga një kamzhik dhe, kush denjon të ulet nëpër to, harron
se diku, dikur do të kamzhikohen nga ai kamzhik që u rri aty, jo te koka, por
te bythët, më falni: ndenjëset... Si thatë, ju zotëria buçko i rreshtit të katërt
djathtas, kush mund ta kamzhikojë kryeministrin tonë që është një njeri dy
metra i gjatë dhe me mustaqet e ngritura përpjetë?!, eh, mor i dashuri im s’ke
faj ti jo, (aktori ndalon së bëri ecejake, nuk e lëkund më dorën lart e poshtë
dhe vazhdon ta mbajë dorën tjetër në xhep), e mbani mend Monikën, (salla
“e imagjinuar”, fillon të qeshë me të madhe), Puron sigurisht që e mbani
mend, do të më thoni se ç’hyn këtu Presidenti i botës me Kryeministrin tonë,
ja, do t’jua them, Presidenti atje është më i plotfuqishmi, po, do të më thoni,
pra, s’ka kush e komandon sipas mendimit tuaj, jo, gaboheni rëndë, e
komandon Monika, po dhe kamzhiku i saj ishte ajo..., Puroja (salla “e
imagjinuar”, fillon të gumëzhijë, aktori ngre duart dhe kërkon t’i qetësojë),
pushoni, ju lutem, ku e lamë, po, kamzhiku ishte Puroja, ndërsa kamzhiku
tjetër sigurisht duhet të ketë qenë karrikja dhe këpucët kokës nga ana e gruas,
498