hæmus - Libraria pentru toti

syve si flirtuesit më të mëdhenj të organeve njerëzore, ai i bën të skuqen
shumë nga ato zonjushet e hirshme që i bëjnë edhe rrugët të turpërohen nga
zbulimi i kofshëve, i gjinjve, i shpatullave, i kurrizit, por ka edhe të këqijat e
tij ky syri i djathtë, është ca ekstremist, çdo gjë të vjetër që është bërë para tij
dhe që nuk ia mbush syrin do ta shkatërrojë me themel, jo, thotë, këto gjëra
nuk na duhen, se janë të kohërave të mëparshme, unë nuk i dua, nuk na duhen
vjetërsirat, na duhen gjëra të reja, nga zeroja do të lindin shumë zero, por
fringo të reja ama..., këto janë ca nga idetë e tij, por, në përgjithësi, është sy
shumë i mprehtë dhe dinak, sheh gjithçka dhe nuk sheh asgjë, ose e mbyll
shikimin atëherë kur duhet, se, po t’i shikosh të gjitha që ndodhin në këto
kohëra të rrezikshme, thotë, të zë belaja dhe e dini se ç’më tha Gonia, ai i
persekutuari i rregjimit të mëparshëm, që tani shet hekura, më tha këtë: “më
mirë është që njeriu të hiqet sikur është shurdh, të mos dëgjojë asgjë, të hiqet
sikur është qorr, të mos shikojë asgjë, të hiqet sikur është memec, të mos flasë
fare...”.
- Po pse, mor Gone, gjithë kjo, i thashë.
E ai m’u përgjigj: “Veshët, sytë, goja janë thashethemexhinjtë më të mëdhenj
në këtë botë, e ç’u duhet atyre se ç’thonë të tjerët, se ç’bëjnë të tjerët,
prandaj më mirë bli një kyç dhe mbërthejua të rrinë mbyllur, se pastaj
përfundon drejt e në një dhomë të errët, shoqëri me morra e me minj, apo në
ndonjë hendek, duke i bërë karshillëk vdekjes”.
- Apo doni këtë të majtin, është i mprehtë edhe ky, ca më tepër dinak se i
djathti, ky ta merr kalanë nga brenda, të ha si mola e nuk të shqitet po s’i
shkoi e tija, është shumë hakmarrës, pastaj i pëlqejnë shumë rregullat, vendos
aq shumë, sa i ndryshon çdo ditë, është shumë i organizuar, kudo që hedh
vështrimin e memorizon, këdo që e vështron e shikon mirë e mirë, pastaj, që
të mbaj mend nëse njëri e pa me inat apo tjetri me dashamirësi, i shënon në
disa fletë, por meqë është vëzhgues i madh dhe ka ca damarë shkrimtari, nuk
i mjaftojnë një, dy, pesë, apo dhjetë fletë, por merr një dëng të madh fletësh,
e, meqë vuan nga rregulli i tepërt, merr ca dosje të mëdhaja dhe u shënon
emrat, datat, vendin, orën, dhe pëshpësit apo syvëzhguesit e shumtë që thanë
këtë apo atë gjë janë aty të shënuar”.
Në sallë ngrihen shumë duar, aktori ngre gishtin dhe e drejton në sallë.
- Hë, ti, zotëri, do të djathtin, o, po më çuditni, se ju jeni i ulur pikërisht në
anën e majtë të sallës, aha, s’ju pëlqejnë as të majtët, as të djathtët, nuk ju
pëlqejnë mashtruesit, më thoni, tamam siç më thoshte dikur Rakipi, piktori i
talentuar dhe pijetar pó i talentuar, për politikanët, që: “unë nuk e kuptoj fare,
mor vëlla, si ka mundësi, një që vjedh e mashtron nëpër rrugë e kapin tak-fak
dhe, kur vete për gjyqësi, e zënë aq shumë nene, sa ja marrin frymën, dhe nuk
del dot nga biruca pa disa dhjetë vjeçarë mbi supe, kurse këta politikanët
vjedhin e mashtrojnë përditë, shesin edhe pasuritë e shtetit, shesin korrentin,
497