hæmus - Libraria pentru toti
hæmus - Libraria pentru toti hæmus - Libraria pentru toti
Ngrihet në këmbë dhe tregon letrën, pastaj kap flokët dhe, me zë të ulët, thotë: - Kush do flokë të zinj të shëndetshëm, pa pah, jo të yndyrshëm, i shes për X euro si paruke, hë, kush ngre dorën, ju, zotëri, po ju i keni flokët tuaj dhe i keni si pyll të dendura, ja, pas pak mund të dalë edhe ndonjë ujk dhe kam frikë se do hajë atë gruan përkarshi teje, mos më thoni që është bashkëshortja... Mirë, mirë, ja, radhës tjetër do të marr një thikë ta vrasim ujkun, po druaj se mos na gjobisin ata të shoqatës së mbrojtjes së kafshëve të egra. Po më thua se do m’i blesh flokët për dhuratë, si paruke, një shokut tënd tullac, që është pesëdhjetë vjeç, pa flokë, me grua dhe dashnore, me tre fëmijë e vjehrrë, me shtëpi të parë e shtëpi të dytë, me... - Po ju, zotëri, që keni një orë me dorë ngritur, sa jepni? XX euro, o sa mirë! (fërkon duart i gëzuar) I doni në formë qelizash flokët, nga të pasmët, për vete? Sigurisht, që këtej jua dalloj pistën tuaj të fluturimit, më falni, zotëri, por jam shumë i gëzuar, “Ankandi” qenka vërtet ide fantastike dhe e dini kush ma shiti, (aktori e ngre zërin shumë) Muhameti, Poeti, vërtet pak shtrenjtë e bleva, por si gjithnjë më mirë i blej shtrenjtë gjërat, se sa lirë, se jam i varfër. I drejtohet sallës, një zonje: - Pse qeshni, zonjë, ju kujtoni se s’kam lekë, jo, kam tru, si i thonë mendje, e dini se si ja bleva idenë e “Ankandit” Muhametit, duke u bërë publiku i vjershave të tij, i thashë: sot Muhamet nuk kam dëshirë, as qejf t’i dëgjoj vargjet e tua, kam hallet e mia, dhe u hoqa mënjanë, gjoja i mërzitur, ai la poezitë dhe më erdhi i vrenjtur e i shqetësuar, pasi dëgjoi problemet e mia, e qepi gojën dhe u ul mënjanë. (Aktori vë gishtin në tëmthin e tij dhe vazhdon) Atëherë i propozova poetit një marrëveshje, se do ta lija të më lexonte gjithë librat e tij poetikë, ka bërë nja dhjetë deri tani, dhe, në këmbim, do të më jepte një mendim se si të dilja nga hallet e mia të varfërisë. Ja, kështu ia bleva idenë Poet Muhametit, dhe çfarë ideje se... “Ankandin”. Ma tha duke mbaruar së lexuari poezinë e 50-të të tij: “vëlla, nëse do me të vërtetë të bëhesh pasanik, shiti të gjitha”, - të gjitha zgurdullova sytë unë?!, si të gjitha, ç’farë të gjitha?! “Po” më tha: “duke filluar që nga flokët e tu si shkopinj, i ke të zinj, pa mendime fare, në kohën tonë mosmendimi është bërë modë, kudo sheh reklama të tipit: Lexoni Best Sellerin X apo Y nga filan autor, ka këtë subjekt, Kelly dashuronte deri në vdekje Andrew, Sofia vdiste për Andrew, ndërsa Andrew, i dëshpëruar nga dashuria e të dy grave dhe nga torturimi i këtyre mendimeve shkon e mbyllet në manastirin më të afërt, pastaj lëkurën tënde të bardhë, e ke të cilësisë shumë të mirë, vende vende është pak e murrme, por kjo s’ka rëndësi, e rëndësishme është që është e 494
lëmuar dhe e bardhë, se ajo e bardha vlen dyfish se e zeza apo e verdha dhe e kuqja, e bardha mbulon çdo gjë, mbulon turpin, mbulon hidhërimin, trishtimin, gëzimin, ligësinë, kanibalizmin”, këtu ndaloi paksa, duke më parë në po e ndiqja dhe vazhdoi: “Po, kanibalizmin, është ai që ha njeriu njeriun, e kuptoj që do më thuash se e di se ç’farë është, jo nuk është ajo, në këto kohë njeriu është gjella më e shijshme në treg. Mund të shesësh edhe njërin sy, po, njërin sy shite, s’ka ç’të duhet edhe tjetri, është luks i madh të shohësh me të dy sytë, pastaj në këtë kohë që jetojmë më mirë është t’i shohësh gjërat sëprapthi, ose gjysmake, se të pjell belaja pastaj, nëse papritur sheh ndonjë aksident, apo ndodhesh në mes të një sherri dhe ndonjë tipi si puna jote ia marrin frymën, ndërkohë ti s’arrin ta ngrish dot kohën të mos rrjedhë, e si mund ta mbash ujin në pëllëmbë të dorës?!, s’arrin të kuptosh se vetëm ti je dëshmimtari i vetëm në një vrasje, përfundon sa të hapësh e të mbyllësh sytë me ca hekura të bezdisshme nëpër kyçet e duarve dhe i shurdhuar nga të bërtiturat e të sharat e ndonjë hetuesi nevrastenik, që, para se ta kuptosh pse të ka aq inat, të ka nxirë me ndonjë pëllëmbë a grusht dhëmbëve. Mushkërinë e djathtë shite, nuk të duhen të dyja, tani edhe ajri është me gjobë, megjithëse na i shesin të tymosur, kështu do të frymëmarrësh përgjysmë, do të kursesh përgjysmë, frymëmarrja kushton një djall e gjysmë në kohët tona, më mirë është ta shesësh një mushkëri që kushton një djall e gjysmë. Pastaj veshka do zerë shumë lekë, se ka radhë të madhe për to, ç’të duhen dy”?!... këtu filloi të binte celulari i Poet Muhametit dhe më bëri shenjë se po ikte... duke u zhdukur brenda atij telefoni të zi që hapi gojën dhe e përpiu. Ide gjeniale, mendova, e Muhametit, pasi ky i fundit kishte ikur diku mes makinave me atë çantën e vjetër e të rëndë nga librat e tij, që, si gjithnjë, ishin plot dhjetë, me këtë ide do të blej nuse, shtëpi të mirë, makinë, fëmijë, vjehrrë, nipër e mbesa, po a do të më dojë nusja e re ashtu, pa flokë, me një sy, me një mushkëri, me lëkurë të rralluar, me një veshkë e me dhëmbë të hequr?! Me këto mendime dhe i ulur në një nga ato skutat e errëta të qendrës, më vjen e më takon Kristo bojaxhiu, apo “shenjtori”, i thërrasin kështu ngaqë, kur po lyente apartamentin e një zonje të pasur, gjeti ca libra fetarë dhe që atëherë kë të njohur gjen përpara i bën predikime se si të sillet për të vajtur në parajsë, unë, meqë kisha hallet e mia, nuk ia vara, i thashë sot Kristo mos më ngacmo, kam hallet e mia, dhe ika te një tavolinë tjetër, duke kapur kokën me të dyja duart, ai porositi nja dy dopio raki, nja dy meze të mira dhe m’u ngjit aq shumë që t’ia tregoja hallet saqë më s’durova dhe ia hapa barkun. Pasi mbarova më tha: “e di unë se ç’duhet të bësh që të shpëtosh nga hallet e tua, do të të jap një ide të shkëlqyer, por ti, në këmbim të saj, do të më dëgjosh deri nesër në të gdhirë, se kam lexuar një libër të ri ashtu e kështu...”, unë u zverdha, piva me fund dopion time të rakisë dhe fillova të dëgjoja Kriston që ia nisi me pasion të më tregonte e tregonte, gjersa s’durova dot më e pas ca orësh i bërë spec në fytyrë i thashë, - o Kristo, tani ma thuaj atë idenë, se po 495
- Page 443 and 444: tiranului se găseşte mereu cine s
- Page 445 and 446: KOPI KYÇYKU Sintagma „Shoqëri e
- Page 447 and 448: Fukuyama dhe Ralf Dahrendorf, mendi
- Page 449 and 450: În inimă - rază de soare. La uş
- Page 451 and 452: Dhe me mishin e tyre dhe beton prej
- Page 453 and 454: Shpirti im ish bërë një Me tokë
- Page 455 and 456: Dy trupa shtyhen fort, mundohen në
- Page 457 and 458: Llampat ndricojnë mbi telat e rën
- Page 459 and 460: Pranvera si një gjethe e vyshkur t
- Page 461 and 462: Nuk doja ta prishja. Ndoshta disa z
- Page 463 and 464: Aty do jesh ti e pranishme pa postj
- Page 465 and 466: într-un Pogradec profanat de ciud
- Page 467 and 468: Mes Tatës dhe Uratës ALISA VELAJ
- Page 469 and 470: Është krejt normale që Tata të
- Page 471 and 472: Për një predikues të shkrimeve t
- Page 473 and 474: analizohet mund të kuptohet, kanë
- Page 475 and 476: Këtë mesazh e përforcon më tep
- Page 477 and 478: gati në profane, kur ai harron se
- Page 479 and 480: vjeshtës, si për të treguar se a
- Page 481 and 482: Optika e zotit dhe e skllavit Vjesh
- Page 483 and 484: zotit. Retrospektivat tekstore para
- Page 485 and 486: Ca e “injektuar” nga qeniet e t
- Page 487 and 488: Ky përshkrim të krijon pështypje
- Page 489 and 490: Pas ”takimit” për herë të dy
- Page 491 and 492: SCRIPTA MANENT ANDI MEÇAJ Shitem i
- Page 493: sikur të kisha pará me thasë e t
- Page 497 and 498: syve si flirtuesit më të mëdhenj
- Page 499 and 500: mirë, do të më thoni, po Kryemin
- Page 501 and 502: ç’më bëre, më bëre të pasur
- Page 503 and 504: për dy, ka shkatërruar për dy, k
- Page 505 and 506: ANILA XHEKALIU Përftyra (fragment)
- Page 507 and 508: Ngrohtësi mishtë dora nis zgjatim
- Page 509 and 510: ndjej mungesën prej ari. Boshi të
- Page 511 and 512: Sy më kanë hedhë dritë në fyty
- Page 513 and 514: Në librin Medium, të cilën tashm
- Page 515 and 516: DUO VINTILĂ HORIA (Segarcea, Ruman
- Page 517 and 518: PENA QË S’U THYEN CONDEIE CARE N
- Page 519 and 520: ANTON ÇEFA 100-vjetori i gazetës
- Page 521 and 522: këmbëngulur për ruajtjen e profi
- Page 523 and 524: këta i paguan të gjitha këto e t
- Page 525 and 526: NICOLAE LABIŞ (1935 - 1956) Albatr
- Page 527 and 528: ndaj gjithçkaje njerëzore… një
- Page 529 and 530: sheh rruginën që kurrë s’ke p
- Page 531 and 532: Ç’rëndësi ka fakti që ylli ë
- Page 533 and 534: muskuli var, si një kujtim në muz
- Page 535 and 536: Tokën pa rrotë a pa trëndafila.
- Page 537 and 538: ARTE NURI PLAKU Piktura etiane dhe
- Page 539 and 540: ngjasojnë aq shumë me fletët e b
- Page 541 and 542: endeshin mbi Olimpin e perëndive a
- Page 543 and 544: kujdes si të qënkej gjë e gjall
Ngrihet në këmbë dhe tregon letrën, pastaj kap flokët dhe, me zë të ulët,<br />
thotë:<br />
- Kush do flokë të zinj të shëndetshëm, pa pah, jo të yndyrshëm, i shes për X<br />
euro si paruke, hë, kush ngre dorën, ju, zotëri, po ju i keni flokët tuaj dhe i<br />
keni si pyll të dendura, ja, pas pak mund të dalë edhe ndonjë ujk dhe kam<br />
frikë se do hajë atë gruan përkarshi teje, mos më thoni që është<br />
bashkëshortja... Mirë, mirë, ja, radhës tjetër do të marr një thikë ta vrasim<br />
ujkun, po druaj se mos na gjobisin ata të shoqatës së mbrojtjes së kafshëve të<br />
egra.<br />
Po më thua se do m’i blesh flokët për dhuratë, si paruke, një shokut tënd<br />
tullac, që është pesëdhjetë vjeç, pa flokë, me grua dhe dashnore, me tre<br />
fëmijë e vjehrrë, me shtëpi të parë e shtëpi të dytë, me...<br />
- Po ju, zotëri, që keni një orë me dorë ngritur, sa jepni? XX euro, o sa mirë!<br />
(fërkon duart i gëzuar) I doni në formë qelizash flokët, nga të pasmët, për<br />
vete? Sigurisht, që këtej jua dalloj pistën tuaj të fluturimit, më falni, zotëri,<br />
por jam shumë i gëzuar, “Ankandi” qenka vërtet ide fantastike dhe e dini<br />
kush ma shiti, (aktori e ngre zërin shumë) Muhameti, Poeti, vërtet pak<br />
shtrenjtë e bleva, por si gjithnjë më mirë i blej shtrenjtë gjërat, se sa lirë, se<br />
jam i varfër.<br />
I drejtohet sallës, një zonje:<br />
- Pse qeshni, zonjë, ju kujtoni se s’kam lekë, jo, kam tru, si i thonë mendje, e<br />
dini se si ja bleva idenë e “Ankandit” Muhametit, duke u bërë publiku i<br />
vjershave të tij, i thashë: sot Muhamet nuk kam dëshirë, as qejf t’i dëgjoj<br />
vargjet e tua, kam hallet e mia, dhe u hoqa mënjanë, gjoja i mërzitur, ai la<br />
poezitë dhe më erdhi i vrenjtur e i shqetësuar, pasi dëgjoi problemet e mia, e<br />
qepi gojën dhe u ul mënjanë. (Aktori vë gishtin në tëmthin e tij dhe vazhdon)<br />
Atëherë i propozova poetit një marrëveshje, se do ta lija të më lexonte gjithë<br />
librat e tij poetikë, ka bërë nja dhjetë deri tani, dhe, në këmbim, do të më<br />
jepte një mendim se si të dilja nga hallet e mia të varfërisë.<br />
Ja, kështu ia bleva idenë Poet Muhametit, dhe çfarë ideje se... “Ankandin”.<br />
Ma tha duke mbaruar së lexuari poezinë e 50-të të tij: “vëlla, nëse do me të<br />
vërtetë të bëhesh pasanik, shiti të gjitha”, - të gjitha zgurdullova sytë unë?!, si<br />
të gjitha, ç’farë të gjitha?! “Po” më tha: “duke filluar që nga flokët e tu si<br />
shkopinj, i ke të zinj, pa mendime fare, në kohën tonë mosmendimi është bërë<br />
modë, kudo sheh reklama të tipit: Lexoni Best Sellerin X apo Y nga filan<br />
autor, ka këtë subjekt, Kelly dashuronte deri në vdekje Andrew, Sofia vdiste<br />
për Andrew, ndërsa Andrew, i dëshpëruar nga dashuria e të dy grave dhe<br />
nga torturimi i këtyre mendimeve shkon e mbyllet në manastirin më të afërt,<br />
pastaj lëkurën tënde të bardhë, e ke të cilësisë shumë të mirë, vende vende<br />
është pak e murrme, por kjo s’ka rëndësi, e rëndësishme është që është e<br />
494