hæmus - Libraria pentru toti

Kujtimet tona të jetuara padashur.
Të flas me hënën? E di
Nga pëshpërimat e mia do mendosh se
Kohët e fundit jam çmendur dhe se
Ngadalë po të harroj. Ah
Po ti fle, fle në paqen e luftës time
Dhe qepallat si perëndim t'u fikën në rregullat e jetës
Shkëlqimi t'u vel me kohën, dhe koha e pamposhtur
Me duart e saj plot muskuj i tret të gjithë
Dhe ky mbetet mallkimi jonë i parë
Kur frutin e ndaluar me duart e mendjes lakmues e prekëm.
Dëshiroja fort ta lidhja diellin në qiell, pranverën ta shtroja fushave
Dhe hëna Unë Jam-it ti shndriste si kurorë.
Dhe trëndafilat të çelnin pareshturr.
Dhe lumenjtë të rrjedhin pa u shterur
Ndër male e në zemrën time të kishte vetëm dritë
Dhe t'i shkelja me këmbë ata
Që hije diturie hodhën mbi kafkat tona të zymta
Dhe në kërkim të pafundësisë na lanë të endemi
Se zanafillën askush s'e zbuloi
Dhe mekanizimin tonë të ndërlikuar dhe hyjnor ta përtyp
Vetëm frymën do doja ta lija të lirë...
Por më kot.
Qepallat e tua si plumb janë mbledhur
Dhe fjalët e mia dëgjoj.
21
Më prit në 3 shtator do të vij
Takimi ynë do të jetë i çuditshëm kur ti të më thuash se s'je në qytet
Në profilet e dritareve do të shoh profile njerzish, vështrues të shkujdesur
Dhe duke të pritur të vish në trotuarin e djathtë
Do të shfaqet hija jote si postjer dhe do më thotë se ti s'mund të vish
Do më thotë edhe se vallzimi me ciganët do të zhvillohet njërherë tjetër
Dhe se ndalim makinash e kohe s'do të ketë
Do të shtrihem i lodhur nga e gjata rrugë në shesh dhe do të fle
Hija jote e gjatë dhe e shformuar gëzueshëm do të vijë deri te thembrat e tua
Dhe do më vijnë në ëndërr femra prej opiumi,
Barin e tokës si qeleshe sulltani në koke ta kem
Do vallzoj me shthurrjen mbi varret e motorrave të nxehur
Do them fjalë të mëdha që askush s'do ti kuptojë
Dhe me lakuriqësinë do përleshem lakuriq
Edhe kur nata yjet një nga një t'i varë mbi terrin e vet
Do zgjohem
462