hæmus - Libraria pentru toti

pikasian na fton edhe në pikasje më të holla për të ravijëzuar paralele
analogjie mbi të cilat mund të mprehen veglat për studimin më të thelluar dhe
afinitetin e çuditshëm mes veprës së Kodrës dhe Tashkos, por edhe për vetë
të ashtuquajturin kubizmi i vonë. Si dhe për të ndjekur të përbashktën e
pikturës së dy kolosëve tanë dhe konvergimin drejt arritjeve më të mira të
kohës. Dhe jo vetëm për të shenjuar e shtrirë më tej sinorët e artit me vulë
shqipërie, por tashmë si një kontribut botëror në rrymat e spikatura të artit të
madh të shekullit të XX-të.
Ashtu si Kubizmi prej vizioni hispanik i Pikasos - që megjithëse lindi prej një
fare hibride nga arti prekolumbian e arti negër te grafika japoneze -, u rrit në
djepin e kulturës mesdhetare, ashtu, pra, edhe kubizmi i vonë nuk mund të
përplotësohet pa atë ballkaniken e përfaqësuesve më të lartë të penelit
maestral si Tashko e Kodra. Mbetet interesante në vijim analiza e elementëve
dhe prirjeve të cilat sjellin atë që konsiderohet shpërngulja dhe ndryshimi i
pikturës së Tashkos nga arketipi i korpusit kubist. Çka përbën e do të
pasuronte gjithë tablonë e thekshme të Kubizmit.
Në honor të maestros Tashko, muzikën e veprës madhore të tij dhe
pasardhësve, do ta përshëndesnim me një tingull soprano jehone nga Tefta
Tashko Koço dhe me një fishkëllimë qiellore prej krijuesit të kubizmit, Pablo
Pikaso:
“Ka piktorë që e bëjnë diellin një pikë të verdhë, ka nga ata që me artin e
inteligjencës një pikë të verdhë e kthejnë në diell”.
Mirë pra, dakord, - vijuan ta cysnin gjeniun edhe më vonë - po ama çka ishte
ajo që e bënte të pëlqehet pikturën e tij?!
Dhe e dini çfarë tha, apo jo! “Nuk e di. Është diçka si kënga e zogjve”.
429