hæmus - Libraria pentru toti

Sean Thomas Dougherty: Përsa i përket çështjes së kulturës së vjetër, që
mund ta kesh trashëguar ose ditur, është një gjë krejt ndryshe, është një gjë që
ti e ndjen, e këndon, pra këtë kulturën e vjetër, por jo në dëm të të tjerëve. Me
këtë dua të them që ti si njeri reflekton, e njeh atë, ndërkohë ajo të shërben si
ushqim për mendimin tënd, ose për të menduar më tepër dhe shikon që
njerëzit kanë shkruar, kanë bërë bashkëbisedime, kanë komunikuar me njëritjetrin
në një mënyrë më të përmbledhur, por pikërisht për të krijuar një
marrëdhënie paqeje midis tyre. Të jesh poet, duhet të vlerësosh kulturat e
tjera. Dhe arti i vërtetë i kalon kufijtë midis kombësive apo nacionaliteteve.
Sepse arti pikërisht i heq kufijtë duke krijuar një komb të asnjë kombi. Kjo
sot është edhe cilësia e post-modernit që vlerëson alternativat e
multikulturave duke e kthyer këtë në një aspekt më të mirë të të jetuarit.
- Postmodernizimi, ky është thelbi... ?!
Sean Thomas Dougherty: Post-modernizmi ka shumë zëra dhe jep si të
thuash përshkrime alternative. Por, post-modernizëm për mua, nuk do të
thotë më shumë se krijim. Me këtë dua të them të krijosh me siguri atë që të
vjen prej një shtyse të fuqishme, pa menduar të ngjash me dikë, ose të
përpiqesh të përshtatesh me rrethanat, ose kulturën e përgjithshme. Krijimi
duhet të jetë brenda teje, pak më përpara ekzistencës tënde. Është si të thuash
diçka që vjen, jo që e kërkon. Vjen dhe ti e bën. Kaq mjafton, por duhet
sidomos të vijë. Nëse nuk vjen, mos shkruaj.
- A mund të themi se si post-modern, vetë ju tek tradita ju gjeni rrënjët, ose
misterin e krijimtarisë?
Sean Thomas Dougherty: Nuk është se poezia që shkruaj, ose modermja ime
përfshihet në atë që quhet tradicionale, por tradicionalja ka disa zëra, jehona
që vinë pa më pyetur shumë mua, pa i menduar gjatë dhe këto jehona, këto
zëra muzikorë që më vinë kështu, këto sidomos i bëj poezi. Nuk bëj diçka
ndryshe. E bëj poezinë ashtu siç ndodh. Në fakt për mua të bërit poezi është
më parë një dukuri që ndodh.
- Keni frikë, shqetësoheni sot nga ajo masë e madhe njerëzisht që janë
pothuajse pa ndjenja, thelbësisht materialist dhe nënvleftësojnë emocionet,
pra shtypin ato “që ndodhin”?
Sean Thomas Dougherty: Frikë nga kjo gjë... ?! Ah, në fakt unë nuk mendoj
se unë kam frikë nga ata njerëz, por kam frikë se këta njerëz nuk lëndojnë
vetëm veten e tyre duke vrapuar pas materiales, por lëndojnë edhe të tjerët.
359