hæmus - Libraria pentru toti

Damad beu i doli përpara ashtu si e kishte menduar gjatë prej shumë kohësh,
pa e ditur se cili funksionar do të interesohej për të. Sidoqë parashikonte
interesimin e shërbimit të fshehtë të shtetit ai nuk e njihte natyrën e beut,
interesat dhe synimet e tij në dredhat e pushtetit. Biseda e pritshme do të
zbulonte hollësira për të ndërtuar sjelljen e vështirë. E dinte se në postin e
lartë të këshilltarit të shtetit për shërbimet sekrete nuk mund të qëndronte
kushdo. Me shumë kujdes, fshehur pas dukjes indiferente prej ben ollaxhemi,
mësoi nga kryesekretari i hotelit se Damad beu qe dhelpër e vjetër që kishte
vënë përpara kandidatë të fuqishëm për të siguruar besimin e Vezirit.
Kuptohej qartë se ishte një kundërshtar i egër, që do të ngrinte kurth pas
kurthi për të zhbiruar Naçon dhe misionin e tij të brishtë. Përpunoi në mendje
disa variante për ndeshjen e pritshme. Do të nxirte në tavolinën e lojës atë që
i përshtatej më mirë natyrës së shkurtabiqit të fuqishëm.
Pas faljes së mëngjesit nga të gjithë punonjësit e kryeministrisë, sipas
rregullit të pa ndryshuar në shekuj, tek dera e pallatit të Vezirit u çfaq zotëria
misterioz, që kishte çuditur edhe administratën qeveritare me sjelljen prej
pasaniku të hijshëm. Fatih beu i pëshpëriti në vesh rojes se i priste Damad
beu, dora vetë. Ai u priu me përkulje te oda e madhe e këshilltarit, pas një
kontrolli të imtë nga të tjerë roje me feste të rënda në kokë.
Nikolla hoqi kapelen dhe u paraqit sipas mënyrës së moderuar europiane:
- Jam i lumtur zotëri të takohem me ju.
- Bujrum efendi, mirëse erdhe, - u përgjigj Damad beu, - urdhëro ulu.
Pas përshëndoshjeve të para, shërbyesi i beut solli kafe dhe ëmbëlsirë.
- Ma bëj hallall sëkëlldinë efendi, po detyra ime kërkon të merrja vesh kush
je dhe për ç’punë ke ardhur në Stamboll, - e nisi fjalën nëpunësi i lartë i
shtetit.
- Jam shqiptar, më quajnë Nikolla Naço. Kam ardhur për një punë me rëndësi
që dëshiroj tua them vetëm ju në audiencë private nëse është e mundur.
- Ah, qënke arrnaut, - qeshi beu në mëdyshje përzjerë me ironi, - mua më
pëlqeni shumë ju se jeni trima dhe të besës.
- Dashamirësia juaj ma lehtëson së tepërmi punën Damad bej. Ne kemi
dëgjuar për mençurinë dhe shpirtin tuaj të madh, po fjalët që më thatë e
tejkalojnë së tepërmi nderimin tonë.
Beu dha urdhër të dilnin të tjerët dhe ta linin vetëm me zotin Naço të
këmbenin ca fjalë kokë më kokë mes tyre.
Pas një çasti në zyrën e madhe mbetën vetëm ata të dy. Nikollës i rrihte
zemra si e zogut rënë në kurth, po nuk lëvizi nga qëndrimi prej zotërie
hijerëndë, që kërkonte të bënte një marrveshje me interesa të ndërsjella, asgjë
më tepër. Kishte ardhur më në fund shansi i madh, o sot o kurrë. Do të ishte i
zoti ta bënte për vete këtë turk të djallëzur e dinak që e zhbironte me sytë e
shpëlarë dhe nuk kuptohej se çfarë bluante në atë kokë pa asnjë fije floku?
Nxori nga çanta prej meshini të zi një statujë kalorësi mbi kalë prej floriri
njëzetekatër karat, që peshonte çerek oke dhe ia dhuroi beut, i cili po e
350