hæmus - Libraria pentru toti

era, sandale që flasin, sandale që duan ti tregojnë të gjithëve për të zotin e
tyre, sandale njerëzore që nëna i shkul nga pema per ti puthur djersën e të
birit, sandale që peposhët i varin nëpër pemë për të mbjellë frikën e të tjerëve
ndaj fatit të atij që ngre krye, sandale që binin në fshat dhe thashethemet e
rastit, për Gavrilin e vrarë te Mali me Guva, apo Gavrilin e pavrarë që do e
binin në fshat të fliste. Një makinë e rëndë propagande që thyente eshtra të
vdekurish, zemra nënash, shpirtra fshatarësh të rënuar nga tufëzimi, tru të
qullosur nga idea krijimit të njeriut të ri, trupa të përdhunuar mësuese fshati
të frikësuar nga thirrjet e kukuvajkave... Një vlerë e rëndësishme e këtij
romani, për mua, qëndron dhe në faktin se autori është shumë i drejtpërdrejtë
në ato që shkruan, pa ekuivoke dhe dyshime, i qartë në idetë dhe i thjeshtë në
mënyrën se si ti servir ato. E shkruajtur në formën e një autotregimi, ai bie
shumë mjeshtërisht në rëfimin e tij gjithçka të ndodhur në kohë dhe vende të
ndryshme, apo me personazhe të ndryshme (gjë që në pamje të parë të duken
të palidhur). Me filozofinë e përgjithesimit të së mirës apo të keqes, Gavril
Beshua vjen nga personazhe të ndryshëm, por që i lidh e përbashkëta e
Gavrilit. Ashtu si Peposh Buzatin, që jo pa qëllim e sjell Shoshoja, Katerina,
apo shoku i tij i fëmijërisë, tani montator. Kjo lidhje vendngjarje, kohë,
ngjarje e personazhe të ndryshëm për mua është në funksion të konsolidimit
të gjithë idesë së romanit, që jo më kot lidhet dhe me titullin, të paraqitjes të
një absurdi të madh, të ngritur e të konsoliduar në një kohë absurde, por me
sa gjykoj unë, do të ishte akoma më absurde, që e parë nga këndvështrimi i
sotshëm, ajo kohë të quhej thjesht një absurditet tashmë i kaluar. Mbështetur
në vetë stilin e autorit që me qëllim i përserit ato që shkruan disa herë dhe
unë, edhe njëherë do të përsërisja atë që thashë në fillim të këtyre rreshtave,
urimin që të lexohet ky roman si për mesazhet e sipërshkruara por dhe për
faktin e thjeshte: Është një roman që të tërheq që në faqet e para dhe patjetër
të bën të shkosh me shpejtësi deri në fund duke bërë, për ata që nuk i kanë
lexuar, të vihen në kërkim dhe të romaneve të tjera të K.Kostes, (paraardhës i
Asurdit është “Nata e Sofie Kondilit”), të cilat, unë edhe njëherë nënvizoj,
përbëjnë një vlerë të madhe, të veçantë, të lartë artistike për letërsin tonë
kombëtare. Nga ana tjetër kritika letrare dhe politika postdiktatoriale i ka një
borxh të madh kësaj vepre dhe këtij autori, për të cilat personalisht do të
shprehem në promovimin e romanit “Nata e Sofie Kondilit”, (80 kopje të të
cilit i kam dhuruar në dashamirësit e librit në Vlorë), që së bashku me një
grup shkrimtarësh e lexuesish vlonjatë do të zhvillojmë së shpejti.
www.bujarleskaj.com
Tirane 26 Mars 2009
324