hæmus - Libraria pentru toti

ashkësi të Lindjes së Largët, apo të zonave të tjera, i hasim në vendet
evropiane. Secila nga këto bashkësi ruan specifikën e vet kulturore. Në
procesin e ndërlikuar të globalizimit, çështja e ruajtjes së identitetit kulturor
përshfaq dy pamje: nga njëra anë ekziston rreziku i homogjenizimit kulturor,
çka do të thotë që bota mund të kishte një formë të vetme kulture, ndërsa nga
ana tjetër një rrezik akut i shpërbërjes kulturore dhe psikologjike, si për
individët, ashtu edhe për shoqërinë në tërësi. Të dy këta rreziqe janë të
gërshetuar mes tyre.
Sipas përkufizimit që jep Anthony McGrew, globalizimi është një
intensifikim i ndërlidhjes, një përhapje pa sforcim e të gjitha besimeve,
vlerave, mallrave, përtej kufijve territorialë të çdo shteti. Kësisoj globalizimi
çon drejt "tkurrjes" së nocionit të hapësirës e të kohës; distancat zvogëlohen,
bota bëhet më "e ngushtë", si një fshat global (Global Village - sintagmë e
famshme e Marshall McLuhan-it). Por edhe nëse ekziston një afëri e caktuar
e kulturave (falë zhvillimit teknologjik), ato janë ende të ndara për shkak të
specifikave përkatëse. Në të vërtetë globalizimi synon ta mpakë një gjë të
tillë, duke mundësuar që në të gjitha kulturat të shfaqen "shënjat" e konsumit,
duke bërë që, edhe në këtë aspekt, çdo vend të ngjajë, më shumë a më pak,
me tjetrin.
Sa i takon përmasës kulturore të një shoqërie, kjo është e vështirë të
përcaktohet sidoqë ka disa veçori:
a. Kultura mund të këqyret si sferë e ekzistencës, në të cilën njerëzit
ndërtojnë domethënien e praktikave me ndihmën e simboleve;
b. Është një mënyrë, me të cilën njerëzit i japin një kuptim jetës falë
komunikimit ndërmjet tyre;
c. Qëllimi i kulturës është, gjithashtu, t’i japë një kuptim jetës;
d. Kultura mund të shihet edhe si «territori» i domethënieve nga
këndvështrimi ekzistencial;
e. Si përfundim, kultura përmbyll krejt larminë e praktikave të përditshme,
duke frytuar vetë ekzistencën njerëzore.
Në periudhën e globalizimit, përmasa kulturore jo rrallë ngatërrohet me
kulturën mediatike, pra me atë të teknologjive audio-vizuale dhe të
komunikimit, me anën e të cilave përcillen shfaqjet kulturore. Me «kulturë
mediatike» kuptojmë tjetërsimin përmes konsumizmit, një demokratizim i
konsumit, por edhe një "mediokrizim" i tij. Në epokën tonë të internetit e të
televizionit, kultura bëhet relative: na thuhet çfarë dhe ku të shohim, çfarë të
lexojmë e të dëgjojmë. Njëherazi me kulturën masive, sikurse ve në dukje
Edgar Morin, nxjerr krye një «kolonizim» i dytë. Një kulturë e tillë synon
«gërryerjen» e kulturave të tjera, deri në zëvendësimin e tyre. Kështu kultura
masive bëhet kultura e parë universale në historinë e njerëzimit. Bota e
sotme, siç tërheq vëmendjen Samuel Huntington, - autori i bestseller-it The
32