hæmus - Libraria pentru toti

janë shkruar vepra të pafundme, por vepra e Alpion ka zgjuar interesim më të
madh. Dalja e këtij libri përkon me një periudhë kur në opinionin shqiptar po
rishikohen të gjitha figurat tona, deri edhe vetë Skënderbeu, me tendencë që
të mbizotëroj rishikimi negativ, ndoshta i vlerave pozitive. Këtë dukuri në
kuadrin e imazhit të shqiptarit në botë dhe të identitetit shqiptar në vetvete,
Alpion e ka interpretuar në një kontekst të caktuar për të cilat shprehet se që
figurat tona kombëtare po rishikohen është gjë e mirë. “Një figurë që nuk
ngjall interes në momente kyçe në historinë kombëtare, ndoshta nuk e
meriton të cilësohet si një personalitet i kombit. Figurat kombëtare janë deri
diku si perënditë; brezat u drejtohen atyre për frymëzim, për të gjetur
përgjigje për problemet që hasin përbalten apo injorohen disa nga figurat
kombëtare në ditët tona, veprime që janë ose të paprincipta ose të dyshimta”,
thotë Alpion. Duke u shprehur se përsa i përket regjistrimit dhe analizës së
historisë dhe të figurave tona historike, ne kemi mbetur aty ku kemi qenë:
“autodidaktë subjektivë”, Alpion shprehet se “shkrimi i historisë është
gjithmonë i vështirë, por në rastin tonë duket akoma si i pamundur. Kjo është
arsyeja që një ndër kombet më të vjetër në botë si kombi ynë ka mbetur me
një defiçit të thellë përsa i përket kujtesës historike dhe analizave objektive
të momenteve kyçe në historinë tonë, veçanërisht në kohët moderne. Në qoftë
se për periudhën para 1912-tës nuk ngurojmë t’ua lëmë fajin të huajve, për
mangësitë që kemi në historinë e dokumentuar dhe për interpretimin
tendencioz të historisë sonë, në 100 vjetët e ekzistencës së shtetit shqiptar
mëkatet janë kryesisht tonat”. Problemi më i madh që ai shton është se
historia si disiplinë është nga më të dëmtuarat në shkencat sociale shqiptare.
Politizimi i historisë mbetet problem serioz tani në pluralizmin politik po aq
sa në kohën e mbretërisë dhe të regjimit komunist. “Këshilla e Konicës në
vitin 1902, kur i referohej Ali Pashë Tepelenës, se figurat historike duhen
analizuar dhe gjykuar jo në kontekstin e së sotmes por të kohës kur ata jetuan
dhe vepruan, akoma nuk është marrë parasysh si duhet nga historianët
shqiptarë. Si Zogu dhe Hoxha, edhe disa drejtues të shtetit shqiptarë të dy
dekadave të fundit me sa duket mendojnë se ata e pollën Shqipërinë. Kjo
është arsyeja kryesore se përse historia shqiptare e shekullit të fundit është
dhe ka të ngjarë të vazhdojë të mbetet edhe për disa kohë një histori e
fragmentuar”, thotë Alpion.
Drama që kalon kufijtë
Në qendër të dramës, ngjarjet e të cilës zhvillohen në Londër në vitin 2001,
janë Leka, një azilant politik nga Kosova, dhe Alma, një studiuese nga
Tirana. Drama shtjellon disa tema delikate. “Unë do t’ia lë kritikës shqiptare
të zbërthej simbolikën e fundit tragjik të personazheve. Unë nuk shkruaj për
309