hæmus - Libraria pentru toti

Do të doja të isha pranë teje, e shtrenjta konteshë; do të flisnim së bashku për
Bajronin e dashur, do të kujtonim kohën që kemi kaluar së bashku - për
shëtitjet tona, kur ai na dilte përpara me atë madhështinë e bukurisë së tij dhe
bisedat nuk do të kishin të mbaruar. Sigurisht që nuk të mungon simpatia e
miqve të tu; më ngushëllon mendimi që ndodhesh ndërmjet miqve dhe që
shijon kënaqësinë që miqësia e vërtetë mund të falë.
Sa frikë për këtë udhëtim! Çdo ditë bindem se Zoti na ka dhënë një forcë për
të parashikuar të këqijat. Por jemi të gjitha Kasandra; e kështu të verbra si
jemi, nuk bëjmë kujdes ndaj zërave të heshtur që dëgjohen në shpirt. Dhe kur
profecitë plotësohen, atëherë njihet e vërteta…
Zonja Williams ju lutet të pranoni shprehjet e simpatisë së saj. E shkreta ajo!
Është shumë keq: dobësuar sa të tmerron, me shëndetin të shkatërruar
plotësisht. Për ne jugorët nuk ka pranverë që shëron trupat e vuajtur; të
ftohtët, shiu dhe ndryshimet e motit dobësojnë dhe shkatërrojnë edhe trupat
më të fortë; dielli për ta është gjithmonë i zënë. Por le të mos flasim për këto
vogëlsira. Kjo fatkeqësi do të errësonte edhe qiellin e bukur të Italisë, ndërsa
lulet për ju nuk do të ishin gjë tjetër veçse zbukurime për varrin e dashurisë
suaj. Megjithatë, ki kurajo, siç duket kemi një ligj të ri të natyrës: do të
vdesim të gjithë të rinj! Pra, kurajë! Kështu që për ne rruga e panjohur e
vdekjes është e shënuar nga të dashurit tanë dhe kur të bëjmë po atë rrugëtim,
do të mbërrijmë në një vend të panjohur, ndërsa ata që duam do të jenë
ndërkaq atje dhe do të shpejtojnë të na urojnë mirseardhjen. Të vdesësh, për
ne, nuk do të jetë një ndarje nga të mirat e jetës, por një bashkim me të
shtrenjtët tanë që na i ka rrëmbyer Vdekja.
Eh! E shtrenjta ime, më shkruaj sa më shpejt (…)
305