hæmus - Libraria pentru toti

hæmus - Libraria pentru toti hæmus - Libraria pentru toti

librariapentrutoti.ro
from librariapentrutoti.ro More from this publisher
19.12.2012 Views

you, and you are a woman, eighteen years of age, and two out of a convent, I wish you had stayed there, with all my heart, or at least, that I had never met you in your married state. But all this is too late. I love you, and you love me, at least, you say so, and act as if you did so, which last is a great consolation in all events. But I more than love you, and cannot cease to love you. Think of me, sometimes, when the Alps and ocean divide us, but they never will, unless you wish it. Byron Xhorxh Gordon, Lord Bajron për Tereza Guiçioli 64 Bolonjë, 25 gusht 1819 E shumëdashura Terezë, e lexova këtë libër në kopshtin tënd. E dashur, ti nuk ishe aty, se po të kishe qenë, unë s'do të mundesha ta lexoja. Është një nga librat e mi të preferuar. Ti nuk do t’i kuptosh këto fjalë anglisht edhe të tjerë nuk do t’i kuptojnë, prandaj unë nuk i shkarravita italisht. Po ti do të njohësh shkrimin tim, të atij që aq me pasion të dashuroi dhe do ta kuptosh që me këtë libër unë tregoj se sa të dua. Në këtë fjalë, të bukur në të gjitha gjuhët, por me shumë në tuajën - Amor mio – përfshihet gjithë ekzistenca ime këtej e tutje. Nëse do ndjej se ekzistoj këtu, apo do ndjej se do të ekzistoj që këtej e tutje, për këtë je ti që do të vendosësh. Fati im është në dorën tënde dhe ti je një grua 18 vjeçare, dy vjet ke që ke dalë nga manastiri dhe do të kisha dashur të ishe atje akoma me gjithë zemër, ose të paktën të mos të të kisha takuar siç je, e martuar. Por të gjitha këto janë tepër vonë. Unë të dashuroj dhe ti më dashuron ose vepron sikur të më dashuroje, e cila është një ngushëllim për çdo rast. Por unë të dua aq shumë, sa s'mund të pushoj së dashuruari ty. Mendo për mua ndonjëherë kur Alpet dhe oqeani të na ndajnë, por ata s'do të munden kurrë, po s'deshe ti. Bajron Tereza i përgjigjet: Mendo - dashuria ime, ato çaste të ëmbla, të rrezikshme, por, me gjithë kuptimin e fjalës, të lumtura, jo vetëm për kënaqësinë, më shumë se ekstaza që më jepje, por rreziqet që për fat të mirë shpëtuam. Holli! Salloni! Porta e hapur! Shërbyesit, kaq kureshtarë dhe kaq pranë- Ferdinandi, vizitorët! Sa pengesa! Por të gjitha u kapërcyen- një triumf i vërtetë i Dashurisë!...My love, come suona bene nella tua lingua! Le Alpi e l'Oceano non ci divideranno, non voglio neppure pensarci. Il mio cuore è già troppo ferito per i miei giovani anni, sto bruciando, bruciando al pensiero che presto bacerò le tue labbra carnose…" 64 Përkthyer nga Lluka Qafoku 298

Marrëdhëniet e tyre tërhoqën vëmendjen e Ravenës. I shoqi, nervoz, sy e veshë, endej si re e zezë për t’i kapur në flagrancë. Tereza i shkruan vëllait Pietro Gamba Përse nuk duhet ta dua një mik të tillë? Ndjenjat që kam për të janë më të forta se të gjitha arsyetimet dhe, duke dashur Lord Bajronin ashtu si e dua unë atë, mendoj se nuk fyej ligjet e shenjta. Më kërkon të heq dorë nga kjo miqësi, po pse? Për shkak të kontit? Por me dëshirë të tij Bajroni është këtu. Për shkak se çdo thotë bota? Por këtë botë, njohjen e së cilës mezi e kam bërë, mendoj se tashmë e kam vlerësuar, i kam kuptuar kotësinë e padrejtësinë e saj si dhe paaftësinë të mbushë një zemër dhe një shpirt që ka vetëm ndonjë nevojë të thjeshtë e të lehtë. Mos është frika se bota mund të gjejë rastin për të ushtruar keqdashësinë e vet? Por më duket, nga aq pak sa kam parë prej saj, se ajo s’ka nevojë të sillet kështu. Dhe çdo të më kthejë mua kjo botë për të më shpërblyer sakrificën që duhet të bëj, për dorën e këtij miku që më mbron, për inteligjencën e tij të mprehtë, për zemrën e tij të madhe që do të jetë ndriçimi i jetës sime për të më treguar udhën e drejtë? Po ma kërkon këtë në emër të qetësisë dhe të lumturisë sime? Por duhet ta gjej paskëtaj lumturinë pa të? Më duket se po nuk e pashë më kurrë sërish, për mua nuk do të ketë më diell në qiell... Sa për pallavrat e përhapura nga armiqtë e tij në Romë, të lutem t’i konsiderosh përralla. Detaje këto, të cilat Tereza, i përshkruan më vonë në librin e saj me kujtime. Rrinin orë tëra, në kopshtin me portokalle, duke i lexuar poezitë. Pasdite vinte pajtoni me Meri Shellin, që të merrte shëtitje Terezën. Bajroni kalëronte mbi kalin e racës dhe zhdukej pyjeve. Tereza në kujtimet e saj shkruan se shpesh Bajroni, i dashuruar, i shkruante këngët në çdo çast kur i shkrepte, i hidhte vargjet në çdo letër që gjente përpara. Parandjente se dashuria që lindi, rronte dhe do vdiste ndër sytë e tij 65 . Kontesha ishte femra që nuk ishte taksur për fatkeqësi. Fytyra i ngazëllehej nga dashuria, që për poetin ishte prehje, shfaqje e mrekullueshme e zgjimit të frymëzimit. Tereza gjithë jetën, freskinë e marrëdhënieve me Bajronin, i ruajti të gjalla në kujtesë, si një thesar kujtimesh. Bile dhe i shoqi, i fundit, kur e prezantonte në sallonet mondane në Paris, thoshte me krenari: Tereza - 65 U. Shekspir. 299

Marrëdhëniet e tyre tërhoqën vëmendjen e Ravenës. I shoqi, nervoz, sy e<br />

veshë, endej si re e zezë për t’i kapur në flagrancë.<br />

Tereza i shkruan vëllait Pietro Gamba<br />

Përse nuk duhet ta dua një mik të tillë? Ndjenjat që kam për të janë më të<br />

forta se të gjitha arsyetimet dhe, duke dashur Lord Bajronin ashtu si e dua<br />

unë atë, mendoj se nuk fyej ligjet e shenjta.<br />

Më kërkon të heq dorë nga kjo miqësi, po pse? Për shkak të kontit? Por me<br />

dëshirë të tij Bajroni është këtu. Për shkak se çdo thotë bota? Por këtë botë,<br />

njohjen e së cilës mezi e kam bërë, mendoj se tashmë e kam vlerësuar, i kam<br />

kuptuar kotësinë e padrejtësinë e saj si dhe paaftësinë të mbushë një zemër<br />

dhe një shpirt që ka vetëm ndonjë nevojë të thjeshtë e të lehtë. Mos është frika<br />

se bota mund të gjejë rastin për të ushtruar keqdashësinë e vet? Por më<br />

duket, nga aq pak sa kam parë prej saj, se ajo s’ka nevojë të sillet kështu.<br />

Dhe çdo të më kthejë mua kjo botë për të më shpërblyer sakrificën që duhet të<br />

bëj, për dorën e këtij miku që më mbron, për inteligjencën e tij të mprehtë,<br />

për zemrën e tij të madhe që do të jetë ndriçimi i jetës sime për të më treguar<br />

udhën e drejtë? Po ma kërkon këtë në emër të qetësisë dhe të lumturisë sime?<br />

Por duhet ta gjej paskëtaj lumturinë pa të? Më duket se po nuk e pashë më<br />

kurrë sërish, për mua nuk do të ketë më diell në qiell...<br />

Sa për pallavrat e përhapura nga armiqtë e tij në Romë, të lutem t’i<br />

konsiderosh përralla.<br />

Detaje këto, të cilat Tereza, i përshkruan më vonë në librin e saj me kujtime.<br />

Rrinin orë tëra, në kopshtin me portokalle, duke i lexuar poezitë. Pasdite<br />

vinte pajtoni me Meri Shellin, që të merrte shëtitje Terezën. Bajroni kalëronte<br />

mbi kalin e racës dhe zhdukej pyjeve.<br />

Tereza në kujtimet e saj shkruan se shpesh Bajroni, i dashuruar, i shkruante<br />

këngët në çdo çast kur i shkrepte, i hidhte vargjet në çdo letër që gjente<br />

përpara. Parandjente se dashuria që lindi, rronte dhe do vdiste ndër sytë e<br />

tij 65 .<br />

Kontesha ishte femra që nuk ishte taksur për fatkeqësi. Fytyra i ngazëllehej<br />

nga dashuria, që për poetin ishte prehje, shfaqje e mrekullueshme e zgjimit të<br />

frymëzimit. Tereza gjithë jetën, freskinë e marrëdhënieve me Bajronin, i<br />

ruajti të gjalla në kujtesë, si një thesar kujtimesh. Bile dhe i shoqi, i fundit,<br />

kur e prezantonte në sallonet mondane në Paris, thoshte me krenari: Tereza -<br />

65 U. Shekspir.<br />

299

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!