hæmus - Libraria pentru toti

E t’e shurbenj û kam.
Kur drita e zbardhën qiellin
Dejtënori ëndrrat harron.
E ka për nuse fjamurin,
Për mall detin këndon.
Dashuria është ndjenjë e fuqishme. Me elemente simbolike të hiperbolizuara,
që bartin kumte poetike të pasura, jepet fuqia e madhe e pasionit: “Në më
thëntë shpirti “Po”/ mbi dhjetë shpifje fluturoj, / e shkërmoq një mal të tërë, /
dhe një lis e hedh në tokë, / le të ketë lisi rrënjë.” (“Në më thëntë shpirti
‘Po”).
Shpesh përjetimi i këtij pasioni të fuqishëm paraqitet si dehje shpirtërore,
gjendje jo normale e njeriut, delir, etj. Në poezinë “Dy dehje”, thuhet: “Di se
nga dy dehje / njëra rri me mua.”. Për te sakrifikohet çdo gjë: “Prej teje, / dua
botën e rremë / pa ty, s’e dua as të vërtetë.” Për t’u theksuar është se koncepti
për dashurinë në erotikën e Sulkuqit është real, i jetës. Ndërsa Lasgushi
ndonjëherë i atribuon dashurisë një burim abstrakt, të mëvetësishëm: “Se
s’dashuronja as un’ as ti, / po dashuronte dashuria”; Sulkuqi e zbret në tokë:
“Po nuk u deshem ne të dy, / s’ka si të duhet dashuria”. Në një poezi tjetër,
jetësohet një situatë edhe më konkrete : “Ditën / zihemi me dashurinë, / natën
/ për te na merr malli.”.
Poezia e dashurisë, në përgjithësi, dhe, në mënyrë të veçantë, motivet erotike
tek kjo poeteshë kryqëzohen shpesh me motivet e mërgimit, çka nuk është e
re në poezinë tonë gojore dhe të lavruar; por në poezinë e saj janë të gjalla
notat e aktualitetit të mërgimit shqiptar të viteve të fundit, më së tepërmi, i
detyruar nga kushtet ekonomike, politike e shoqërore. Nuk duhet harruar
edhe një impuls shpirtëror i shqiptarit për mërgimin. Çabej ka vënë re që
“dëshira e përhershme e shqiptarit për shtegtim” ka gjetur pasqyrimin e saj në
“këngët e përmallshme të mërgimit” 10). Ky kryqëzim motivesh ka jetësuar
poezi të ndjeshme dhe shpesh shumë të bukura. Në poezinë "Mbamë këtu"
(Bisedë me veten), poetesha i drejtohet vetes:
"Mbamë këtu, nëse je imja?
mos më degdis në dhè të huaj!
ku të më qajë një korb i verbër,
ku të këndohem e harruar".
Në poezinë “Letër burrit nga Shqipëria në NY”, theksohet tensioni i ndarjes,
në një vështrim më tepër sensual. "...Dhe kthehem, / përkthehem / në shtratin
e gjerë . . . / gjysmë e çarçafit . . . / agohet pa rrudhur/... " Ndërsa në poezinë:
“ . . . Që të afrojnë me ndarjen”, përsëritet me një realizim krejt të ri motivi i
222