hæmus - Libraria pentru toti

AUDACES FORTUNA JUVAT 52
ARQILE V. GJATA
Asnjeri mos të vdesë i pa dobi
- Një esse për jetën -
Shpesh hedh shikimin në kohën e ikur të jetës ngarkuar me mall dhe ngjyra të
domosdoshme të cilat nuk na përsëriten më. Ajo iku dhe la pas një mal me
dituri, pse jo dhe prapsira. Në jetë dhe pse ka më shumë lot se gjak, ti ke
pjesën tënde, ke emrin tënd.... që akoma nuk e di kur do e mësosh me saktësi,
pjesën dhe vlerën e vetvetes.
Në këto çaste nuk e kuptoja atë përzierje heshtjesh ardhur deri në trupin tim
për faj të shpirtit. Ajo kohë më shkëlqen si yll e mi ndriçon kujtimet, që
s’jemi në gjendje t’i shikojmë në fytyrë. Kujtimet janë rrëfenjza që s’kanë
vlerë, veç për mua deri për sa të jemi të dobishëm.
Kisha dëgjuar, që kur je i pikëlluar, i dobët, i drithëruar për një fjalë të mirë,
do të gjendet afër një shok, një mik, apo një gjysmë shprese. Ato kujtime
marrin kuptim tani që i kujtojmë dhe padyshim tani që kërkon t’i ngjitësh në
një copë letër me bojë, që duhen vite të harrohen.
E gjithë kjo histori, që dua të tregoj më shumë për njerëzit e mi se sa për vete,
nga goja e hiçit i grindur me veten mu ngjall një dëshirë për të qarë !! Të
qarët të lehtëson shpirtin, ta shkul nga mendimi, atë veprim që ke ndërmend
të kryesh. Njeriu ka nevojë të qaj....ky fenomen të jep të drejtë, të ngushëllon,
është një mik në çaste të vështira kur të krijohet një lëmsh hidhërimi brenda
shpirtit për ta vënë trupin në lëvizje për jetën.
Në këto çaste që ndodhte kjo histori, më dukej vetja si i balsamosur në
ambientet e lokalit ku punoja. Askush nuk e dinte çfarë do ndodhte brenda
meje, kurrkush nuk më shikonte se çfarë shpikje do bëja...Kisha muaj që roja
përgjysmë, por ndjeja se dikush po mi hiqte ditët për poshtë këmbëve dhe se
po firoja mendërisht. Mendimet po gërgateshin në atë që, jeta dhe vdekja janë
binjak dhe, që nuk e di kush nga të dyja është më e lumtur..? Dhe jetën dhe
vdekjen nuk i ndal dot askush, ato ekzistojnë, ndërthuren me njëra tjetrën,
marrin eksperiencë prej mendimit të tyre dhe bashkëjetojnë brenda kohës, e
kërkojnë njëra tjetrën brenda fisit, shoqërisë dhe botës.
Pran meje në këto çaste ndodhej një ‘’qenie e gjallë’’ që mund të më
ndihmonte për këto mendime...E mbaja në duar dhe... po e ledhatoja, doja ta
pyesja se si mund të kisha sa më pak dhimbje, deformime në fytyrë dhe në se
52 Fati mban anën e guximtarëve / Destinul ţine partea curajoşilor – lat.
204