hæmus - Libraria pentru toti

Vrasësit e ëndrrave në këtë mjedis janë shfaqur që herët. Frika për jetën na e
ka ngrënë shpirtin. Por unë për vete i kam besuar asaj thënies se sado të jetë
nata e gjatë, ajo patjetër në një çast do të agojë.
MAESTROJA
Ne ëndrrat tona i varfëruam që kur na e dëbuan Zotin. Nuk e dinim se ne
kemi nevojë për Të, nuk e di sa kishte Ai nevojë për krijesën e Vet... Prandaj,
edhe pas një zbrazëtie të gjatë, para se të vetëtijë ky mallkim mbi ne, e
vijuam ritualin e pritjes.
SHPRESA
Ta presim, pra, agimin e fatit të ri.
(Errësohet skena)
III. (BRIGJET E ANKTHIT)
REGJISORI, MAESTROJA, MISIONARI, DASHURIA, Hija e
BARDHYLIT
Zyra e Misionarit. Në zyrë janë kolltukët, kompjuteri, por mund të fitohet
përshtypja e atmosferës së ftohtë të mjedisit. Në zyrë vërehet Misionari.
Përballë tij është Dashuria. Misionari duket i lodhur e i rraskapitur; përballë
tij – Dashuria duket e zbehtë. Shqetësimi krijues ka zbritur në të gjitha këndet
e skenës. Një muzikë e lehtë dëgjohet me zë të ulët. Pikturat që i stolisin
muret janë moderne. Ato pasqyrojnë disponimin e një atmosfere të ngrysur.
Misionari ka vënë këmbët mbi tavolinë. Dashuria qëndron në një pozitë e
përgatitur sikur të presë ndonjë përgjigje nga Misionari. Nga ai ajo pret
përgjigje për çështje jetike, nga ai pret zgjidhje të problemit, të problemit të
saj, që është i të tjerëve.
Hija e BARDHYLIT
Kur zgjohem, shpërgjumem dhe ruhem të mos rrëzohem në të kaluarën. E
kaluara më tërheq për këmbësh, kurse e ardhmja – për koke. Në këtë zgjatim
më dhemb shpirti. Dikur kam banuar në ëndrra, në ëndrra të lulëzuara. Por,
dikush ma ka prishur gjumin. Dikush, në një çast tepër të fshehtë, u gjet të ma
veshë këmishën e dhembjes, në vend të këmishës së pendesës. Rrobat e
pafajësisë atëherë nuk preheshin e as nuk qepeshin për ne, e me gjasë, as për
mua.
REGJISORI
(I ulur në të njëjtin vend në publik, ngrihet në këmbë)
Maestro, a mund të shkojmë më tej?
172