hæmus - Libraria pentru toti
hæmus - Libraria pentru toti hæmus - Libraria pentru toti
Keni të drejtë. Krijesa e tillë është në konflikt të ashpër me rrethin. Ai dëshiron ta ndryshojë botën, e harron që së pari duhet ta ndryshojë vetveten. Sikur ngutet për të ecur me ritmin e Zotit. Sikur do të ecë para kohe... por në fund lodhet dhe kërkon të pushojë. Mosbesimin që ka në jetë ua lë brengë të rëndë të tjerëve. Këtë ndëshkim të rëndë mbase nuk e meritojnë më të dashurit e tij. Një mund të thuhet, që e thekson edhe urtia biblike: “Paga e mëkatit është vdekja”. (Gjatë errësimit të skenës dëgjohen tingujt e kambanave të kishës dhe lutjet e përmortshme) II. (DUKE PRITUR AGIMIN E FATIT TË RI) REGJISORI, MAESTROJA, SHPRESA, Hija e BARDHYLIT Skena mund të jetë një studio/dhomë pune. Në mes të saj është vendosur një tavolinë e në të, kompjuteri; një tavolinë tjetër, ku bisedohet, dhe një kanape. Në tavolinë gjendet një vazo me lule plastike. Në mur mund të vërehen piktura që lënë mbresën e një ambienti intelektualësh, përkatësisht të një dhome të punës krijuese. Në sfond vërehet rafti i librave. Dëgjohet një soprano, në fillim me zë të lartë e më vonë me zë më të ulët. Maestroja duket i përgjumur dhe i shqetësuar. Një gjendje ankthi sikur e plotëson shtimungun e një disponimi kur përsiatet për çështje ekzistenciale. Hija e BARDHYLIT Imzot, kush ma veshi këmishën e dhembjes atë ditë që linda? Një këmishë e tillë më binte e ngushtë, ose trupi më binte i madh. A ka njeri që nuk rehatohet në trup të vetin? Nuk më duan, Imzot, ose unë s’po e shoh dashurinë e tyre. Mbase përbuzja e tyre është një trajtë tjetër e dashurisë që ma dhurojnë. Pikëllimi i kujt ka gjelbëruar sot në fusha e në male dhe e ka pranveruar stinën e fatit tonë? Kjo këngë a poemë lirike ka shpërthyer nga nëntoka, nga lëngu i jetës brenda drurit të gjallë të dashurisë. Kam dashur të këlthas e ta nxjerr dhembjen jashtë. Kam dashur të këndoj e të lirohem nga pikëllimi. Kam dashur të pikturoj e të lirohem nga depresioni. Kam dashur të rrëfej e të lirohem nga shqetësimi që e trand qenien time të brishtë. Mbase kisha lakmuar yllin e tjetërkujt. Mbase e kisha tradhtuar yllin tim. Andaj ai kishte lotuar. Kishte lotuar ai duke më parë mua, apo i prekur nga unë. Mbase kisha lotuar unë i prekur nga përgjërimi për yllin tim. Atë ditë që linda, kush ma veshi këmishën e dhembjes, Imzot? 168
REGJISORI (Regjisori, nga vendi ku është i ulur në publik, ngrihet në këmbë) Maestro, a jemi gati? A mund të rifillojmë? MAESTROJA Po, por Shpresa nuk po duket. Le të hyjnë siç jemi marrë vesh në prova! Hyn Shpresa, një grua e hajthme. REGJISORI Në fund ishte një konstatim a gjykim: “Paga e mëkatit është vdekja” Ç’është kjo, Maestro? MAESTROJA Nuk është nevoja të jesh domosdo ndonjë katolik, ose ortodoks i mirë, që ta kuptosh këtë sentencë. Kështu ka thënë ai që ka thënë, dhe urtisë nuk ka pse të mos i besohet. Ja ku është edhe Shpresa. Edhe ajo mund të shpjegojë ç’janë këto dorëheqje nga jeta, qoftë të të rinjve, qoftë të pleqve, të të varfërve, madje edhe të atyre që s’iu mungon asgjë. SHPRESA Çdo gjë e ka fillimin dhe fundin e vet. MAESTROJA Jo, fillim e fund nuk ka. SHPRESA Edhe njeriu e mbyll ciklin e vet të kësobotshëm në mënyrën si ka punuar për të, ose pse nuk ka kushte më të mira për lumturi më të madhe në këtë jetë. MAESTROJA (I flet Shpresës duke bërë me duar nga publiku) Atëherë, a mund t’iu tregosh këtyre njerëzve: pse Bardhyli e vari veten? SHPRESA Ku ta di, unë? Nuk kam mundur t’i mbaj në gji që të gjithë. Një gjë e di nga librat se ai që mund të rrijë vetëm, ai mund të rrijë edhe me të tjerët. Por, me sa shohim, këtë pasuri nuk e kanë që të gjithë. Andaj, siç po vërehet e siç po ndodh gjithnjë e më shpesh: disa nuk mund të rrinë as me veten e as me të tjerët. MAESTROJA 169
- Page 117 and 118: di përse? Përveç rrëfimit tend,
- Page 119 and 120: - Spor la muncă, Nenea Braho! - Bi
- Page 121 and 122: - Aţi auzit, măi căpeteniilor (a
- Page 123 and 124: - Mare, Nenea Braho, ca nimeni pe l
- Page 125 and 126: - Cine eşti, bătrâne? De unde vi
- Page 127 and 128: şi îi mulţumesc pentru că-mi va
- Page 129 and 130: nişte bijuterii… Într-o zi, de
- Page 131 and 132: - Speram să-mi albeşti zilele de
- Page 133 and 134: - Nenea Braho, Nenea Braho!.. Vocil
- Page 135 and 136: duke vrarë foshnjat në bark, t’
- Page 137 and 138: CÆLESTIS ARCUS Pas mundit të poet
- Page 139 and 140: WISLAWA SZYMBORSKA (1923) Zeroja sh
- Page 141 and 142: ZONA PËRPARIM XHIXHA Ura mbi vete
- Page 143 and 144: ardhë që e ruante për raste tep
- Page 145 and 146: - Po pantallonat ku i ke? - Pantall
- Page 147 and 148: - Asgjë, asgjë. Jam vetëm i lodh
- Page 149 and 150: kukullën Barbi. I zeshkët, hundë
- Page 151 and 152: - E di ti se ku u shkojnë rrënjë
- Page 153 and 154: Marina e vogël kishte fjetur me ko
- Page 155 and 156: Gjatë tërë kohës nuk e hapi goj
- Page 157 and 158: drame religioase, pastorale cu scen
- Page 159 and 160: profunditatea psihologică a person
- Page 161 and 162: Personat: MAESTROJA MISIONARI SHPRE
- Page 163 and 164: (Zbriti në të kaluarën e jetës
- Page 165 and 166: Hë, ç’më deshët? Më thanë s
- Page 167: ligështoi edhe më keq. Ndoshta t
- Page 171 and 172: gjendej ajo fuqi për ta dashur jet
- Page 173 and 174: MAESTROJA (Nga prapaskena) Skena ë
- Page 175 and 176: MISIONARI Të urtët gjithmonë e p
- Page 177 and 178: REGJISORI (Nga i njëjti vend, nga
- Page 179 and 180: MAESTROJA Në vijim të bisedës q
- Page 181 and 182: (Errësohet skena) V. (DASHNORËT E
- Page 183 and 184: Mos pyet. Bardhyli kish dëgjuar p
- Page 185 and 186: MAESTROJA Para pritjes, apo pas pri
- Page 187 and 188: OAZI I PËRKTHYESIT OAZA TRADUCĂTO
- Page 189 and 190: MEDALION TRAIANUS (TRAIAN VASILCĂU
- Page 191 and 192: Sunt mulţumit că pot s-alerg spre
- Page 193 and 194: Duce-m-aş şi tot aş merge, Flori
- Page 195 and 196: Skeletet tona në litar i varin Ne
- Page 197 and 198: Nga erdhi teprica, s'e di. Jashtbre
- Page 199 and 200: ALISA VELAJ Scrisă pe sticlă (E s
- Page 201 and 202: Fără culoare (Pa ngjyrë) Fără
- Page 203 and 204: Mă plimb pierdută pe malul aceste
- Page 205 and 206: do isha i mirëpritur në botën q
- Page 207 and 208: parë letrare ku pasqyrohet terrori
- Page 209 and 210: Johan Mortiz është liruar, më n
- Page 211 and 212: ishin të papërfytyrueshme, deri e
- Page 213 and 214: Lirika erotike në letërsinë shqi
- Page 215 and 216: leksemë ka fituar një konotacion
- Page 217 and 218: Një tis i tejdukshëm sensualiteti
REGJISORI<br />
(Regjisori, nga vendi ku është i ulur në publik, ngrihet në këmbë)<br />
Maestro, a jemi gati? A mund të rifillojmë?<br />
MAESTROJA<br />
Po, por Shpresa nuk po duket. Le të hyjnë siç jemi marrë vesh në prova!<br />
Hyn Shpresa, një grua e hajthme.<br />
REGJISORI<br />
Në fund ishte një konstatim a gjykim: “Paga e mëkatit është vdekja” Ç’është<br />
kjo, Maestro?<br />
MAESTROJA<br />
Nuk është nevoja të jesh domosdo ndonjë katolik, ose ortodoks i mirë, që ta<br />
kuptosh këtë sentencë. Kështu ka thënë ai që ka thënë, dhe urtisë nuk ka pse<br />
të mos i besohet. Ja ku është edhe Shpresa. Edhe ajo mund të shpjegojë<br />
ç’janë këto dorëheqje nga jeta, qoftë të të rinjve, qoftë të pleqve, të të<br />
varfërve, madje edhe të atyre që s’iu mungon asgjë.<br />
SHPRESA<br />
Çdo gjë e ka fillimin dhe fundin e vet.<br />
MAESTROJA<br />
Jo, fillim e fund nuk ka.<br />
SHPRESA<br />
Edhe njeriu e mbyll ciklin e vet të kësobotshëm në mënyrën si ka punuar për<br />
të, ose pse nuk ka kushte më të mira për lumturi më të madhe në këtë jetë.<br />
MAESTROJA<br />
(I flet Shpresës duke bërë me duar nga publiku)<br />
Atëherë, a mund t’iu tregosh këtyre njerëzve: pse Bardhyli e vari veten?<br />
SHPRESA<br />
Ku ta di, unë? Nuk kam mundur t’i mbaj në gji që të gjithë. Një gjë e di nga<br />
librat se ai që mund të rrijë vetëm, ai mund të rrijë edhe me të tjerët. Por, me<br />
sa shohim, këtë pasuri nuk e kanë që të gjithë. Andaj, siç po vërehet e siç po<br />
ndodh gjithnjë e më shpesh: disa nuk mund të rrinë as me veten e as me të<br />
tjerët.<br />
MAESTROJA<br />
169
Change language