hæmus - Libraria pentru toti

djalë. U bëre me një nip më shumë. Kurse Flutura ka qenë dy muaj në spital,
me anemi të theksuar. Vilsoni është i mrekullueshëm. Kujdeset për time
motër në mënyrën më të mundshme të mundur. Ka dalë nga spitali dhe është
me raport në shtëpi. Të duam shumë shumë shumë. Më mirë të jemi larg
njëri-tjetrit por gjallë. Duke qenë larg nuk e xhelozojmë politikën. Të puth e
të përqafon fort fort fort Zana! »
Ndjeu një sëmbim në kraharor ndaj hodhi një gllënkë raki para se të nxitonte
për në punë. Por më parë puthi letrën, e bëri shuk dhe i vuri shkrepsen. Hirin
e derdhi në shkarkuesin e tualetit. Ishte regjur me të keqen dhe i ruhej asaj një
shekull drite larg. Vëmendja e tij stoike ia kishte prerë duart Burrit të Gjatë
që të mos bënte masakër mbi jetën dhe trupin e gjeneralit. Të arrish të jetosh
përballë atij që të do vdekjen është një sprovë se ti je njeri me virtyte të larta
dhe me një edukim klasik të llojit të parë. Kishin kaluar shumë vite sprovat e
mbijetesës dhe ishin bërë mënyrë jetese e e Mexhit Muxhanit. Atij nuk i
lejohej të gabonte kurrë megjithëse e gjithë bota thotë të njëjtën gjë, vetëm i
vdekuri nuk gabon. Por vërtet ai nuk gabonte kurrë edhe pse ishte gjallë.
Kështu kaloi një ditë e një vit, dy ditë dhe njëzet vjet. Më shumë thuaj! Sa më
shumë i afrohej ditës së pensionit dhe kohës së pleqërisë aq më shumë
kujdesej se do ta mbyllte jetën pa ia menderosur atë, duke shëtitur nga një
birucë tek tjetra, nga një sallë gjegji tek një kamp të burgosurish. Jeta,
mendonte gjithnjë, në faqe të diellit etë punës është normale. Ai që është i
zoti edhe në majë të gjembit të jetë di ta bëjë jetën të gëzuar ose të paktën sa
t`i përshtatet atij....
Sapo hynte vjeshta, Mexit Mullani e kish bërë zakon, kurdo të kthehej nga
puna nuk dilte më nga shtëpia. Nata i merrte shumë ditës dhe ky fenomen
natyror e trembte disi, nuk i pëlqente në mëhallën “Klloçka e Madhe”. Nata
është e ligë, thoshte gjithmonë. Hera herës e rrëmbente dëshira për të shkruar
kujtimet, por kjo i dukej punë vetëvrasëse. Libri të mbron nga vetmia siç
mund të të mbrojë një shok i vërtetë në luftë.......
Ditët e djela i kalonte duke fshirë e larë ose siç i quante ai “punët e ushtarit”
si një amvisë e mirë. Por shtëpia e tij nuk kishte asnjëherë vizitorë, sepse
askujt nuk i ishte mërzitur jeta. Dhe ja, erdhi rasti fatlum. Dera troket lehtë
plot mirësjellje. Ai, i gëzuar e hap menjëherë. Përballë tij tre burra, njëri në
mes të jetës, dy të tjerët të rinj. Pa marrë lejë dhe pa dhënë asnjë shpjegim
futen brenda dhe urdhërojnë të zotin e shtëpisë të mos lëvizë.
- Çfarë kërkon? – guxoi të pyesë.
- Mos u mërzit! Do ta tregojmë ne...
Dy të rinjtë e futën në mes duke mos e lënë të marrë as frymë. I treti e ktheu
shtëpinë përmbys. Mexhiti, i bërë meit në fytyrë, e ndiqte me sy. Ai hapi
dollapin e rrobave dhe pas një minute i tundi para syve xhaketën e uniformës
së gjeneralit. Më pas kapelen, të re, të bukur. Kapele gjenerali!
144