hæmus - Libraria pentru toti

përgjegjësia mbetet mbi prindërit. Në Rregulltarin Kishtar të Arkimandritit
Nikodim Sakelari, kapitulli 178, lexojmë të mëposhtmet lidhur më këtë
çështje: „Për fëmijët e dështuar dhe që vdesin të papagëzuar nuk gjendet
askund mësim, as në Shkrimin e Shenjtë, as në Etërit e Shenjtë, sepse jeta e
njerëzve, sa e të pjekurve, aq edhe e jokrishterëve, është në dorën e Krijuesit
të tyre, I Cili nuk mund të detyrohet ta zbulojë krejt qëllimin e Vet të
perëndishëm para vdekatarëve, teksa këta s’kanë pse të njohin atë që nuk iu
vlen. Kuptohet që Zoti nuk i ndëshkon ata që nuk njohin ligjet e as fëmijët e
papagëzuar. Përkundrazi. Ai e ka krijuar njeriun për lumturi dhe fëmijët që
nuk kanë mundur ta përdorur vullnetin e tyre të lirë për synimin për të cilin
është krijuar njeriu, Ai i lumturon, ashtu sikurse edhe ata E lavdojnë përa të
ekzistencë dhe për lumturinë e natyrshme të krijimit. Kësisoj ata renditen në
lumturinë e natyrshme të krijimit e jo në atë të shpërblimit sipas meritave,
sepse nuk kanë bëma të virtytshme”.
„Lumturinë e natyrshme e jep Zoti, drejtpërdrejt e nevojshëm, pa qënë nevoja
për mundin e njeriut, e as që është nevoja të flitet për të mes njerëzve. Vegimi
hyjnor na tregon vetë matë lumturi ku njeriu mund të japë ndihmesë”. (II
Korintasit 12, 4; Zbulesa 21, 22). Rregulltari i Matei Basarabit, në kapitullin
53, shprehet për fëmijët e papagëzuar: „E sa foshnja të krishterëve vdesin të
papagëzuar, gjithashtu edhe foshnjat e paganëve, ato nuk shkojnë as në
Mbretërinë Qiellore, as në mundime, por vetëm në një vend të ndritshëm.
Gjatë pagëzimit hapen qiejt që pat mbyllur Adami me mosdëgjesë dhe që
mbeten mbyllur derisa erdhi Zoti ynë Jezu Krisht e fali dhuratën e Pagëzimit
të Shenjtë në botë”. (Ibidem, 154).
136