hæmus - Libraria pentru toti

9. Goja e të përvuajturit në përsiatje thotë të vërtetën; ndërsa ai që i
kundërvihet ngjason me shërbëtorin që ka goditur me shuplakë Perëndinë.
10. Mos u bëj nxënës i atij që vetëmburret ngaqë në vend të përvuajtjes mund
të mësosh mburrjen.
11. Mos kujto se i kupton Ato që thonë Shkrimet e Shenjta që të mos biesh
pre e ligësisë.
12. Mos u përpiq ta zgjidhësh me grindje një gjë të ngatërruar, por me anën e
atyre që tregon ligji i shënjtë, pra me durim, me lutje dhe me shpresën e cila
vetëm për atë gjë mendon.
13. Ai që lutet me trup dhe ende nuk ka ndërgjegjje shpirtërore, është si i
verbri që bërtet: „O bir i Davidit, mëshiromë”.
14. I verbri i dikurshëm, kur ia çelën sytë dhe shikoi Perëndinë, duke iu
përulur Atij, nuk e quajti më bir i Davidit, por Bir i Perëndisë.
15. Mos u lavdo kur derdh lotë gjatë lutjes, sepse Krishti është Ai që t’i ka
prekur sytë që të mund të shohësh me mendje.
16. Ai që, ashtu si i verbri, i ka zhveshur rrobat dhe i është afruar Perëndisë,
bëhet nxënës i Tij dhe përhapësi i mësimeve më të epërme.
17. Pot të vonohet mëkati në mendimet tona, do të na e mbushë zemrën me
arrogancë, ndërsa po ta dëbojmë me vetëpërmbajtje dhe me shpresë, do të
fitojmë dërrmimin e zemrës.
18. Është një dërrmim zemre i butë dhe i dobishëm, që e zbut atë. Ekziston
edhe një tjetër i mprehtë dhe plagues, që e ndëshkon atë.
19. Vigjëlimi, lutja dhe durimi ndaj telasheve që na pllakosin, i sjellin zemrës
dërrmim të parrezikshëm dhe dobiprurës në rast se nuk u bëhemi shok në
lakminë ndaj diçkaje. Sepse ai që duron telashet dhe të tjera, do të ndihmohet;
mospërfillësi dhe bashkëfajtori, me të dalë nga trupi, do të vuajë tmerrësisht.
20. Zemra e dhënë pas kënaqësive, në kohën e daljes i bëhet shpirtit burg dhe
zinxhir; ndërsa ajo që i do lodhjet, e ka derën të çelur.
107