ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Στο Βίο του Οσίου Νίκωνος αναγράφονται περί των Μηλιγγών του Ταϋγέτου τα ακόλουθα:<br />
«Τελχίνές τινες και βάσκανοι δαίμονες εξόρμησαν ποτέ ενίοις των την χώραν λαχόντων των<br />
Αθρικών ους δη Μιληγγούς καλείν ειώθασιν αντί Μυρμιδόνων οι εγχώριοι, άνδρες<br />
αιμοφορείς και φόνιον πνέοντες πόδας τε εκτημένα εις κακίαν τρέχοντας και μηδέν άλλο<br />
ειδότες ή μόνον το ληστεύειν αεί και τα αλλότρια επισπάσθαι αρπαλέως...». Και βέβαια<br />
μνημονεύεται ότι ο Όσιος με ένα φοβερό θαύμα του τους ημέρωσε κάπως και τους έφερε<br />
στο Χριστιανισμό, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι τα ήθη τους πραΰνθηκαν σε βαθμό<br />
εκπολιτισμού. Εξ άλλου τα ήθη στην απρόσιτη αυτή περιοχή παρέμειναν άγρια και τραχειά,<br />
όπως ο τόπος, μέχρι των ημερών μας.<br />
Ανάλογα σε τραχύτητα θα ήταν και τα ήθη των Αρβανιτών και γενικώτερα ο τρόπος ζωής<br />
τους 41 . Γι' αυτούς, μια και που τα ίχνη των αρβανικών εγκαταστάσεων διατηρούνται μέχρι<br />
και σήμερα σε πολλά μέρη της Ελλάδος, είναι δυνατόν να έχουμε πιο ξεκαθαρισμένες<br />
πληροφορίες. Χαρακτηριστική είναι η περικοπή από τις «Αναμνήσεις» του Ν. Δραγούμη στο<br />
σημείο όπου γίνεται λόγος για τους κατοίκους των Μεσσηνιακών δήμων Δωρίου και<br />
Αυλώνος και κυρίως για τους κατοίκους του χωριού Σουλιμά. Όπως είναι γνωστό στις<br />
περιοχές αυτές ήταν εγκαταστημένα Αρβανικά φύλα. Λέγει λοιπόν ο Δραγούμης ότι «ούτοι<br />
είναι αχρειότεροι και κακουργότεροι των εν Αμερική <strong>Ι</strong>νδών (=Ερυθροδέρμων) και πλέον<br />
φρικαλέοι των Δρούσων ομιλούν την Αλβανικήν, λέγονται χριστιανοί, αλλά δεν πρεσβεύουν<br />
τίποτε, ουδ' έχουν ιδέαν περί θρησκείας. Δοξάζουν το κακοποιόν πνεύμα, ήτοι τον<br />
διάβολον, και κάμνουν τελετάς και θυσίας υπέρ αυτού. Συνέρχονται εις προσδιωρισμένην<br />
θέσιν δις του έτους και πριν φάγουν εξάγουν μερίδιον του διαβόλου, ένα τεμάχιον κρέατος,<br />
οίνον και άρτον και παρακαλούν αυτόν να τα δεχθή και να τους προστατεύση. Τα<br />
αναθήματα ταύτα κρεμούν εις τα δένδρα, αφ' ότου ο ιερεύς λάθρα τα λαμβάνει δεχόμενος<br />
το πρόσωπον του διαβόλου. Ανταλλάσσουσι εις γυναίκας τας αδελφάς των και ο πατήρ<br />
πολλάκις λαμβάνει την γυναίκα του υιού του. Η εκκλησία δεν αναγνωρίζει τα τοιαύτα<br />
συνοικέσια, αλλ' ούτε και αδιαφορεί∙ αρκεί ότι το συγχωρεί ο ιερεύς, προς ον δίδουν<br />
μερίδιον εκ των κλεπτομένων ζώων, τα οποία δένουν εις την εκκλησίαν. Καθιέρωσαν<br />
αγνώστους αγίους, την δε ημέραν της Πεντηκοστής αφιέρωσαν εις δόξαν αγίου Ροσαλιού<br />
μη υπάρχοντος. Καταλύουν την Μεγάλην Παρασκευήν... μεταλαμβάνουν δε ως ακολούθως:<br />
φονεύουν έγκυον κύνα και μεταποιούν εις κόνιν τα έμβρυα∙ κατά δε το Πάσχα αναμιγνύουν<br />
αυτήν μεθ' ύδατος εντός του αγγείου των σκύλων (καρίτα) και εξ αυτής κύπτοντες πίνουν<br />
κυνηδόν διά να μη τους πιάση ο αφορισμός και τα δικαστήρια. Τοιαύτη είναι η μετάληψις<br />
των βαρβάρων τούτων, ο δε επίσκοπος αμηχανεί και φρίττει. Οι άνθρωποι αυτοί<br />
μετέρχονται το ληστρικόν επάγγελμα και ουδέποτε εργάζονται» 42 .<br />
Μολονότι τα όσα γράφει ο Δραγούμης είναι αρκετά εξογκωμένα λόγω της τεταμένης<br />
ατμόσφαιρας της περιόδου εκείνης 43 , εν τούτοις νομίζω πως οι πληροφορίες του φωτίζουν<br />
αρκετά την υπόθεση. Αν τις συσχετίσουμε μάλιστα με την άποψη του Καρολίδη ότι τα<br />
φρικαλέα και οργιαστικά αυτά έθιμα των κατοίκων του Σουλιμά είναι «λείψανον της εν<br />
Θράκη και εν Αλβανία κατά τους μέσους αιώνας τελουμένης αρχαίας Θρακικής οργιαστικής<br />
λατρείας, ην κατεπολέμησεν και ανεθεμάτισεν η εκκλησία, μετενεχθέν εις Τριφυλίαν διά<br />
των αυτόσι αλβανικών εποικήσεων του 14ου και 15ου αιώνος» ‐νομίζω ότι το ζήτημα<br />
ξεκαθαρίζεται. Γιατί και το αποτρόπαιο έθιμο της Μάνης δεν ήταν επιβίωση του παλιού<br />
μασχαλισμού ή νέα δημιουργία εθίμου, του οποίου «η γένεσις είναι η αυτή των<br />
μασχαλισμάτων» αλλά στοιχείο των οργιαστικών τελετών που ήταν πολύ διαδεδομένες στη
Change language