ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ - ΣΑΡΑΝΤΟΣ Ι.ΚΑΡΓΑΚΟΣ
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine) ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!! Strabo – “Geography” “There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.” (Strab. 7.fragments.9) ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
MACEDONIA is GREECE and will always be GREECE- (if they are desperate to steal a name, Monkeydonkeys suits them just fine)
ΚΑΤΩ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟ "ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ"!!!
Strabo – “Geography”
“There remain of Europe, first, Macedonia and the parts of Thrace that are contiguous to it and extend as far as Byzantium; secondly, Greece; and thirdly, the islands that are close by. Macedonia, of course, is a part of Greece, yet now, since I am following the nature and shape of the places geographically, I have decided to classify it apart from the rest of Greece and to join it with that part of Thrace which borders on it and extends as far as the mouth of the Euxine and the Propontis. Then, a little further on, Strabo mentions Cypsela and the Hebrus River, and also describes a sort of parallelogram in which the whole of Macedonia lies.”
(Strab. 7.fragments.9)
ΚΚΕ, ΚΝΕ, ΟΝΝΕΔ, ΑΓΟΡΑ,ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΝΕΑ,ΦΩΝΗ,ΦΕΚ,ΝΟΜΟΣ,LIFO,MACEDONIA, ALEXANDER, GREECE,IKEA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
συνήθεια αυτή ήταν ένα καθαρτήριο μέσο της ψυχής του σκοτωμένου εχθρού. Απεναντίας<br />
με το να λέγουν ότι έκαναν χρήση των ταριχευμένων μελών «περί τα συμπόσια και τας<br />
ευωχίας ηδέως πραγματευόμενοι», με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η πράξη αυτή δεν ήταν<br />
καθαρτήριο μέσο της ψυχής του νεκρού, αλλ' απεναντίας πράξη που έδειχνε ανδρεία,<br />
αφοβία και έσχατη περιφρόνηση προς τον σκοτωμένο αντίπαλο και την οικογένειά του,<br />
ήταν δηλ. το πιο κατάληλο ‐δυστυχώς‐ μέσο για να συνεχίζεται ο ασταμάτητος<br />
αλληλοσκοτωμός ανάμεσα στα γένη ‐σειριές‐ της Μάνης. Είναι αδύνατο να διανοηθεί<br />
κανείς καθαρτήρια πράξη σε στιγμή ευθυμίας και ξεφαντώματος.<br />
Για να βγάλουμε όμως ορισμένα συμπεράσματα είμαι υποχρεωμένος να κάνω μιαν<br />
ιστορική αναδρομή, για να δούμε από ιστορικής πλευράς την τότε κατάσταση της Μάνης.<br />
Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι μετά τον ολέθριο λοιμό του 746 μ.Χ. που αποδεκάτισε και<br />
αραίωσε τον πληθυσμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας έχουμε την πρώτη εμφάνιση<br />
Σλαβικών φύλων στη Λακωνική. Στην περιοχή του Ταϋγέτου (της Μάνης δηλαδή)<br />
εγκαταστάθηκαν τα σλαβικά φύλα των Μηλιγγών (Μιλέντζων, Μιλτσάνων) και των<br />
Εζεριτών. Από γεωγραφική άποψη η κατανομή του πληθυσμού είχε ως εξής: στη Δυτική<br />
πλευρά του Ταϋγέτου (Αποσκιαδερή Μάνη) και μάλιστα στους παλιούς δήμους Λεύκτρου,<br />
Οιτύλου, Καρδαμύλης, εγκαταστάθηκαν οι Μηλιγγοί, στην Ανατολική (προσηλιακή Μάνη)<br />
μέχρι του Εζερού (Έλους) οι Εζερίτες και στην Μέση ή Μέσα Μάνη είχε διατηρηθεί αμιγής<br />
ελληνικός πληθυσμός, «το τελευταίον ‐κατά τον Χερτσμπεργκ‐λείψανον των εν Λακωνία<br />
Ελλήνων 39 , το οποίο σιγά‐σιγά εξελλήνισε και αφωμοίωσε τα άλλα φύλα της Μάνης.<br />
Εκτός όμως των Σλάβων υπάρχει η άποψη ότι ήδη από τον 8ο και 9ο αιώνα και πιο πριν<br />
έχουμε και εγκατάσταση Αρβανιτών στην περιοχή του Ταϋγέτου. Αν και η άποψη αυτή είναι<br />
ελεγχόμενη, εν τούτοις είναι αναμφισβήτητο πως στα χρόνια αυτά, για τα οποία κάνουμε<br />
λόγο (15ος αιώνας) και μάλιστα στα χρόνια του Δεσπότου Μυστρά Θεοδώρου Α' έχουμε<br />
αρκετές εγκαταστάσεις Αρβανιτών στην Πελοπόννησο. Έχοντας αυτά υπ' όψη του ο<br />
Γερμανός ιστορικός Χέρτσμπεργκ διατύπωσε την άποψη ότι οι Μανιάτες «των<br />
μεταγενεστέρων αιώνων πρέπει να θεωρηθώσι κατά πάσαν πιθανότητα λαός συμμιγής,<br />
συμφυής εκ των λειψάνων των αρχαίων Ελλήνων του Ταϋγέτου και εκ Μηλιγγών και<br />
Εζεριτών, προς ους ηνώθησαν ίσως ύστερον και αποδασμοί τίνες Αλβανοί» 40 . Δεν πρόκειται<br />
όμως για συγχώνευση διαφορετικών λαών και δημιουργία νέας «ράτσας», των Μανιατών,<br />
αλλά για αφομοίωση, όπως είπα παραπάνω, του ξενικού στοιχείου από το Ελληνικό. Επειδή<br />
όμως η αφομοίωση αυτή συντελέσθηκε πολύ αργά ‐στα χρόνια της Τουρκοκρατίαςεπόμενο<br />
είναι τον 15ο αιώνα τόσο οι Μηλιγγοί‐Εζερίτες, όσο και οι Αρβανίτες να<br />
βρίσκονται σε πολιτιστικό επίπεδο χαμηλό και να διατηρούν πολλά παλαιά ήθη και έθιμα<br />
της φυλής τους. Ότι τα έθιμα, τόσο των Σλάβων όσο και των Αρβανιτών, δεν ήταν αγνά δεν<br />
θέλει ρώτημα βέβαια. Πρόκειται για λαούς νομαδικούς, πολεμικούς που έσερναν μαζί τους<br />
προς το νότο πολλές άγριες συνήθειες του βορρά. Δεν μπορούμε βέβαια να ξέρουμε ποιες<br />
ήταν οι συνήθειες και πώς ζούσαν τα σλαβικά φύλα της Μάνης, απ' ό,τι όμως έμμεσα<br />
μαθαίνουμε από τους Βυζαντινούς ιστορικούς και χρονικογράφους, μπορούμε να<br />
συμπεράνουμε πως κάθε άλλο παρά χρηστά ήσαν. Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος<br />
κάνοντας λόγο για τους Σλαύους του θέματος Πελοποννήσου λέγει ότι «αποστατήσαντες<br />
γεγόνασι ιδιόρρυθμοι, λεηλασίας και ανδραποδισμούς και πραίδας (=λεηλασίας) και<br />
εμπρησμούς και κλοπάς εργαζόμενοι».
Change language